MCG-53 Mahal kita.

398 10 0
                                    



Sharriz's Pov.

I close my eyes and took a deep breath before I opened the door.

"Hi." I greeted him with a smile but he just stare at me. Coldly. Four days had past at kahapon lang siya nagising.

"Kumain ka na?" tanong ko at tumingin kay Tiffany na nasa couch. Tumayo siya at umiling, nagpaalam siyang uuwi sandali kaya sinabi kong ako na lang muna ang magbabantay kay Calix.

"I'm surrounded by liars." he said coldly. I sighed. Kahapon pa siya ganyan.

"I'm not a liar. I'm just pretty. You know." I joked. Ngumiti siya ng ngiting tigpi-piso (tipid na ngiti).

"But you're different. You didn't know me before." sabi niya.

Binalot kami ng katahimikan. Hindi ko kasi alam ang sasabihin at iniisip ko pa rin ang mga sinabi ni Rixie. I'm confused and I know that something's not right here.

"Why are you mad at her?" I asked out of the blue.

"Cause she didn't tell me that it was her fault." sabi niya bahagya akong napakunot.

"Why? If she told you earlier, you wouldn't be mad at her?" I asked again.

The room was filled by silence. I look at his eyes and saw a glimpse of confusion then turn into a cold stare.

"I don't know." he answered. And again I sighed.

Umupo ako sa tabi niya at kumuha ng Apple para talupan.

"Calix, I have a favor." I said after peeling the apple and cut it into small pieces. Inabot ko sa kanya. I took my phone out and send a message to her.

"What is it?" he asked.

"Talk to her." I said, nahinto sa ere ang kamay niya noong susubo na sana siya ng mansanas. Kasabay noon ay ang pagbukas ng pinto.

Tumayo ako para bigyan sila ng privacy pero hahakbang pa lang ako ay napatigil ako nang may humawak sa braso ko.

"Stay here." walang emosyong sabi niya. Sinenyasan kong lumapit si Rixie. I removed his hand.

"I'm sorry Calix, but this is a personal matter and I'm out of this. Don't worry nasa labas lang ako." nakangiting sabi ko at iniwan sila.

Calix's Pov

"Get out." I said coldly without looking at her.

I want to shout at her but there's something inside me that stopping me from doing that.

"Cah, I'm sorry. Pakinggan mo muna ako." sabi niya. Umiling ako.

"Wala kang kailangang sabihin. It will never change the fact that you didn't tell me the truht." I said while looking at the window.

As of now, hindi ko na alam kung sino pa ang dapat pagkatiwalaan ko. Hindi ko alam kung sino ang dapat paniwalaan at kung sino ang nagsasabi ng totoo. Naguguluhan na ako.

I close my eyes when I feel a sting of pain in my head. Here it goes again.

"I-I'm sorry, I-i didn't mean it. Natakot lang akong magalit ka o lumayo kapag nalaman mong ako ang may kasalanan." napatingin ako sa kanya nang marinig ang basag niyang boses. I felt something weird nang makita siyang umiiyak. Doon ko rin napansin na mugto ang mata niya at parang pumayat din siya. "P-parang ngayon lang. Galit ka at ayaw mo kong makausap." sabi niya at ngumiti ng mapait. I can see that she's in pain pero ngumingiti pa rin siya. I took a deep sigh.

My Crazy GirlTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon