HARAM (ELLOS Y YO)

CAPITULO 23

NARRA ETHEL

Termino de salir del castillo notando que varios hombres vienen cargando varios enormes, muy enormes ramos de rosas en color negro, unas enormes y preciosas rosas negras, de en medio de todos los hombres salen mis dos hijos. <<Ethan y Sai.>>

Noa se acerca caminando con la boca abierta, agarro de la mano a Noa cuando llega a mi lado. Mis dos hijos se acercan con una rosa negra en la mano.

—¿Qué se supone que hacen? — digo atónita.

—Mil ochocientas sesenta y cinco rosas por cada día que no permanecimos unidos. — le dice Ethan a Noa.

Le entrega la rosa que carga en la mano y noto que en el centro trae un diamante negro.

—கடந்து செல்லும் ஹாராப்டரில் ஒரு ஆவி, அதன் நிந்தனையில் தூய்மையானது, மூளையைப் பிறப்பிக்கும் இதயம், உன்னுடையதை நோக்கிச் செல்கிறது. உங்கள் ஆன்மா இருக்கும் அரவணைப்பில் பிளாட்டோனிக், நன்றியற்ற, தவிர்க்க முடியாத, குற்றவாளி. அது அழிவதற்கு விதிக்கப்பட்டிருந்தாலும். — recita en idioma tamil, el único idioma que solo mis hijos y yo entendemos.

Un espíritu en el horópter que pasa, puro en su blasfemia, el corazón que engendra al cerebro, que pasa hacia el tuyo. Platónico, ingrato, inexorable, culpable en la calidez donde tu alma existe. Aunque este destinado a perecer.

<<No sabía que me salieron poetas y menos que en esa cara inexpresiva existieran esos ojos luminosos... ¿a qué se refiere con eso?>>

—Para ti mi amor eterno, querida herm anita. — le da un beso sobre la mano, ¡aah! era eso.

<<Se pusieron celosos y obvio que intentaría opacar las flores de máximo.>>

—இந்த வெற்று பள்ளத்தின் நிழலில் முளைக்கும் ஒரு விதை இருக்கிறது என்பது உங்களுக்கும் எனக்கும் மட்டுமே தெரியும், ஏனென்றால் அதன் ஆழமான பூவை பார்க்கவோ உணரவோ முடியாது. — recita Sai acercándose.

Sólo tú y yo sabemos que existe una simiente peligrosa y prohibida, germinando en la sombra de este surco vacío, Porque su flor profunda no se ve, ni se siente.

¿Qué mierda le están diciendo?

—Acepta esta rosa, que simboliza mi amor eterno. — Noa sonríe y agarra la rosa. Un segundo diamante en el centro de la rosa.

—Lamentamos la demora. — dicen los dos al mismo tiempo.

—அக்காவிடம் ஏன் அப்படிச் சொல்கிறாய்? — les pregunto en ese idioma para que nadie nos entienda.

¿Por qué le dicen eso a su hermana?

—அம்மா, இது எங்களுக்குத் தெரிந்த ஒரே கவிதை, எங்கள் அப்பாவி சகோதரியை யாரும் கேலி செய்ய நாங்கள் அனுமதிக்க மாட்டோம் என்று நீங்கள் எதிர்பார்க்கவில்லை. — responde Sai fingiendo que no pasa nada.