When You Were Mine

Chapter 69

"COULD you stop that? It's annoying." Irap ko kay Dan na nakapangalumbaba at abot tenga ang ngisi while watching me eat.

We were seated by the porch of our villa with the beach as our view having our breakfast, me having a full plate of kikiam and fishball just all by myself. The thing is kanina pa nakatitig sa akin si Dan with that stupid grin on his face. He's been like that simula nang magising siya na katabi na ako sa sahig matapos ko siya sipain paalis ng kama.

"Ang cute cute mo kasi. Ang sarap mo panuorin." Lalong lumaki ang pagkakangiti niya with that fixed dimple on his right cheek.

Inirapan ko siya para maipakita how annoyed I am sa kanya pero ang hirap din panindigan kasi naman ang cute ng smile niya and that dimple, my weakness.

"Bakit nga ba sa floor ka natulog?"

"Ayaw mo ako sa kama remember?" Tinaasan niya ako ng kilay.

Napairap ulit ako. "I mean may couch naman sana why sa floor?"

"Sabi mo kasi sa sahig, eh masunurin akong asawa." He grinned. "And how can you sneak to sleep beside me kung sa couch ako natulog pala? Hindi tayo kasya dun."

I glared at him tsaka inambaan ng tinidor na hawak ko.

Tumawa siya putting his hands up in a surrender. "Joke lang Love. Come here nga." Hinila niya ang upuan ko para mapalapit sa kanya, sliding his arms around my waist mula sa gilid and rest his chin on my shoulder.

"I can't sleep kasi hindi kita katabi." Napangusong tinusok tusok ko ng fork ang fishball sa plate ko.

"Hmm...but I liked it, no, I love it na paggising ko yakap yakap na kita. Kinilig ako dun Love." His thumb was tracing circles on my tummy.

"Ang sarap nga ng tulog mo! Nakakainis ka."

"Sorry na po Love." He pulled me to sit on his lap at hinalikan ako sa pisngi na agad nagpatunaw ng konting tampo, na kunwari lang din naman, sa dibdib ko.

"Wait, I need to drink my vitamins pala." Tumayo ako mula sa kandungan niya para kunin ang bag ko where my vitamins are. I popped it inside my mouth na sinabayan ko agad ng madaming madaming tubig making sure it goes down.

"Whoa, this must be a miracle! Si Kathy umiinom ng gamot?" Manghang sabi ni Dan nang maupo ulit ako sa lap niya. He knew I hate drinking any kinds of pills kahit kapag may sakit ako.

"It's vitamins and hindi lang naman para sa akin for our babies din."

"Grabe I never thought I'd see the day na mapapainom ka ng gamot. I remember pa dati pag nagkakasakit ka pahirapan na gumaling ka because you hate medicine."

"Kasi nga naiiwan dito!" Itinuro ko ang leeg to prove a point.

"Kaya nga I'm happy because you'll do even those you hate para sa little beans natin kaya love na love kita eh." Hinalikan niya ulit ako sa pisngi.

Napangiti ako at tumusok ng kikiam gamit ang tinidor tsaka ko itinapat si bibig ng asawa. "Here. Kain mo."

"Wag na." Umiling siya. "Sayo na lang parang kulang pa nga sayo."

"Tikim lang." Pangungulit ko.

"Hindi ako mahilig sa kikiam."

"Please, please, please Love! For me?" Nag-beautiful eyes ako sa kanya.

Napailing na lang si Dan bago napilitan na isubo yung kikiam na inaalok sa kanya. "Kulit talaga eh!" He pinched my cheek.

"May gusto lang ako subukan."

"Subukan na?"

"There's a saying kasi na kapag daw may nakishare ng food sa buntis nagiging antukin yung kumain."