BEDEL

gebersem de...

"neden bu kadar işleri zorlaştırıyorsun Ada neden, suçum olmayan olaylardan dolayı evliliğimizi bitirmeye kalkıyorsun, kariyerin aşkımızdan önemli mi önemliyse hemen bitirelim bu evliliği sana hiçbir zorluk çıkarmayacağım"

Son söylediği cümleler beni darmaduman etmişti kariyer miydi derdim öyle mi sanıyordu gerçekten? Kızgınlığımı bastırmaya çalıştım,

"annemle babam geldi daha doğrusu ben çağırdım olanları açıklamak için benim söylememe fırsat kalmadan televizyondan görüntüleri gördüler babam daha da celallendi yüzüme bile bakmıyor artık" derin bir nefes aldım

"l Baran lütfen boşanalım.istediğin zaman gelir çocuklarını görürsün seni çocuklarından ayıracak değilim.şimdi ikimizden de önemli olan bir şey var bebeklerimiz onların sağlıklı bir ortamda büyümeleri için bana destek ol ve boşanmayı kabul et."

"senden asla ayrılmayacağım ufaklık asla"

Baran

Ne yapsam ne etsem de Ada'yı bir türlü ikna edemedim.Neden bu kadar diretiyordu beni sevmediğini bilsem bir dakika mücadele etmezdim ama biliyorum oda beni en az onu sevdiğim kadar seviyordu. Onu kaybetmemek için ona yalan söylemiştim, hatta onunla olabilmek için bütün hayatımı değiştirmiştim ama o bir türlü yaptıklarımı görmüyordu görmemekte diretiyordu, Ben bunları düşünürken telefon çaldı Yeşim

"Baran bey Ada hanımın babası Fikret Tekiner geldiler sizinle görüşmek istiyorlar"

"bekletme içeri al"

Hemen oturduğum koltuktan kalktım kapıya doğru yürüdüm o arada I Fikret baba içeri girdiler.elimi uzattım ama Fikret baba tutmamıştı

"iki kahve yolla bizi yeşim.içersiniz değil mi?"

Fikret baba gayet ciddi ve sinirliydi adam sonuçta haklıydı

"gerek yok fazla kalmayacağım"

Yeşime çıkması için işaret ettim.

"hoş geldiniz baba"

"hoş buldum diyemeyeceğim"

İkili koltuğu göstererek " buyurun ayakta konuşmayalım" koltuğa oturdu

"lafı dolandırmayı sevmem Baran olan biten her şeyi ne yazıkki televizyondan öğrenmek zorunda kaldık bize açıklama zahmetinde bulunmadın kızıma bana aileme bir tercih hakkı bile sunmadın oldu bittiye getirdin ve tüm öğrendiklerimiz benim içinde karım içinde büyük bir yıkım oldu.sana güvendim inandım kızımı emanet ettim sen ne yaptın?benden kızımı istemeye geldiğinde sana dedim ki kızımı sakın üzme"

Araya girmeye çalıştığımda eliyle durdurdu beni "sen ne yaptın kızımın da benimde ailemin de kabul etmeyeceğimiz durumlara soktun.her şeyden önemlisi benim el bebek gül bebek büyüttüğüm kızımı üzdün sen"

Başım önde dediklerini dinledim haklıydı

"ne söyleseniz haklısınız baba.ben hayatta en son isteyeceğim şeyi yaptım Ada'yı üzdüm.ama her şeyi düzeltmeye çalışıyorum. Evet yalan söyledim bildiklerimi sakladım anlatmadım ama lan biten hiçbir şeyde benim suçum yok, babama dedim, girme bu işlere bizim anladığımız işler değil bu işler hem doğayı da talan edeceğiz gel başka bir sektöre girelim, hem türkiyede madencilikte belli can güvenliği sağlanamıyor bak insanların hayatlarından çalmayalım para pul için dinlemedi beni kazanın ardından biz büyük bir kavga ettik, bir birimize o kadar ağır sözler söyledik ki uzun bir süre bir birimizin yüzüene bakmadık, sonra Ada girdi hayatıma bende mesleki refleks mi dersiniz yoksa yaşadığım tecrübeler mi beni bu noktaya itti bilmiyorum ama Ada'yı araştırırken fark ettim bu acı tesadüfü ama iş işten geçmişti artık biz birbirimize aşık olmuştuk babaların cezası evlatlar mı ödemeli hatta torunlar, torunlarınızı babasız eksik büyümesi sizi mutsuz etmeyecek mi?"