Son 8

62.Bölüm

Tekrar kapıya yöneldi.

''Simon bekle.''ona doğru hamle yaptığım sırda, karnıma ve beynime müthiş bir ağrı girdi.

''Ah.''başım döndü.

''Eva?''sesi ve görüntüsü bulanıklaşıp sallanmaya başladı.

''Neler oluyor, bunu sen mi yapıyorsun?'' dedim, elimle havada tutunacak bir yer ararken.

Sonunda koltuğu buldum ve tek kolumla kavradım. Bir sızı patlak verdi. Sanki beynim ikiye yavaşça ayrılıyordu.

''Tanrım! Simon.''diye feryat ettim ve sonra elim ayağım tutmaz oldu. Boşlukta gibi hissederek bilincimi kaybettim.

Uyandığımda kendimi bitkin hissediyordum. Gözlerim acıyordu, beynim ise kafamda ağırlık yapıyor gibiydi. Kalkmak için çaba sarf ettim. Yatağımdaydım ama Simon ortalıkta yoktu. Sonra sesini duydum. Birisiyle konuşuyordu.

''Peter umurum değil Gideon burada Eva'dan bahsediyorum.''

''Tamam anladım. Her neyse. Bilmiyorum.''

''Bilmiyorum evet henüz uyanmadı.''

''Canı cehenneme!''

''Bana sesini yükseltme!''ardından hızlı adımlarını duydum. Kapıyı yavaşça araladı ve beni yatakta uyanık bulunca şaşırdı.

''Gideon'a patladın yani.''dedim yorgun bir sesle. Cevap vermedi.

''Nasıl olmuşlar?''yanıma yaklaştı. Yatağa oturdu.

''Gideon'da sorun yok.''bekledim.

''Ee?''sadece baktı.

''Ya bay Miller Simon?''yüzünü ekşitti.

''Ona bay Miller demekten vazgeç Eva, okulda değiliz hem yaptığı şeyden sonra bile ona bay kelimesini kullanma artık.''ince yorganım üzerimde ağırlık yapıyordu. İttim.

''Denerim, ağız alışkanlığı sonuçta.''yavaşça kalktım. Simon üzerimi değiştirmiş rahat bir şeyler giydirmişti.

''Soruma yanıt vermedin.''dedim esnerken.

''İyi.''dedi arkama takılırken. Banyoya girdim.

''Ne oldu Eva?''iyi görünüyordum ama aslında değildim.

''Sen yapmadın değil mi?''dedim kuşkuyla, gözleri kocaman açıldı.

''Asla, asla böyle bir şey yapmam.''güldüm. Ellerimi saçımda kaydırdım.

''Bir kere yapmıştın hatırlıyor musun sonra hastanelik olmuştum ve Gideon ile orada tartışmıştınız.''gülümsedim ama o tepki vermeyince çokta uzun gülemedim.

''Olan şeyi düşün.''dedi banyodan çıkarken. Bende arkasından çıktım.

''Bilmiyorum ve kafamı da yormak istemiyorum. Sonra konuşalım mı?''sadece kafa salladı. Tekrardan yatağa yöneldim.

''Nereye?''dedim o odayı terk etmeden.

''Sen dinlen.''güldüm.

''Yanıma gelmek ister misin?''sonunda arkasını dönüp yüzüme bakabilmişti.

''Hasta bir kız ilgiye muhtaçta biraz.''kafama yediğim o sancılı acı bende iyi etki yapmıştı anlaşılan.

''Şu başına gelen şey her neyse daha sık gelse keşke.''güldüm.

''Canım acımıştı ama.''dedim gülerken. İyice sırıttı.

''Tamam o zaman bende elimdeki şansı değerlendiririm.''