„Jesteś pokryty cierniami. Złotymi cierniami. Za każdym razem, gdy się do ciebie zbliżam, ranisz mnie. Przebijasz mi serce i zostawiasz ogromne dziury, których nie dam rady załatać. Boję się, że niedługo nie będzie już miejsc do przebicia."
Cynthia...
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Za dźwiękiem bębnów
wskoczyłeś w całun mgły,
by ratować serce.
Boisz się śmierci?
Ciemna skóra dawnej wiedźmy migotała w świetle tańczących płomieni świec kandelabru. Siwe włosy mieniły się głębokim brązem wraz z odwracaniem głowy. Z przodu stara i zmęczona życiem, z profilu młoda i pełna energii. Dwie inne osoby w jednym ciele, a widok zależał od perspektywy.
Ratować chciałeś serce
przed gromadą strzał,
lecz nie do niego strzelano.
Boisz się śmierci?
Cynthia siedziała z podkulonymi nogami na zimnych deskach między dwoma wysokimi rękodziełami stworzonymi z drewna. Wpatrzona w rzeźbiącą Bahati, wsłuchiwała się w słowa jej pieśni. Nie wyszła po skończonej lekcji. Zazwyczaj uciekała z podziemnej izby, jak tylko odzyskiwała siły. Tym razem postanowiła zostać i posłuchać dokładnie, co uwięziona kobieta miała do przekazania. Jaką przyszłość dla niej wróżyła.
Rany na ciele, rany w duszy,
spocząłeś w śniegu,
słońce smaga twoją bladą twarz.
Boisz się śmierci?
Była z siebie dumna, że coraz lepiej szło jej panowanie nad umiejętnością. Niszczyła niewidzialne ściany jedną za drugą. Była jak taran, nie do zatrzymania. Dodawało jej to pewności, że poradzi sobie na teście nieważne, jakie zadanie dostanie od rady. Jej siłą była destrukcja. W końcu nie bała się tego przyznać.
Za miłością podążyłeś w nieznane,
tragiczny los spotkał cię,
śnieg lodu i łez przysypują twe ciało.
Boisz się śmierci?
Zamierzała zniszczyć wszystko, co stanie jej na drodze do dawnego życia. Pałac, wampiry, rada – z czasem przypominać to będzie nie więcej niż sen. Lata zamarzą je i zostanie jedynie rozmyty obraz z tego czasu. Uwolni ciotkę i wróci z nią do Bar Harbor. We dwójkę... albo w trójkę, jeśli Xander zdecyduje się wyjechać z nimi. W duchu liczyła, że tak właśnie będzie. Skończy szkołę, znów będzie mogła spędzać czas z Winter. Będzie jak kiedyś.
