ဆန်ကုန်မြေလေးတွေကခွင့်လွတ်ဖို့တောင်းခံနေကြတယ်

Chapter 9

မုန့်ရှစ်ရွှမ်သည် ကျောပိုးအိတ်ကြိုးကို ဆွဲလိုက်ပြီး ခေါင်းကိုလှည့်ကာ အတန်းနောက်ကိုနောက်တစ်ခေါက် ကြည့်လိုက်သည်။

သူမက ရှစ်ကျစ်ထန်၊ ကျုံးရှီယို့တို့နှင့် အတူကြီးပြင်းလာခဲ့ပြီး အတူတူအိမ်ပြန်နေကျဖြစ်၏။ ရှစ်ကျစ်ထန်သည် သူမနှင့်အတူ ကျောင်းပေါက်ဝသို့လမ်းလျှောက်ပြီး ရှစ်မိသားစု၏ ကားပေါ်သို့မတက်သေးဘဲ သူမကားပေါ်သို့ တက်သွားသည်အထိ စောင့်ပေးလေ့ရှိသည်။ သူတို့က လွန်ခဲ့သော ရှစ်နှစ်ကတည်းကပင် ယခုလို အတူတူရှိနေခဲ့တာဖြစ်သည်။

ကလေးချင်းစေ့စပ်ခြင်းကို ကျုံးမိသားစုနှင့် ရှစ်ကျားချန်တို့ ပြုလုပ်ခဲ့ကြသော်လည်း ရှစ်ကျစ်ထန်သည် နှိုင်းယှဥ် မရအောင် အပြစ်အနာအဆာကင်းသည်။ မနက်ဖက်တွင် သူမသည် မနက်စာစားဖို့မေ့လာလျှင် သူက ကျောင်းမုန့်ဆိုင်မှ ပေါင်မုန့်နူးနူးအိအိလေး သွားဝယ်ပေးသည်။ သူတို့ထိုင်နေသော စားပွဲပေါ်သို့ ပစ်ပေးလိုက်လျှင် လန်ကျားကျားနှင့် တခြားသူများက မနာလိုဖြစ်ကြသည်။ လန်ကျားကျားတင်မဟုတ်။ တစ်ကျောင်းလုံးမှာ သူမကို မနာလိုမဖြစ်တဲ့သူ ဘယ်သူရှိလို့လဲ။ ရှစ်ကျစ်ထန်သည် အရပ်ရှည်၍ ကြည့်ကောင်းပြီး တော်လဲတော်ရာ မင်းသားတစ်ပါးဟုပြောလျှင်တောင်မှ ချဲ့ကားသည်ဟုမဆိုနိုင်ပေ။

သို့သော် ယခုတွင်တော့...

ရှစ်ကျစ်ထန်သည် အရင်နှင့်မတူကွဲပြားစွာ သူမကိုတောင်မကြည့်ဘဲ ကျောင်းစာအုပ်များနှင့် ဘောပင်တို့ကို လွယ်အိတ်ထဲသို့ထည့်နေကာ သူမကသူ့ကိုစောင့်နေသည်ကို လုံးလုံးမေ့နေသည့်အလား။

သူမ မျက်မှောင်ကြုတ်လိုက်မိသည်။

ဘာဖြစ်လို့ပါလိမ့်...

ထို့နောက် သူမသည်ပဲအရင်လျှောက်သွားကာ မေးလိုက်သည် “ ကျစ်ထန်... အိမ်ပြန်တော့မှာလား?”

ရှစ်ကျစ်ထန်ခေါင်းမော့ကြည့်လိုက်သောအခါ မုန့်ရှစ်ရွှမ်က ကျောင်းယူနီဖောင်းအပေါ်ထပ်ကို ချွတ်လိုက်ပြီး အိတ်လွယ်ထားသော လက်ပေါ်သို့ ခေါက်တင်လိုက်သည်ကိုတွေ့လိုက်ရသည်။ သူမသည် မီးခိုးရောင် စကတ်အတိုလေးကို ဝတ်ဆင်ထားပြီး သိမ်မွေ့နူးညံ့လှသော ခန္ဓာကိုယ်နှင့် အချိုးကျ လိုက်ဖက်နေကာ ယခင်ကကဲ့သို့ ပြုံးပြနေလေသည်။