Son 8

60.Bölüm

•••Son 8'e hoş geldiniz beyler ve bayanlar :D Yeni okuyucuları görmek beni mutlu ediyor ve eleştirilerinizi de merak ediyorum. Ayrıca diğer bir husus burada yeni bölüm bekleyip sıkılmayın diye söylüyorum ;) diğer hikayelerime de bakabilirsiniz "Rüya da kitabı paralel evren tarzı bir kitap ve ben onu fazla uzatmayacağım" bir diğer yeni kitabım da "Dokunulmaz, özellikle tavsiye ediyorum çünkü o fantastik ve olaylar biraz daha ilginç hem ayrıca yazım tarzı olarak da değişikliğe gittiğim bir kitap" ilk deneyimsiz yayınladığım black&white'ı düzenleyeceğim yani onu okumasanız da olur ama lütfen özelliklede "Rüyada ve Dokunulmaz'da benden desteğinizi esirgemeyin seviliyorsunuz öptüm muck :D•••

-Medya bay Miller-

60.Bölüm
Özlem giderme faslından sonra misafir odalarını hazırladım. Teyzem'in neşesi son derece yerindeyken Simon gergince evin içinde dolaşıyordu. Mutfakta onu yakaladım.

"Simon, sorun ne?"gözlerimin içine baktı. Kaşlarını çatmaktan alnı kırışmıştı.
"Hadrian'ın anlattıkları beynimde tekrarlıyorum ve eğer bu gerçekse Peter'i öldürmem gerekebilir."
"Saçmalama elbette mantıklı bir açıklaması vardır."
"Bir an önce şu meseleyi halletmek istiyorum."

Artık bizin için olayların farklı işlediğini fark ettim. Simon son derece mutluyken ben mutsuz ve depresif oluyordum. Ben mutluyken de onun gergin ve stresli olduğunu anlamıştım.

"Şimdi değil. En azından bugün bırak da biraz mutlu kalalım."
"Neden?"sorusu beni şaşırtmıştı. Gözlerine iyice baktım.
"Çünkü artık ikimizde dahil olmak üzere bugünden itibaren eskisi gibi olamayacağız."kendimden emin konuşmuştum. Simon'ın yüzünde buruk bir gülümseme oluştu.
"Onu özledin ama bende seni özledim Eva."bakışlarım yumuşadı.
"Bazen akademideki anılarımız geliyor aklıma."güldü. Duygusala bağlamıştı.
"Seni uyandırdığım için kızmıştın bana sonra ben de üzerine atladığımda yere indirmiştin beni."gülmeden edemedim. Ellerini tuttum.
"Hatırladın mı?"dedi.
"Hiç unutmadım ki."gülümsedi.
"Sonra sen sünger boblu pjemalarınla dışarı fırlamıştın."
"Bizimkilere rezil olmuştum ama canımın derdindeydim ben."ellerimi iyice kavradı.
"Odayı yaktığını hatırlıyor musun?"
"Amacın beni utandırmak mı senin?"dudakları muzipçe yukarı kıvrıldı.
"Hayır. Sadece eski neşeni özledim. Şimdi tekrar bir problemimiz var, rüyaların kötüye gidiyor. Huzursuzsun Eva ve ben seni rahatlatamıyorum."ellerimi çözdüm ve ona yavaşça sarıldım.
"Yanımda olman yetiyor."
"Yetmiyor, yüzün her zaman hüzünlü ve gözlerin yorgun. Bakışların ise sanki bütün sıkıntını anlatıyor."elini yavaşça sırtımdan kaydırdı.
"Beni böyle yorumlaman...inanılmaz."güldüğünü hissettim.
"Bazen acaba ateş olarak değil de başka birisi olarak gelseydin işler nasıl olurdu diye merak ediyorum."güldüm. Elimi yavaşça beline doladım.
"Yani bunu bana söylemeseydin bari."gülünce sırtı hareket etti.
"Hayır öğle değil."
"Hmm, peki nasılmış?"
"Şöyle düşün yeni kızsın bende okulun kötü çocuğuyum, senle uğraşıyorum."kıkırdadım.
"Fazla basit olurduk."omzumu sıktı.
"Burada benden bahsediyoruz, benim olduğum hiçbir şey basit olmaz."güldüm.
"Bu öz güvenin beni bitiriyor."saçımı arkaya attı.
"Teyzen bizi görürse pekte o öz güvenli halim kalmayabilir."yine kıkırdadım.
"İnan şuan umurum da değil."saçımla oynuyordu.
"Duymasın sonra kabak benim başıma patlıyor."kafamı omzundan kaldırdım.
"Bir kerelik seni koruyabilirim belki."
"Sanmıyorum burada teyzenin gazabından bahsediyorum."burnumu sıktı. Bende onunkini.
"Bence artık içeri geçelim."Simon gülerek kafa salladı. İşte neşesi yerine gelmişti. Erkekler işte ne yaparsınız.

"Mutfakta baya iş vardı anlaşılan."Rick bıyık altından gülerek bize laf atmıştı. Teyzeme baktım. Gideon'a odaklı oldğundan duymamıştı. Yanına gittim.
"Bakıyorum benle uğraşıyorsun."Rick gülümsedi.
"Özledim ondan."
"Bence özlem giderdik değil mi?"kolunu çimdikledim.
"Hiç değişmemişsin Eva."güldüm.
"Ben aynı fikirde değilim ama."