Son 8

16.Bölüm

Ne yaptığını gördünüz mü ?

Oda mı ateş yani ?

İyide ateş tek element olması gerek , bu imkansız ?

Bunu nasıl yaptı ?

Ama kontrol edemiyor galiba ?

Simon onu kurtardı .

Sesler beynimin içinde uğulduyordu. Izzy kolumdan tuttuğu gibi dışarı sürükledi. Hala kulağımdaki uğultu geçmemişti. Alex ceketini üzerime örttü. Yanık koluma baktım. Tenim çok fazla yanmamıştı. Simon olmasa belki daha kötü olacaktı .Izzy'nin sesi derinden bir çığlık gibi geliyordu.

''Eva , iyi misin? Neyin var? Beni duyabiliyor musun? '' Ona sadece kafa sallaya bildim. Tanrım şu beynimdeki acının bir son bulmasını istiyordum. 

Alex ile tartışmaya başladılar. Koridorda başka ayak sesleri beynimde gümlüyordu. Simon'ın sesini duyunca gerildim. Onunda boğuk sesi rahatsız etmişti beni. Kulaklarımı acıyla tuttum. İki büklüm olup çığlık attım. Simon beni tutup kaldırdı.

''Hey , Eva. Canın acıyor farkındayım ama beni dinle.'' Yapamıyordum. Boğazım yırtılana kadar bir çığlık attım. Sesler beynimde bomba etkisi yaratıyordu. Neydi bunun sebebi ? Buna sebep olan şey her ne ise artık bir son bulmalıydı.

''Beni dinle Eva yardımcı olabilirim.'' Gözlerimi ona sabitledim. Acıyla kısık olsalar da onu bir şekilde görebiliyordum. Izzy arkada ağlıyordu. Alex ise dikkatle bizi izleyip aynı zamanda Izzy'i yatıştırmaya çalışıyordu. Simon yalnızca benim duyabileceğim seste konuştu. Ama bu ses tonu bile benim beynimi delip geçmeye yetiyordu.

''Odaklanmalısın, zihnini kapa, bu acını durdurur.'' Izzy koridorun sonunda birisini görmüştü.Üzgün halini öfkeye bırakan suratı . Karşıdaki kişiye sabitledi , sonra Alex'in kolundan sıyrıldığı gibi o yöne koştu. Koridorun sonundan gelen bağırışmalardan sonra acım son bulmuştu .Rahatlamamla kendimi Simon'un kollarının arasında bulmam bir olmuştu. Ayakta duramayacak haldeydim. Beni kucağına aldıktan sonra arkaya bir bakış attı. Sonrada orayı terk ettik.

*****

Odamın kapısını açtı. Yatağa kadar taşıdı ve yavaşça yatırdı. Azımı açamayacak haldeydim sanki bütün devrelerim kitlenmiş gibiydi. Gitmeye hazırlandığı sırada elini tuttum. Gitmesini istemiyordum. Bakışları tuttuğum elinden yavaşça gözlerime  kaydığında , gözlerinin rengi değişti. O mükemmel kırmızı rengiyle bana sabitledi gözlerini.

''Dinlen melisin Eva , burada olacağım merak etme.'' Tekrar gitmek üzereyken bu sefer daha sıkı kavradım elini. Gözleri hayretle açıldı rengi daha da koyulaştı. Acaba ne anlama geliyordu? 

Biz birbirimize bakarken içeri birileri girdi. Bayan Maggie ve Gideon. Gideon ellerimizi fark etti. Ellerimi geri çekicekken bu sefer Simon elini elimin üzerine koydu. Bayan Maggie fark etmemişti bile .Telaşla yanıma yaklaştığı sırada fark edebilmişti. Soru soran gözlerle Simon'a bakmıştı ama Simon ise bana odaklıydı. Sertçe çarpan kapı ile sıçradım.

*****Gideon'un ağzından*****

Lauren telaşla Bayan Maggie ile olan konuşmamızı bölmüştü. Anlaşılan önemli bir şey söyleyecekti. Önce soluklandı.

''Ne oldu Lauren? '' Bayan Maggie ona yaklaştı.

''Eva..Eva..'' Devamı her ne ise kesinlikle önemli bir şeydi, zaten söz konusu olan oysa her zaman önemliydi benim için. Bir an bile beklemeden harekete geçtik.

Hızla odasına girdiğimizde oda buradaydı hemde onun elini tutmuş o lanet olasıca gözleriyle ona bakıyordu. Eva bitkin suratıyla bize dönünce elini çekeceği sırada onu tuttu. Bir kez daha Simon'a lanet ettim .Bayan Maggie hemen ona doğru hareketlendi. Benim buradaki amacım ve konumumun farkına varınca burada olmamam gerektiğini anladım. Ben yalnızca bir eğitmendim, artık diğer her şey geride kalmıştı bu akademide burada sınırlar içerisinde sadece eğitmendim. Sadece eğitmen..O ise bizim yeni ateşimizdi. Simon'ın ateşi.

***Eva'nın ağzından***

Biraz dinlenmiştim. Sonrasında ise bayan Maggie konuşmamız gerektiğini söylemiş ve Simon'ı göz kulak olması için yanımda bırakmıştı. Ben uyurken sandalyede oturup başımda beklemişti. Uyandığımda yanımda değildi. Balkondaki gölgesini görünce yataktan kalktım. Beni hissedebiliyordu. Benim onu hissettiğim gibi tıpkı revirde ki gibi enerjisi ile enerjim arasın da bir bağ vardı. O bir ortama girdiğin onu hemen algılıyordum tıpkı onunda beni şuan algıladığı gibi.

''Daha fazla uykuya ihtiyacın var Eva .'' Dinlemedim. Hafif esinti vardı. Biraz titredim ve ona yaklaşmaya devam ettim.

''Teşekkürler.'' Bana döndü sırtını demire yasladı.

''Ne için? '' 

''Bu gün ve diğer gün ve diğer gün , hepsi, hepsi için teşekkürler.'' 

''Hayır hepsi için edemezsin .'' 

''Elbette edebilirim .''

''Peki ya revire gitmene sebep olmam ? ''Belki bunun için olmaya bilirdi ama yinede diğer her şey bunu ört pas edebilecek durumdaydı. Omuz silktim. Hafiften tebessüm etti. O sırada yanağında beliren gamzesine dokundum. Titredi. Benim vücudumda ona yanıt verdi. Gözlerini yine kontrol edemiyordu.

''Neden bu rengi alıyorlar ?'' Parmaklarım hala yüzündeydi. Destek aldığı demirden kalktık. Şimdi daha yakındık. Yutkundum. Nefeslerimiz birbirine karışıyordu. Beni taşıdığında fark etmediğim kokusunu şimdi daha iyi alabiliyordum. Gözleri daha da koyulaştığında bana daha da yaklaştı.