BEDEL

ilk ayrılık

Çok yoğun bir 3 günden sonra Nevşehir'e geçecektim. Baran beni evden alacaktı ve havalimanına bırakacaktı.Bu Baran'la ilk ayrılışımızdı ,ailemin vereceği tepki ve Baran'dan iki günde olsa ilk defa ayrı kalmanın üzüntüsü beni şimdiden sarsmış ve yormuştu.Baran beni alacak havalimanına bırakacaktı. Annemlere geleceğimi haber vermedim,Sürpriz olsun istiyordum.

Küçük bir bavul hazırladım her şey yolunda giderse Pazar günü Baran'la geri dönecektim.Telefonumun çalmasıyla düşüncelerinden sıyrıldım.

Baran beni aşağıda bekliyordu,bavulumu alarak evden çıktım.Arabasına dayanmış beni bekliyordu Baran, Selim yanındaydı, Selim beni görür görmez koşar adımlarla yanıma geldi,elimdeki bavulu aldı.

Baran'a doğru ilerledim gözleri ışıl ışıldı

"eğer bizim için gittiğini bilmesem sevgilim,benden bir dakika ayrı kalmana izin vermem" diyerek dudaklarımdan öptü bende kulağına

"bizim için gitmem gerekmese bir an yanından ayrılmazdım" dedim fısıltıyla.Arabaya bindik ikimize de ayrılığın hüznü çökmüştü yol boyunca hiç konuşmadık başımı dizine koyarak yolculuğun bitmesini bekledim. Havalimanına gittiğimizde Baran'ın içeri girmesini izin vermedim

"benim için zor geçecek sensizlik o yüzden gelme,burada ayrılalım." Gözleri bulutlanan Baran

" sakın bir daha ayrılık lafını ağzına alma." Benimde gözlerim dolmuştu gözyaşlarıma hakim olamadım.Bana sıkıca sarılan Baran

"seninle gelmemi ister misin seninle gelebilirim biliyorsun,ailene tek söylemek seni zorlayacaksa beraber yapabiliriz."

Olumsuz anlamda başımı saldım

"bu benim tek yapmam gereken bir şey,ben yokken uslu dur,beni özle ve bir an önce bana gel." Dudaklarından küçük bir öpücük alarak kollarından sıyrıldım valizimi aldım ve ilerledim.

Bir saatlik yolculuğun ardından Nevşehir'e vardım.Bir taksiyle eve geçtim buraları çok özlemiştim garip mistik bir şehirdi.Huzurdu,burada saatlerce dağ tepe dolaşabilir ama hiç yorulmazdım.Eski günlerim geldi aklıma saatlerce yaptığım yolculuklar her defasında farklı bir şey keşfettiğim doğa mucizesi peri bacaları.Eve vardığımda kapı zilini çaldım yavaş adımlarla annemin kapıya doğru gelişini duydum

"kim o"

"küçük cadı" annem sesimi duyunca adımlarını hızlandırdı kapıyı açtı beni gördüğüne her haliyle şaşıran annem

"sen nerden çıktın." Muzipçe karnını göstererek

"senden Işık sultan"

Evet evime gelmiştim,hayatımın yeni dönüm noktasına ilk adımımı atıyordum.

Annem ve babamla doyasıya hasret giderdikten sonra günün yorgunluğunu atmak ailemle yarın yapacağım konuşmaya kendimi hazırlamak için yatağa attım,Nevşehir İstanbul'a göre sıcak olmasına daha sıcaktı ancak bunaltıcı değildi.

Buraya geldiğimden beri Baran'a sadece eve girdiğimde mesaj atmış ama telefon açamamıştım onu da rahatlatmam gerekiyordu,aklı bendeydi.Telefonda biraz sohbet ettik ve kapattık.Her şey yolunda giderse sabah kahvaltıda aileme durumu açıklamayı planlıyordum.Onlara ilk defa böyle bir konuda açılacaktım ve bunun tedirginliğini yaşıyordum.Yavaşça kapımın vurulmasının ardından annem içeri girdi

"uyumadın değil mi kızım" yataktan yavaşça doğruldum

"gel anne" yavaşça yatağımın kenarına oturan annem