BEDEL

araf başlayacak

Baran

Bu çok özel bir şeydi biliyorum ama kalmak şimdiye kadar kaçırdığım onca şeyin acısını çıkarmak istiyordum ama Ada'yı zorlamakta istemiyordum. Her şeyin birden bire düzelmeyeceğini biliyordum.Ada'nın annesi babası ve Fırat kapıdaydılar. derin bir nefes aldım "çok şükür üçüde çok iyi,gerçi bebekler çok küçük ama doktor zamanla büyüyeceklerini söyledi." Adanın annesi yüzüme bakmıyordu babası

" Ada'da doğduğunda çok ufaktı,anne sütüde almadı bebekken de çok inattı.o yüzdende bünyesi hep zayıf kaldı ama sonradan toparlandı merak etme torunlarım iyiler."

Telefonum çaldı arayan bilinmeyen bir numaraydı açtım tanımadığım muhtemelen bir cihaz yardımıyla bozulmuş bir ses

"merhaba Baran"

"merhaba"

"bu defa ucuz yırttın Karlıdağ ama bir daha ki sefere bu kadar ucuz yırtamayacaksın"

Herkes bana bakıyordu ,hemen uzak bir köşeye gittim

"kimsin lan sen"

"aaa çok ayıp ne güzel konuşuyorduk şurada neyse bu mutluluğun tadını çıkar Karlıdağ zira bir daha asla mutlu olamayacaksın"

Telefonu kapatır kapatmaz Selim'i ve Serdar'ı yanıma çağırdım ve telefondaki gizemli sesin konuşmalarından bahsettim.Kimseyi tedirgin etmeden güvenlik önemlerini arttırmalarını ve bu lanet herif kimse bulmalarını söyledim.Tekrar içeri girdiğimde Ada'nin işi bitmişti.Bir an küçücük bir an beni gördüğünde gözlerinin içi gülmüştü ve sonra aniden kayboldu koltuğu çektim yanına oturdum

"Mehmet nasıl?"

hastaneden çıkana kadar Mehmet'in öldüğünü söylemeyecektim

"iyi iyi birkaç kırığı var sadece sen düşünme bunları"

"çok uğraştı çocuk arabayı durdurabilmek için çabaladı baktı olmadı abla kendini koru dedi.oda burada mı kendimi toparlar toparlamaz onu da görmek istiyorum."

Durumu nasıl kurtaracağımı düşünürken içeriye ezgi ,Ada'nın annesi ve babası girdi. Ezgi bana ters bir bakış fırlattı ve Ada'ya

"annelerin en güzeli bir kaç saat seni boş bıraktık bak neler olmuş hani doğuma beraber girecektik amma sabırsızsın"

yavaşça eğildi Ada'nın yağından öptü Ada

"dur güldürme içim acıyor zaten.sabırsız çıktı bizimkiler ne yapalım" annesi yanaştı

"bir şey istermisin kızım? " annesi tekrar bana baktı beni görmekten pek hoşlanmıyordu kendimi fazlalık gibi hissettim

"ben çıkıyorum"

"gidecek misin?" gitme der gibi bakıyordu

"yok kapıdayım artık hiçbir yere gitmem sadece Mehmet'in durumunu öğrenmek için diğer hastaneye telefon açacağım "

kimsenin Ada'nın yanında pot kırmasını istemiyordum,çıkana kadar şimdilik en iyisi buydu. Tekrar bebeklerin yanına gittim.uzun uzun ikisini de seyrettim.el kadar iki tane yumurcak şimdiden beni kendilerine aşık etmişlerdi.Tekrar Ada'nın yanına döndüğümde Ada tekrar uyumuştu.yaşadıkları kolay değildi sonuçta bir kaza ve doğum atlatmıştı.Ya ona bir şey olsaydı ben ne yapardım nasıl nefes alırdım.sandalyeyi çektim oturdum elini tuttum

"seni çok özledim ufaklık , iyi ki benimle kaldın iyi ki benimsin"

uzandım elini tuttum.elini tekrar avuçlarımda hissedebilmek benim için tarif edilmeyecek bir mutluluktu.Ne kadar sonra uyudum hatırlamıyorum ama kafamda bir sıcaklıkla gözlerimi araladım birkaç saniye nerede olduğumu hatırlamaya çalıştım.Ada'nın eli saçlarımdaydı yavaşça başımı kaldırdım elini tuttum avucunun içini kokladım