Kalpsiz canavar güzeller güzeli prensesin aşkına sahip olduğunu anladığında içinde ki amansız öfke dinmemişti. O, bu hikayenin kahramanı değildi çünkü. En başından beri yapması gereken şeyi yapacaktı, prensesin yıllarca herkesten koruyup muhafaza et...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
***
Zor zamanlar geçiren birine verilebilecek en iyi tavsiye neydi? Keşke bunun cevabını biri bana verebilseydi. Kim olduğumu, kalbimin bana nasıl işkenceler çektirdiğini bilmeden yalnızca doğru olanı yapmam adına ikna edebilseydi.
Normalde insanlar kalbini acıtacak derecede birine ilgi duyduklarında mantığını dinlerdi. Doğru olan öyleydi çünkü. Mantık bizi olması gereken yola sürüklerdi. Kalp ise bilinmedik diyarlarda kaybolmamızı sağlar dururdu.
Benim sorunum, gözlerinin rengini gün ışığından acımasızca çalmış adamın mantığımı da kalbimi de eşit ölçüde işgal ediyor oluşuydu. Sanki onu ellerimden alsalar benden geriye hiçbir şey kalmayacaktı. Eğer hayatım bir hikayeden ibaret olsaydı tek konusu o olurdu.
Acıtacak kadar fazla olan aşkım olurdu.
Dudağımı ısırdım. Çok gergindim. Bütün sıfatlara sahip olmak istiyordu. Sanki ben bir mücevherdim ve ozanın beş kuruşu yoktu. İkimiz de amansızca birbirimizi arzuluyorduk.
“Bana bir iyilik yapar mısın ozan? “
Suyumdan bir yudum aldım. Oturuşunu dikleştirdi. Parmakları gergince masanın üzerindeydi. Elinden gelse cevap ver artık diye haykırırdı biliyordum.
“Ne olursa çiçek. “
Bardağı yerine bıraktım. Sinirli olduğunda etrafı dağıtan insanlardan değildim. Geçen sefer hariçti tabii. Buradan önce nasıl biriydim onu bile unutmuştum neredeyse.
“Bana boşuna umut vermeni istemiyorum. “
Yoksa kalbimi bir daha toparlayamam. Farkında değildi belki ama çok bağlanmıştım varlığına. Aksi taktirde aptal bir kıza yardım etmeye kalkmazdım. Bence Berna’nın ihtiyacı olan doğum kontrol hapı ya da prezervatifti ya neyse.
“Sana gelmemeyi çok düşündüm. “
Hadi canım ciddi misin diyecektim ki zor tuttum kendimi. Hazır içindekileri döküyordu boş konuşup tekrardan kara kutu moduna girmesin hiç.
Verecek cevap arıyordum kafamın içinde. Kelime haznem resmen sıfıra düşmüştü.
“Ama buradayım işte ceylin. Beni o kadar güzel sevdin ki hayran kalmamam imkânsızdı.”
Burukça gülümsedim. En azından seni seviyorum diye yalan söylemiyordu. Söylese yalan olduğunu bile bile inanacaktım. Biliyordum kendimi.
“Tek sebebi bu mu? “
Kafasını hayır anlamında sallamıştı. Garson biraz daha bekletirsek küfür edecekti herhâlde bize. Menüyü tekrardan elime alıp incelemeye devam ettim. Fiyatlar sizin cüzdanın ırzına geçeceğim diyecek cinstendi. Normalde pek umursamazdım da işte. Acaba en ucuzunu söylesem anlayıp gönül koyar mıydı?
