ဆန်ကုန်မြေလေးတွေကခွင့်လွတ်ဖို့တောင်းခံနေကြတယ်

Chapter 3

ကျုံးယို့ယို့သည် သူမကို မုန်းနေသောမောင်လေးမှာ ဘာကြောင့် ဤမျှပြောင်းလဲသွားသည်ကို အတိအကျ မခန့်မှန်းနိုင်သေးပေ။ယခုလည်း သူမ ပါးစပ်နားသို့ရောက်လာသော ယာဂုဇွန်းကို မစားဘဲ တစ်ဖက်လှည့်လိုက်သည်။  သူမသည် မိဘမဲ့တစ်ဦးဖြစ်ပြီး သူများက ယာဂုကျွေးရန်နေနေသာသာ၊ဘယ်သူနှင့်မှ တရင်းတနှီးမနေခဲ့ဖူး။ထို့ကြောင့် သူများခွံ့ကျွေးတာကို မစားချင်၊မစားတတ်ဟုပြောလျှင် ပိုမှန်သည်။ ထို့အပြင်၊ သူမသည် ကျုံးရှီယို့ကို သိပ်ကြည့်မရသေးပေ။

ကျုံးရှီယို့ လုံးဝအေးခဲသွားပြီး၊ သူ့ခန္ဓာကိုယ်သည် ကျောက်တုံးတစ်ခုလို ဖြစ်နေသည်။ သူ့ဒုတိယအစ်မ၏ ဘေးတိုက်မျက်နှာကို သူကြည့်လိုက်သည်။သူမကိုယ်တိုင်ပင် သူမ မျက်နှာကလေးကို ကြည့်ရဆိုးအောင် ပြင်ဆင်ထားခြင်းပင်။သူမ မျက်နှာပေါ်ကို မိတ်ကပ်တစ်ဘူးလုံး ကော်သုတ်ထားသလို ထူပိန်းနေကာ ဆံပင်ကလည်း လိမ်ကောက်ရှုပ်ပွနေ‌၏။ သူ ထိုသို့သော မိန်းကလေးများကို ကြည့်မရတတ်သောကြောင့် သူ၏ဒုတိယအစ်မကို ပို၍ပင် စက်ဆုပ်မုန်းတီးသွားခဲ့မိခြင်းဖြစ်သည်။

သို့သော်လည်း၊ သူမွေးဖွားပြီးနောက်မှာဒုတိယအစ်မ၏ စရိုက်က ထင်သလို ပျက်ဆီးနေခြင်း မဟုတ်ကြောင်း သူနောက်ဆုံးသိလိုက်ရသည်။သူမသည် မုန့်ရှစ်ရွှမ်လို အဆင့်အတန်းမြင့်မြင့်၊သန့်သန့်ရှင်းရှင်းသာ နေလိုသော်လည်း ကျုံးမိသားစုမှ သူမကို မည်သူမှ ဂရုမစိုက်သောကြောင့် မှားယွင်းသောလမ်းကို လျှောက်လှမ်းမိခဲ့သည်။ နိဂုံးချုပ်အနေနှင့်၊ကျုံးမိသားစု၏ အပြစ်ပင်။သူ့မှာလည်း အပြစ်ရှိသည်။

ကျုံးရှီယို့ ယာဂုဇွန်းကို လေထဲတွင် စက္ကန့်အတော်ကြာ မလှုပ်မယှက် ဆုပ်ကိုင်ထားဆဲပင်။သူမ၏ နှုတ်ခမ်းများသည် ယခုထိ တင်းတင်းစေ့ထားဆဲ။သူ နောက်ဆုံးတွင် ရင်ထဲက နာကျင်မှုကို မထိန်းနိုင်ဘဲ သူ့လက်ကို ပြန်ရုတ်လိုက်သည်။ သူ ဒီမှာဆက်နေလျှင် ဒုတိယအစ်မ ဘာမှစားမှာ မဟုတ်မှန်း သူသိ၏။

"ဒါဆို ကျွန်တော် သွားတော့မယ်....ဒီ​နေ့​ ကျောင်းတက်ရမယ်​"