BEDEL

"sana özel olsun istedim"

Baran

Akşam Ada'nın ailesi ve Tarık hoca gençlik maceralarını dinleyerek geçti,zaman zamanda benim yaptığım işlerden de bahsettik benim beklediğimden daha da iyi geçmişti gece .Gerçi benim çokta umurum da değildi benim için önemli olan Ada'yı almaktı,izin verselerde vermeselerde Ada'yla bir şekilde evlenecektim

.Biliyorum bencilce düşünüyordum ama Nevşehir'den Ada'yı almadan gitmeyecektim.Tarık hoca Ada'larda kalmışı.Asıl önemli olan Ada'nın babasıyla yapacağımız yolculuktu.Bu yolculuğu neden yapmak istemişti,meraktan gözüme uyku girmiyordu.Kalktım duş alıp hazırlandım taksiyle Ada'ların evinin geçtim.Ada'nın babası arabada beni bekliyordu,camı indirerek

"hadi atla gün ışımadan yetişelim." arabanın yan koltuğuna geçtim ,arabayı çalıştıran Fikret amca

"gündoğumunu seyredebileceğin en güzel yerlerden biridir Nevşehir o yüzden kaçırmamak gerek"

yarım saatlik bir yolculuğun ardından balonların olduğu yere varmıştık arabadan iner inmez iki genç çocuk bizi karşılamıştı çocuklar Fikret amcayı tanıyordu Fikret amca bana dönerek

"umarım yükseklik korkun yoktur."

"korkmam efendim." Gülerek

"tamam saygılı çocuksun ama şu efendim lafını kaldıralım Fikret amca de gitsin,balonla bütün Nevşehir'i görebilirsin gerçi buraya seni Ada getirmek isterdi ancak ben ondan hızlı çıktım"

Balona bindikten kısa bir süre sonra havalanmıştık şafak bütün ihtişamıyla sökmeye başlamıştı bir süre sessizce manzarayı seyrettik burası Ada'nın dediği kadar vardı sanki bir masalın içindeydik ve her şey gerçekti.Dünyanın sayısız ülkesini gezmiştim ama memleketimin önemli güzel yerlerini görmediğim için kısa bir süreliğine olsa da kendi kendime hayflandım.

Sessizliği bozan Fikret hoca oldu

"biz Işık teyzenle Ankara da tanıştık,aynı üniversitedeydik. bizim zamanımızda her şey çok keskindi,illa her üniversiteli bir siyasi mücadelenin içindeydi,Işık'ı ilk bir eylemde gördüm sessiz biraz ürkek ama kararlı bakışlarıyla beni etkilemişti.sonra onu görmek için gizliden gizliye fakültesine gitmeye başladım,tabi bizim zamanımızda bir kıza açılmak öyle kolay değildi.hele ki siyasi mücadele içindeysen ayıplanır,zaaf olarak algılanırdı.yarım dönem böyle geçti ben Işık'a bir türlü cesaret edip açılamadım ardından bir eylemde polis müdahale edince hepimiz kaçışmaya başladık ve ara sokaklara dağıldık. benim tabi bir gözüm Işık'ın üzerinde onu takip ettim tam polis bizi yakalayacağı sırada başka bir izbe sokağa girdik Işık'ın elini tuttuğum gibi bir apartmana sığındık."

Göz ucuyla bana baktı

"umarım seni sıkmıyorumdur evlat"

Ada'nın anne ve babasının tanışmalarını dinlemek keyifliydi.

"devam edin lütfen" kısa bir süre sustuktan sonra

"o günden sonra hiç ayrılmadık,bir sene sonra evlenmeye karar verdik ben son sınıftaydım Işık ikinci sınıfta aileler şiddetle karşı çıktı.hem okullarımızın devam ediyor oluşu hemde ailelerimizin farklı siyasi yapıları evlenmemize büyük engeldi.Benim ailem evlatlıktan reddetmekle,onun ailesi öldürmekle tehdit etti.Hatta Işık'ın abisi birgün Ankara'da ara sokakta kıstırdı beni kafama silah dayadı Işık'tan vazgeçmezsen öldüreceğini söyledi. bir güzelde dövdü beni.ama biz vazgeçmedik.iki çulsuz okulları bıraktık İzmir'e kaçtık.gizlice evlendik tabi kıyamet koptu.Bir sene boyunca ailelerden kaçtık Işık'ın Eylül'e hamile kaldığını öğrendiklerinde bu gereksiz savaşı bitirdiler.Tabi soğukluk yıllarca devam etti ama.Çok zorluklar çektik,bacası akan rutubetli bir evde doğdu Eylül ortalık sakinleşince Ankara'ya döndük hem çalıştım hem okudum Işık kendini çocuklara adadığı için maalesef devam edemedi bizde çocuklar mutlu bir yerde büyüsünler,bizim yaşadığımız bütün zorluklardan etkilenmesinler diye daha küçük bir yere yerleşmeye karar verdik ve buraya yerleştik.onları korumak için elimizden gelen her şeyi yaptık.Ada Eylül'e nazaran daha inatçıdır,ketumdur ne düşündüğünü belli etmez ama kırılgandır hemen dağılır.kimsenin kızımı paramparça etmesini istemiyorum oğlum ve bunun için elimden gelen her şeyi yaparım."