eserin tüm hakları @duman2014 'e aittir.
BARAN VE ADA'NIN HİKAYESİ YENİDEN YAZILIYOR :)
BURADA OLAN PARMAK KALDIRSIN
AŞK İÇİN NE KADAR İLERİ GİDERSİN?
"Öyle mi benim küçük karıcım demek kendini öldürmeyeceksin"
Sesi duymamla kapıya dönmem bir oldu...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
FİKRET
Yağmurlu havaları çok seviyordu Fikret kahvesini aldı, odasının cam kenarındaki tekli koltuğa oturdu, minicik penceresini kapatan güneşliği çekti, yağmur damlalarının cama vuruşunu izlemeye başladı, bazen yorgunluktan koşturmadan nefesinin kesildiğini hissediyordu, okula git, part time işe git eve dön annesine yardım et,anneannesinin bakımıyla ilgilen, hayat onun için tam bir maratondu.Bu maraton arasında ki en büyük keyfi işte böyle zamanlarda kahvesini alıp koltuğa yayılmak, birkaç sayfa kitap okumak,ardından Duman'ın ayaklarına sürtünerek üzerine atlamasını,kucağında rahat bir yer arayışının izlemekti.
Bugün de öyle günlerden biriydi ama bugünün keyfi kısa sürecekti kahvesini hızlıca içtikten sonra saçlarını taradı şöyle bir topladı, paltosunu giydi ilk önce anneannesinin yattığı odaya girdi,
"nene ben gidiyorum akşama görüşürüz gelirken sana ne getireyim"
Onu görünce doğrulan anneanne
"Gülsüm,Gülsüm gelsene kızım misafiri yolcu etsene"
Fikret'e dönen anneanne
"kusura bakma Ayten bu kızda iyice bir garip oldu aklı bir karış havada işte aşık mı oldu nedir ama ben akşam onu babasına söyleyeceğim"
Anneannesinin yine bütün trafiği birbirine katmıştı, başındaki bu hastalık onu bir çocuktan farksız kılmıştı. Aile bireyleri bazen bir yabancı,bir komşu, evlat, yada düşman oluyordu onun gözünde,oysa bu hastalık onu yakalamadan önce öyle güçlü bir kadındı ki,öyle sarıp sarmalardı ki onları şimdi sıra bizde diye düşündü Fikret.
Derin bir nefes aldı eski iyi zamanları düşünmek boğazına bir yumru oluşmasına neden oluyordu.
"tamam Meryem'cim akşama görüşürüz tamam mı? Bir sarılsam sana olur mu?"
