BEDEL

final

 ve pek çoğunuzun bildiği aramıza yeni katılan arkadaşların merakla beklediği final'i sonunda yeniden yayınlaya bildim, bundan sonra daha öncede konuştuğumuz gibi Ateşin Kızına devam etmek istiyorum ne dersiniz? beğeni ve yorumlarınızı bekliyorum ayrıca Bedel için bir kaç bölümde bonus yayınlayacağım galiba. yeni serüvenlerde buluşmak umuduyla

"ben bir centilmenim ufaklık ona göre davranacağım bundan böyle her şey kuralına göre olacak"

Bir hafta sonra Her şey yolunda gidiyordu Baran çocuklarla daha çok vakit geçirmeye başlamıştı çocuklar artık neredeyse her gece Baran'ı görmek yada en kötü ihtimalle onunla telefonda konuşmak istiyordu.

Civan gün içinde yaşadıklarını babasıyla paylaşmak için yanıp tutuşuyordu.Uzun bir zaman sonunda işler ilk defa yolunda gidiyordu. her şey iyiydi bir kadın daha ne isteyebilirdi ki. Şirketteki bugün son günümdü Baran'ın bütün itirazlarına rağmen kendi şirketim için büyük bir ofis kurmayı başarmıştım orayı yavaş yavaş oturtmak için işleri artık oradan takip edecektim. Baran her zamanki gibi gözünün önünden ayrılmamdan rahatsızdı ama bende kendi başıma Amerika'da başlattığım büyük yatırımı kendi ülkemde de devam ettirmek kendi başıma başarmak istiyordum.Ofisi toparlarken kapı çalındı

"müsait misin?" Baran kafasını içeri doğru hafifçe uzatmıştı "elbette müsatim" Sıkıntılı görünüyordu

"ne oldu kötü bir şey mi var?"

"yoo yok bir şey" ama samimiyetsizdi

"bir şey mi oldu"

Yaklaşıp elini tuttum

"ben sadece bilmiyorum sanki buradan gidersen seni yeniden kaybedecekmişim gibi hissediyorum"

"saçmalama sevgilim ofisimiz buraya çok yakın biliyorsun hem işleri oturtur oturtmaz beraber tatile çıkacağız yani yine burnunun dibindeyim"

"burada olduğu gibi olmayacak ama seni burada istediğim zaman görebiliyorum"

"bazen tıpkı Civan gibi hareket ediyorsun sevgilim ben buradayım her zaman burada olacağım" diyerek elimi kalbinin üzerine koydum.

"hadi bana yemek ısmarla dönüşte burayı toparlarım"

"Benimde tam olarak aklımdan bu geçiyordu." Başımı salladım ve çıktık ben yakın bir yere gideceğimizi düşünürken okuduğum üniversiteye yakın bir yere gelmiştik.

"burada ne işimiz var?"

"biraz nostaljiye ne dersin?"

"aa bayılırım"

Elelle tutuşarak bir birimizi ilk gördüğümüz daha doğrusu benim Baran'ı ilk fark ettiğim yere meşhur kuru fasulyeciye gelmiştik. Bizim zamanımızdaki usta çoktan vefat etmiş yerini çocukları almıştı.

"seni burada gördüğümde gözlerimi senden alamamıştım sana deli olmuştum"

Yanaklarım kızarmıştı

"bu kadar güzel bir şey olamaz diye düşündüm sen benim her şeyimsin Ada"

Elini tuttum

"sende benim, bazen erken evlenmekte acaba hatalımıydım diye geçiriyordum aklımdan kısacık bir süre ama sonra hayattaki kaç kadın gerçekten aşık olduğu adamla evlenebiliyor,kaç kadın kalbini deli gibi attıran bir adamın aşkına sahip olabiliyor diye düşünüyorum ve o zaman ne kadar şanslı olduğumu tekrar tekrar hissediyorum.ben dünyanın en şanslı kadınıyım."