BEDEL

ezgi

Kapıdaki görevlilerden biriyle eve geçtim,çocukları okula gönderdikten sonra hazırlandım metroyla ofise geçtim.Uzun zamandır metroyu kullanmadığımı fark ettim.Çocuklar hayatıma girdiğinden beri sevdiğim pek çok şeyi yapmamaya başlamıştım.Artık kendime de biraz zaman ayıracaktım.

Şirkete girdim eski odam-şimdiki geçici odama girdiğimde onlarca kır çiçeği beni karşılamıştı.Şaşkınlıktan Fırat'ın sekreterine baktım.Mesai başladığından beri peş peşe onlarca çiçek geldi.Bir kısmını toplantı odasına aldırmak zorunda kaldık.

Çiçeklerde birine burnumu dayadım,kokusunu içime çektim ardından çiçeğin üstündeki kartı elime aldım

"dün gece koynumda uyuyan çiçeğin yerini tutamaz ama sen bu çiçeklerden daha güzel kokuyorsun sevgilim,seni seviyorum"

gözlerim dolmuştu.Normalde bu tür şeyler biraz bana abartı gelirdi ama Baran tarafından şımartılmayı özlemiştim.Arkamdan

"seni burada görmeyi özlemişim"

arkamı döndüm Baran kapıya dayanmış beni izliyordu,lacivert takımı içinde muhteşem görünüyordu.Yüreğim kelebeklenmeye başlamıştı.

Gözlerimi çiçeklerden çevirmeden "bende seni"

"çok güzel bir kız tanıyorum ve bu gece benimle yemek yemesini istiyorum tam sekiz de hazır olur mu acaba?"

"bilmem bir teklif et istersen?"

"bu akşam sekizde hazır ol Ada seni bir yere götürmek istiyorum"

"nereye gideceğiz"

"sürpriz" diyerek göz kırptı ve odadan çıktı bütün gün kafamda nereye gideceğimizi düşünerek geçirdim,kalbim pır pır atıyordu.Bir ara odada işlere gömülmüş bir haldeyken aniden kapı çalındı tabi ki gelen benim yakışıklı muhteşem adamımdı

"öğle yemeğine çıkmıyor musun sen"

"çıkamam patron önemli bir randevum var akşam oraya yetişmem gerekiyor"

"öğle yemeklerini her zamanki gibi atlıyorsun değil mi?" cevap vermedim

"cevabımı aldım ben"

20 dakika sonra kapıda bir görevli belirmişti

"siparişiniz geldi"

"ne siparişi ben sipariş felan vermedim"

"Ada Tekiner değil misiniz?"

"evet"

"tamam yemekler sizin için"

Baran benim için yemek sipariş vermişti.

Kafamı salladım adam masaya yemekleri koydukta sonra çıkmıştı.

Yemekleri görür görmez acıktığımı fark ettim ve hemen yemeğe koyuldum.

Akşam altı gibi eve varmıştım çocukları yedirdikten sonra hazırlandım. saat sekize geldiğinde Baran'ın şoförü geldi ben Baranı bekliyordum oysaki

"Baran nerede?"

"gideceğimiz yerde sizi bekliyor olacak"

Ceketimi ve çantamı alarak çıktım araba havaalanı yoluna girdiğinde

"biz nereye gidiyoruz"

"bilmiyorum efendim sizi havalimanına getirmemi istedi"

kalp atışlarım hızlanmıştı nereye gidecektik acaba deli adam kim bilir ne planlar yapmıştı yine,nereye gittiğimizin ne yaptığımız bir önemi yoktu önemli olan Baran'la beraber olmaktı. Havalimanına vardığımızda vıp girişinden bir güvenlik eşliğinde piste geçmiştik.Baran uçağın önünde beni bekliyordu, pilot merdivenlerin üzerindeydi,