Wanted Not Perfect Daddy

Chapter 70

"Love starts as a feeling, but to continue is a choice. And I find myself choosing you, more and more every day."

Alejandro said as he hold Cassandra's hands, kasama niya ito habang karga niya si Gerald. Nasa simbahan sila ngayon habang nakatanaw sa misa ng pari na nasa altar. Cassandra smile to him and looked his eyes, hinawakan pa nito ang kamay niya saka sinalikop iyon.

Muli nilang minasdan ang paring nagsasalita sa harap, ngayon ang araw ng binyag ni Gerald, at gaya ng araw noong kasal nila'y halos mapuno ito ng mga imbitadong tao, marami ang dunalo, lalo pa't nagtagumpay si Alejandro na masungkit ang pagiging gobernador sa San Luisita.

He won as the ranked number one listed in the said candidacy, at halos lahat ay pabor sa kaniyang pagtakbo. Since, marami siyang natulungan sa bayan, at marami rin ang nagmamahal sa kaniya.

"And now, by the power of the almighty given to me, I am now baptising Gerald Unico Guerrero as a new born Catholic of this Parish Church here in San Luisita."

Agad na nagsilapitan ang mga ninong at ninang ni Gerald. Salitan nilang nilagyan ng simbolo na krus ang noo ng paslit habang hawak ni Alejandro. Kompleto ang mga ninong at ninang ni Gerald.

Naroon ang mga kaklase ni Cassandra na sina Sherly, Christian, mga kaibigan ni Alejandro na sina Juan, Mirabella, Luis, Rebecca, Felix, Lolita at marami pang kilalang negosyante at politiko sa San Luisita.

"God bless you, baby Gerald." Halos sabay-sabay na saad ng mga ito kay Gerald. They we're so happy while staring his cute smile.

"No wonder if saan siya nagmana, bro. Kuhang-kuha ang pagiging chick magnet, oh." Sabi pa ni Luis na tawang-tawa habang nilalaro si Gerald.

"Sana hindi makuha ang pagiging pihikan," dagdag pa ni Juan na pinandilatan lang ni Alejandro.

"Basta, Alejandro ah, dagdagan n'yo pa si Gerald, gusto naming may Cassandra the second din, okey?" Mirabella added na ikinatawa lang ni Cassandra.

"We'll try...'di ba, baby?" Pilyong sambit pa ni Alejandro na siniko si Cassandra.

Cassandra on the other hand turned red sa sinabi ng asawa. Marahan niya itong hinampas sa braso na nakita naman nila Juan.

"Ay naku, basta hindi maging hearthbreaker, baka maraming paiyakin 'to na babae, ay naku naku..." sabi pa ni Rebecca na natatawa rin.

"Yes, for sure.." Mirabella added.

"By the way, kamusta ka na Rebecca?" Cassandra asked while the rest is busy chit-chatting with each other. Rebecca smiled and stare to Cassandra's eyes.

"Naku, Cassandra. Nakaka-stress ang work ko ngayon."

"Sa palengke?"

"Naku hindi, may bagong trabaho ako ngayon,"

"Hmm..mabuti naman."

"Ay hindi talaga mabuti!"

"Bakit?" Cassandra was curious.

"Nakakainis ang amo ko! Apaka-antipatiko!"

"Really?"

"Oo, akala mo kung sinong gwapo! Nakaka-inis. Wish ko lang na hindi na makalakad ang lalaking 'yon," sabi pa nito na ikinabigla ni Cassandra at natawa.

"Sino ba siya?"

"Ay naku, Cassandra. Brandon daw, ang pangit ng pangalan! Amoy mabantot!" sabi pa ni Rebecca na itinirik pa ang mata at nagkibit balikat pa. Imbes na makisimpatiya, ay natawa si Cassandra sa asal ni Rebecca, napaka-bulgar at napakatotoo kasi nito kung magsalita.

"Ay naku, mabuti pa, let's go na, punta na tayo sa altar, pa-picture na tayo!" Rebecca said na siyang narinig rin ng iba pa. Agad naman silang pumanhik sa gitna ng altar at nagpakuha ng litrato.

Maraming memorabilia ang nakunan lalo pa't pinagpasa-pasahan nila si Gerald. Cassandra and Alejandro are looking to the family they had. Nawala man ang pamilyang mayroon sila, mayroon naman silang pamilyang maituturing sa kanilang mga kaibigan, kakilala at mga taong nagmamahal at sumusuporta sa kanila.

"We made a beautiful family, baby." Bulong pa ni Alejandro sa taenga ni Cassandra habang inaakbayan niya. Kapwa nila tanaw si Gerald na pinag-aagawan at pinapatawa ng ninong at ninang na mayroon siya.

And they made a beautiful memory with each other that moment, as they ended the event with a smile on their faces. Gaya nila, minahal ng mga tao sa San Luisita si Gerald. Ang unang supling nila.

Matapos ang misa ay agad nilang tinahak ang venue ng binyag. Doon iyon sa rancho el Guerrero gaganapin.

The place was arranged as what magnificent it looked like. Marami ang palamuti ang nakapalibot sa labas ng mansion. Maraming lobo, bulaklak, mga nakahilerang lamesa na pabilog ang hugis at mga upuan sa mga iyon. May nilagay din na stage sa may balkonahe at mga instrumentong tutugtog mayamaya.

Alejandro and Cassandra are smiling to each of them habang karga si Gerald. Nagsimula ang pagtugtog ng banda habang abala ang lahat para sa kainan. Marami ang dumalo, at nakisalo.

Alejandro is sitting in his seat, habang nasa gilid si Cassandra na nakaupo rin. Ibinigay nila muna si Gerald kina Ada na halatang nasisiyahan sa bata. Pinagpasa-pasahan nila itong lima sa kalapit na upuan.

Alejandro wrap his hands in Cassandra's shoulder, and kissed her cheeks. Hindi nila alintana ang mga taong nakatingin aa kanila. They were just showing affection with each other, and of course, alam naman ng karamihan na napaka-sweet ni Alejandro kay Cassandra.

"Masaya akong makita kang masaya, baby, 'cause I believe that I made all things right to place that smile of yours," Alejandro whispers in her ears, as the loud music wrap the sorroundings.

"Yes, you are." Cassandra answered. She stare Alejandro's face and smiled, nakikita niya ang mukha ng lalaking mahal na mahal niya. Sandali pa niyang tinitigan ang mukha ni Alejandro at doo'y nanumbalik ang lahat ng memorya niya.

Sa eroplano, sa bar, sa penthouse nito, sa muling pagbabalik niya sa San Luisita at ang gunita kung saan nandoon sila sa parang, sa mala-hardin na bukirin na natatanaw ang lily of valleys na bulaklak. She remembers everything now. She remember all the things about this man—lahat-lahat.

Hindi namalayan ni Cassandra na dumadaloy na pala ang luha sa mga mata niya habang tanaw si Alejandro.

"Don't cry, baby." Alejandro said.

"I...I.. I remember everything, baby." Cassandra said as she reach Alejandro's lips.

"We'll lived our history, forever...baby."

Alejandro said as he sealed his lips to Cassandra.

"I hope they'll remember us," Cassandra said as she stare to all the people in that area.

Slowly, they fold their hands together. Hawak-kamay nilang tiningnan ang gunita ng kanilang pagmamahalan na pinatunayan ng tadhana, pinagtibay ng panahon, at pinagbuklod ng tiwala sa isa't-isa.