ဆန်ကုန်မြေလေးတွေကခွင့်လွတ်ဖို့တောင်းခံနေကြတယ်

Chapter 10

မုန့်ရှစ်ရွှမ် အိမ်ပြန်လာသည်ကိုကြည့်ရင်း ကျန်းမားသည် ပြုံးလျက် မြန်မြန်လေး သူမကို သွားကြိုပြီး ကုတ်အကျီကို ယူလိုက်သည်။

မုန့်ရှစ်ရွှမ်ဖိနပ်လဲနေသည့်အချိန်ကိုအခွင့်ကောင်းယူကာ ကျန်းမားသည် သူမကိုမြည်တွန်တောက်တီးတော့သည်။

“ မမလေး... ဟိုကောင်မလေး ကျုံးယို့ယို့ ဒီနေ့ကျောင်းသွားတယ်။ မနက်ကထွက်သွားတုန်းကများ တော်တော်ဆိုးဆိုးပဲ။ မမလေးမတွေ့လိုက်လို့။ အဲ့ကောင်မလေးကရည်မှန်းချက်ကြီးတယ်နော် မမလေး။ ဟန်ဆောင်လဲကောင်းတယ်။”

ကျန်းမားဦးဆောင်သော ကျုံးမိသားစု၏ အိမ်အကူများသည် မမလေး မုန့်ရှစ်ရွှမ်ကို ချစ်နှစ်သက်ကြသည်။ နောက်ပိုင်းတွင် သခင်ကြီးနှင့် သခင်မကြီးတို့သည် ဗီလာတွင် သိပ်မနေကြတော့ဘဲ ကျုံးရှီယို့သည်လည်း သူစိမ်းများကိုမုန်းလေရာ အိမ်ကြီးအတွင်းရှိ အလုပ်သမားများအားလုံးနှင့်ပင် ကင်းကင်းရှင်းရှင်းနေလေသည်။ မုန့်ရှစ်ရွှမ်သာလျှင် ကြင်နာ၍ ယဥ်ကျေးပျူငှာပြီး သူတို့နှင့် ဆက်ဆံရေးပြေပြစ်သည်။
မုန့်ရှစ်ရွှမ်က သူမ၏မျက်နှာတွင် အမူအရာမဲ့စွာဖြင့် ဒုတိယထပ်ကိုလှမ်းကြည့်လိုက်ရင်း “ ကျွန်မကို သတင်းပို့နေတာလား...ကျွန်မနားမှာ နားပူနားဆာမလုပ်ပါနဲ့လို့ ဘယ်နှခါပြောရမလဲ...”

“ကျွန်မ မေ့သွားပါတယ်” ကျန်းမားက ပါးစပ်ကိုမြန်မြန်ပင်ပိတ်လိုက်ကာ မျက်ဆံလှန်လိုက်သည်။ ထို့နောက် မုန့်ရှစ်ရွှမ်၏ဖိနပ်အား ဖိနပ်စင်ထဲသို့ထည့်ရန် ကုန်းယူရင်း “ မမလေး... မီးဖိုချောင်ထဲမှာ သစ်သီးပန်းကန်ရှိတယ်။ တစ်ခုခုစားချင်တာများရှိလား...”

မုန့်ရှစ်ရွှမ်က ဒုတိယထပ်သို့ တက်သွားရင်းမေးလိုက်သည်။

“ ရှီယို့ ပြန်လာပြီလား”

“ ပြန်ရောက်နေပြီ။ အစောကြီးပဲပြန်လာတာ!”

ကျန်းမားကသူမနောက်ကနေလိုက်လာပြီး ရယ်လိုက်ကာ “ သူပြန်လာတုန်းက ပန်းရောင်အရုပ်လေးတွေကိုင်လာတာတွေ့လိုက်တယ်။ မမလေးရဲ့မွေးနေ့အတွက် ပြင်နေတာဖြစ်မယ်။ သူအခုရေချိုးခန်းထဲမှာ...”