BEDEL

ölüme ilk değiş değil

BARAN

6 teröristi 25 dakika içinde etkisiz hale getirmiştik.Ben 2.kurşunu bacağıma yemiştim.Ekipten 2 kişide yaralanmıştı Allah'tan önemli yaralanmalar değildi.

25 dakika sonunda içerde kan ve barut kokusu vardı.Sağ kalan birkaç kişinin inlemelerinden başka duyulan bir şey yoktu.Yaşanan en büyük katliamlardan birinin tanığı olmak beni kahretmişti. Bu görenlerin yıllarca unutmayacağı bir acıydı.

Bütün ölenlere elimden geldiğince tek tek bakmaya çalıştım.Ada'dan bir iz aradım her yüze belki Ada'dır diye korkarak baktım. Ama Ada aralarında yoktu. Çok şükür yoktu ama Ada neredeydi.İçeri de onlarca polis ve sağlık görevlileri vardı.Bir sağlık personeli yanıma geldi.

"yaralarına bakmamız lazım"

"hayır,hayır ben karımı arıyorum"

"ama kan kaybediyorsunuz"

"önemli değil"

Tahir sağlık personeline sinirlendiğimi görünce hızla yanıma geldi

"tamam sakin ol karını bulacağız ama bu biraz zaman alacak gördüğün gibi dua edelim ki ölenler arasında olmasın yaralılar arasındaysa işimiz daha da kolay"

Yakasından tuttum bir anda bütün gözler üzerimize çevrilmişti.

"benim karım ölmedi anlıyor musun? Ada yaşıyor"

"sakin ol patron herkes bize bakıyor.şimdi o ellerini üzerimden çek"

ADA

Bitmek bilmeyen dakikalar boyunca sürekli hiç dinmeyen silah seslerini duymuştuk.Atılan her kurşun her an bize saplanabilecekmiş gibi bir hisle nefes almaya çalışmak,bulunduğun dapdar yerden çıkamayacağını hissetmek şimdiye kadar yaşadığım en büyük korkuydu.

Silah sesleri kesildiğinde Meryem'le bir birimizin ellerine sıkıca tutarak güç almaya çalışıyorduk.Yanında birinin nefes aldığını o karanlık alanda hissetmek en büyük güçtü.Buradan büyük olasılıkla çıkamayacaktık. Fısıltıyla

"eğer buradan sağ çıkamazsam çocuklarıma onları çok sevdiğimi söyle olur mu?"

"şşş hemen yelkenleri suya indirme buradan çıkacağız"

"hayır çıkamayacağız bizi bulacaklar ve öldürecekler göreceksin unutma eğer sağ çıkmayı başarırsan Baran'a da onu çok sevdiğimi söyle"

"bunları kendin söyleyeceksin ama biz biraz daha konuşursak korkarım onlar bizi bulup öldürecek."

10 dakika kadar daha sessiz kalmıştık.Sonra yoğun ayakkabı sesi, ardından bot sesine benzer sesler duymaya başladık.biri tuvalete doğru

"içerde kimse var mı?"

Meryem'le bir birimize baktık ardından deliklerden görebildiğimiz kadarıyla aşağı bakmaya çalıştık.

İki özel harekatçı içeri girmişti

"içerde kimse var mı?"

Meryem

"memur bey buradayız havalandırma deliğinde lütfen bize yardım edin şimdi kapağı açacağım"

Polislerden biri