Kalpsiz canavar güzeller güzeli prensesin aşkına sahip olduğunu anladığında içinde ki amansız öfke dinmemişti. O, bu hikayenin kahramanı değildi çünkü. En başından beri yapması gereken şeyi yapacaktı, prensesin yıllarca herkesten koruyup muhafaza et...
Hikayeyi yazmam için aklıma girip üzerine ismini bularak beni büyük bir dertten kurtardığın için teşekkürler,Nora_1306 🌺🩷
•
Bana unutmayı öğret adlı kurgunun yan hikayesidir. Bağımsız okunabilir. * Hikaye henüz düzenlenmediğinden mantık ve yazım hatalarına rastlayabilirsiniz. Keyifli okumalar dilerim. •
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
•
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
*
İyi okumalar. *
Ozan Erturanın, Dakikalardır çalan telefonunda tek bir isim vardı, ceylin.
Aramayı reddedip evine aniden gelen kadını incelemeye başladı.
"Tam bir sene boyunca Allah'ın her günü ona bir kere gülümsemen için canını bile vermeye hazırdı." Dedi kadın.
Ceylinin kime benzediği ayan beyan ortadaydı. Kadının mavi gözlerinde hüzün vardı. Yaş fark etmeksizin neredeyse her kadın da aynı etkiyi yaratabilmesi dramatikti. İstemsizce güldü. Öyle ki kadın bu tavrına abartılı bir şekilde tepki vermiş masadaki içki şişelerini yere sermişti bile. Sadece hareketlerini izledi. Daha fazla ne yapacağını merak ediyordu.
Bir anne, çocuğu için neler yapabilirdi yıllar önce görmüştü. Tarih yine tekerrür ediyordu. Karşısında yine gözü yaşlı bir anne vardı. Bu sefer suçlu değildi. Arkasında, gözleri yaşlı bir kız bıraksa da hala nefes alıyordu. En önemlisi de buydu.
"Ona umut vermedim."
Perdeyi hafifçe aralayarak yağmurlu havaya rağmen karşı kaldırımda elinde kocaman bir hediye paketiyle bekleyen kıza baktı. Hediye vermeyi öyle çok seviyordu ki bir noktadan sonra verdiği hediyelere bakmadan bir köşeye fırlatmaya başlamıştı.
Adresini nereden bulduğunu bilmiyordu. Yerini biliyorum derken ciddiydi anlaşılan.
Üzerine mavi bir elbise giymişti. ‘mavi ona yakışıyor. ‘diye düşündü. Usulca sigara dumanını dışarı üfledi. Kız, onunla olmak için diretmeye devam ederse üzerine birileri deli gömleğini geçirmek zorunda kalacaktı. Bunu çok iyi görüyordu.
Kadın yerde ki şişe yığınını ayağıyla itip yanına yaklaştı. Dakikalardır aralık bıraktığı perdeyi sonuna kadar açtı. Tek kaşını kaldırıp kıza yakalanmamak için pencerenin yanından ayrılıp tekli koltuğa oturdu.
"Ona gülümsedin."
Ne zaman gülümsediğini bile hatırlamıyordu. Bunun için laf yediğine inanamıyordu. Muhtemelen söylediği aptalca bir şeye gülmüştü bilmeden.
"Sen ona gülümsedin ve kızım arkadaşlarını, ailesini bırakıp bilmediği bir şehire peşinden geldi."
Gürsoy ailesiyle işi bittikten sonra aylarca işsiz işsiz dolaşmış ve başka bir şehire aldığı iş teklifi için gelmişti. O şehirden giderken kızı arkasında bıraktığından emindi ancak görüyordu ki bazı kızlar ardında bırakılmazdı.
Ceylin Çicek bunun en iyi örneğiydi.
"Benden ne istiyorsunuz? Aptal bir süs köpeği gibi kızınızın peşinde gezmemi mi?"
Sabrının tükendiğini hissediyordu. Biraz daha konuşursa arkasına dahi bakmadan evden çıkıp gidecekti.
"Kızımı tekrar yanımda istiyorum ve sen genç adam bunu bana borçlusun."
Yağmur tüm şiddetiyle yağmaya devam ettiğinde kızın gideceğini umarak ayağa kalktı. Bu sefer onun görmesini umarak pencerenin ardında kızı incelemeye başladı. Kısa bir süre sonra kız gözlerini kocaman açtı. Elini kaldırıp hevesle sallayınca derin bir nefes aldı. Hayat onu bir kızın saf aşkıyla sınamaya karar vermişti demek. Perdeyi hızla kapattı.
"Buradan gitmezsen kızınla evlenirim ihtiyar."
Bunu söylerken ciddi değildi. Sadece gitmesini istiyordu. Birilerinin sessizliğini gürültüsüyle kirletmesine uyuz olurdu.
Kadın, sanki karşısında bir böcek varmış gibi yüzünü buruşturunca konuşmanın sonuna geldiklerini anlamıştı.
"Senin bir kalbin yok."
Kadın, arkasına bile bakmadan çantasını ve montunu alıp evden çıkmıştı. Küçük salona kısa bir bakış atıp ışığı kapatmış bira şişesini alıp kendi köşesine yığılmıştı bile.
***
Kalpsiz canavar güzeller güzeli prensesin aşkına sahip olduğunu anladığında içinde ki amansız öfke dinmemişti. O, bu hikayenin kahramanı değildi çünkü. En başından beri yapması gereken şeyi yapacaktı, prensesin yıllarca herkesten koruyup muhafaza ettiği, üstüne üstlük elleriyle sunduğu kalbini görmezden gelecek ve hikayeyi başlamadan bitirecekti.
