Kalpsiz canavar güzeller güzeli prensesin aşkına sahip olduğunu anladığında içinde ki amansız öfke dinmemişti. O, bu hikayenin kahramanı değildi çünkü. En başından beri yapması gereken şeyi yapacaktı, prensesin yıllarca herkesten koruyup muhafaza et...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
•
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
•
Göğüs kafesimde hissettiğim acıya çalan şarkı eşlik ediyordu. Saat tam olarak kaçtı bilmiyordum. Gece koskocaman evde tek başıma kalmaktan korkmuştum. O yüzden bütün aile üyelerimi sırasıyla aramıştım. Aramalar bittiğinde ise çalışma masasına geçip laptopu açtığım gibi yazacağım yazıya ilham olması adına şiir arayışına girmiştim.
Şiirleri okurken mecnunu çöllere düşmüş Leylanın çaresizliğini hissediyordum. Yaşadığımız çağ modern olunca hikayemiz de modern oluyordu. Dolayısıyla benim Mecnun barlarda kadınlarla içip gününü başka yataklarda sonlandırıyordu. Leyla da napsın işte aptal aptal şiir okuyup, ah Mecnun, vah Mecnun diye iç çekiyordu.
Çalışma masasından kalkıp sabahlığımın kuşağını fiyonk şeklinde düğüm yapmış, krem rengi perdeyi sonuna kadar açmıştım. Sabahın erken saatlerindeydik. Uyuyamadığım için gözlerim kan çanağından halliceydi. Anneme, makyajın incelikleri zamanında bana öğrettiği için tekrar teşekkür etmeliydim. Bugün fazlasıyla işime yarayacaktı çünkü.
Dünyam, saçlarının rengini gün ışığından çalan bir adam tarafından karartılmıştı.
Defalarca kez senin için gelmedim demeye hazırlandığım adamın yakasından tutup her şeyi mahvettin diye yüzüne haykırmak istiyordum. Fotoğraf aklıma geldikçe daha da deliriyordum.
Yalnızca iki mesaj atmış, iki katı mesajı ise yazıp silmiştim.
Ayağıma pembe pofuduk terliklerimi geçirip odamdan çıkmış mutfağa girmiştim. İçimden hiçbir şey yapmak gelmiyordu. İstediğim tek şey ozanın saçlarına dokunan elleri paramparça etmekti.
Buz dolabının kapağını açtım. Karnım karşılaştığı manzara karşısında guruldamaya başlamıştı bile.
"Şeytan diyor bütün tatlıları ye."
Kahvaltılıklarda göz gezdirirken bir yandan sitenin spor salonuna gidip hıncımı koşarak mı çıkarsam diye düşünüyordum. Bilmediğim bir şehirde olduğumdan sokağa çıkıp koşmaya yemiyordu. İki hafta sonra okul için etrafı nasılsa keşfedecektim zaten.
