BEDEL

bir çıkış yolu var mı?

MERHABA ARKADAŞLAR UZUN BİR ARADAN SONRA YENİ BÖLÜM ANCAK DÜZENLEYEBİLDİM, SALGIN HEPİMİZİN HAYATINDA BEKLENMEDİK GELİŞMELERE NEDEN OLDU YAPTIĞIM İŞ GEREĞİ MESAİM NEREDEYSE İKİ KATINA ÇIKTI BU NEDENLE FIRSAT BULUP YAZAMADIM, BOŞ KALAN ZAMANLARDA DA SÜRECİ ATLATABİLMEK VE DİNLENEBİLMEK İÇİN BOL BOL FİLM İZLEDİM KİTAP OKUDUM, HALADA ÖYLE, EVDEN ÇALIŞIYORUM VE BU BENİ ÇOK FAZLA YORMAYA BAŞLADI SİZE VERDİĞİM SÖZLERİ ZAMANIN DA TUTAMAMANIN MAHCUBİYETİNİ YAŞADIĞIMI BİLİN AMA KENDİMİ PEK HAZIR HİSSETMEDİM, SİZ BU SÜREÇTE NELER YAPTINIZ? NELER OKUDUNUZ NELER DİNLEYİP İZLEDİNİZ BELKİ ANLATIRSANIZ BİR BİRİMİZE DESTEK OLABİLİRİZ ÖNERİLERİNİZİ BEKLİYORUM. 

Bir adım geri gittim ciddi olamazdı, beni tutsak gibi burada tutamazdı

"ben senin tutsağın değilim açtır şu kapıyı"

Hiçbir şey olmamış gibi arkasını döndü yukarı çıktı

"sana diyorum ya"

Hiçbir şey söylemiyordu doğruca çalışma odasına girdi bende arkasından

"çalışmam düşünmem lazım Ada bana biraz müsaade et"

"sana müsaade felan etmiyorum, ben sana fazla müsaade ettim gideceğiz dedin sözüne güvendim şimdi en az bir yıl boyunca buradayız diyorsun"

Kollarımdan tuttu

"bak ufaklık senin için ne kadar zor biliyorum, seni anlıyorum da ama sende beni anla evet gideceğiz, gitmek için İstanbul'a dönmek için en az bende senin kadar istekliyim ama aileme arkamı dönemem o yüzden burada kalıyoruz"

Kollarından güçlükle kurtuldum

"ben dönmek istiyorum"

Derin bir nefes aldı sabrının taştığı belli oluyordu ama bu benim hiç umurumda değildi

"sınırlarımı zorluyorsun Ada, sabrımı zorluyorsun senin buradan gitmene izin verdim bir daha asla izin vermem, bunu anlasan iyi edersen yoksa bu ev ikimize de zindan olacak"

Kapıyı çarptı ve çıktı gitti. koltuğa oturup öylece olanı biten düşündüm biz bu noktaya nasıl gelmiştik, Baran şimdi zorlu bir gün geçirmişti akşam bir daha konuşacak ve eve dönmek için ikna edecektim, o gelemezse bile ben işlerimin başına geçecek kendi kariyerimin için bir şeyler yapmaya başlayacaktım, o da en azından hafta sonları gelir gider işleri oturtunca da uzaktan işleri takip ederdi kafamda bütün planı kurmuştum odama geçtim akşam yemeğine kadar biraz uzanacaktım, telefonun sesiyle uyandığımda o da çoktan kararmıştı telefonu elime aldığımda babamın aradığını gördüm hemen telefonu açtım babamın sesi bitkin geliyordu

"alo"

"iyi misin babacım"

"televizyondaki haberlerden sonra iyi olmamı nasıl beklersin"

"ne haberi baba bundan hiç haberim yok"

"bir tv kanalının ana haberinde çıktığınız güya Baran'ın şirketi bizim zamanında çalıştığımız madenin sahibiymiş, amcanın ölümüne sebep olan adamların oğluyla mı evlendin sen? Bu doğru değil, değil mi Ada?""

Son sözlerinde sesi çatlamış ağlamaklı olmuştu, ne diyeceğimi bilememiştim ayaklarım aşktan yerden kesilmişken düşünmek istemediğim en son şeyle yüzleşmek zorunda kalmıştım

"baba"

Benimde sesim çatlamıştı

"ben bilmiyordum baba Antalya'ya geldiğimde öğrendim"