ဆန်ကုန်မြေလေးတွေကခွင့်လွတ်ဖို့တောင်းခံနေကြတယ်

Chapter 17

ပူလောင်နေသောလေထုသည် အိုက်စပ်ပြီး သည်းမခံနိုင်စရာပင်။ ချင်းယောင်သည် ဧည့်ခန်းထဲသို့ ခြေလှမ်းကျဲနှင့်ဝင်သွားကာ ဆိုဖာပေါ်တွင် ထိုင်နေသော်လည်း သူ့ခန္ဓာကိုယ်ကတော့ အေးစက်စက်ရောင်ဝါများ ခပ်ရေးရေးဖုံးလွှမ်းနေလေသည်။

ဧည့်သည်တစ်ယောက်ရှိနေတာကို မြင်လိုက်ရပြီး ထိုလူက ချင်းမိသားစုရဲ့သခင်လေးဖြစ်ကြောင်း အစေခံက သိလိုက်ရတဲ့အတွက် လျစ်လျူမရှုဝံ့ဘဲ သူဘာသောက်ချင်လဲဆိုတာကိုမေးဖို့ အလျင်စလိုရောက်လာသည်။

ချင်းယောင်က သူပြောတာကို မကြားသလိုမျိုး သူ့ရဲ့နက်မှောင်တဲ့မျက်၀န်းတွေထဲမှ အကြည့်တွေကတော့ လေးလံနေခဲ့သည်။ သူက နေရာလွတ်ကို ဗလာဖြစ်စွာဖြင့် စိုက်ကြည့်နေပြီး သူ့အမူအရာကတော့ အနည်းငယ်စိတ်ဓာတ်ကျ၍ အထီးကျန်ဆန်နေလေသည်။

သူက ဧည့်ခန်းထဲမှာ ထိုင်နေတာကြောင့် ဗီလာဝင်ပေါက်မှ ကျုံးယို့ယို့နဲ့ ရှစ်ကျစ်ထန်တို့ရဲ့ စကား၀ိုင်းကို ထုံးစံအတိုင်း မကြားရ‌ချေ။

သို့သော်လည်း သူ မျက်လွှာပင့်ကြည့်လိုက်တော့ သူတို့နှစ်ယောက်သားကြားက အကွာအဝေးဟာ အလွန်အမင်းနီးကပ်နေတာကို ရှင်းရှင်းလင်းလင်း သိလိုက်ရ၏။ ထို့နောက် စကားဖလှယ်ပြီးနောက်မှာ ယို့ယို့က သူမရဲ့ဆံပင်တွေကို နားရွက်နောက်ဘက်မှာ သပ်ထည့်လိုက်ပြီး ပါးစပ်ထောင့်လေးတွေက သိသာထင်ရှားတဲ့ အကွေးလေးတစ်ခုအဖြစ် ကွေးတက်သွားသည်။

"....."

ယို့ယို့က အရင်တုန်းက သူ့ရှေ့မှာဆို ဒီလိုမျိုးတစ်ခါမှ မလုပ်ဖူးဘူး။

ထိုအခိုက်အတန့်တွင် ချင်းယောင်၏နှလုံးသားထဲမှ ပိုင်စိုးပိုင်နင်းလုပ်လိုမှုက သူ့စိတ်ကို လွှမ်းခြုံသွားသည်။ သူက မသိစိတ်ကြောင့် မတ်တပ်ထရပ်ကာ ထိုနေရာသို့ လျှောက်သွားချင်ပြီး နှစ်ယောက်သားကြားမှ ဆက်ဆံရေးကို ကျိုးကြောင်းမဆီလျော်စွာ အနှောင့်အယှက်ပေးလိုက်ချင်သည်။ သူအရင်က ဒါကို အကြိမ်ကြိမ်လုပ်ခဲ့ဖူးပြီး သူ့ကို ယို့ယို့က ပိုစက်ဆုပ်သွားအောင် လုပ်မိခဲ့သည်......