DOKTOR I Siyahın Dansı 1+2

◾2. BÖLÜM◾

MEDYA: EGEMEN KARA (Nick Bateman)♡

Yorumlarınızı belirtirseniz beni çok mutlu edersiniz canlarım 😉😉

İnstagram: busenur_cftlk

İYİ OKUMALAR 💙💚💜💛

***

Bu ara hiç olmadığım kadar cesurum, cesurluğumdan beslenen korkaklığımla cephelere bürünüyorum, kaybedilecek bir savaşa hazırlanan bir kral var benliğimde. Ne tahtta gözü var ne saltanatta... Hendekler kazıp askerlerime siper yapıyorum, sonra kazdığım hendekleri topraklarla doldurup diri diri gömüyorum kahramanlarımı. Bu ara zamana kafa tutup çokça gülüyorum, gülümsemelerimden yaşlarım, ruhuma anlatıyorum. Ne ruhum benden razı, ne ben ondan davacı.

Büyüyor yıllarım saçlarıma kondururken beyaz çiçeklerini, humuslu düşüncelerimin verimliliğinden dipdiri uzanan bembeyaz çiçekler açıyorum. Ne derdim verebilir cevabı ne ben sorabilirim öncelikli soruyu. Meraklarımdan beslenip yakıyorum anlamları, teker teker, tekil, tek sözlüğümün cümleleri.

Dedim ya bir derdim var bugünlerde ne dert bedenden yabancı, ne beden dertten içeri. Dalıp dalıp boğuyorum iç savaşlarımı. Ne savaşım biliyor galibi, ne düşman deliyor hasatı. Hani dökülmese kan, hani yaradan sızmasa bir kırmızı, hani soğuk işlemese derime diken diken, hani bin iğne aynı anda saplanmasa hücrelerime, hani ben yanmasam bu kadar içten, ne bilirdim ben koru, ne kor bilirdi harı.

Benliğimden doğan çocuklarımın ellerinde tomurcuğu eksik dikenler, ne ben gülden daha kırmızıyım, ne avuçlarım yüreğimden. Çarşıdan aldığım BİRTANE'mler, eve geldiğimde saçılan binbir türlü taneler, çocuğa sorsam heceler, bilmeyene sorsam söyler. Ne yar yürekten daha bereketli, ne de aşk ayrılıktan. Saçlarını komik komik kestiğim, karşısına geçip bin türlü eziyetlerle ezdiğim besleme mutluluklarım... ne mutluluk daha üvey hüzünden, ne de tenim daha öz sevgiliden.

İhtiyari bir savaş bu ne kentlerim daha görkemli çekilen marazlardan, ne de hayat daha lezzetli aldığım hazlardan. Direnmiyorum, hendeklerime gömdüğüm cesetlere düşmanlarım basıyor ayaklarını, sesler git gide yaklaşıyor, hırslarla beslenip, öfkeyle bezenmişler muhtemelen kazandıkları en basit savaş.

Değişmeyen hiçbir şey yok. Yüreklerin ayrıldığı noktada, gökyüzünden düşen güzel ama soğuk bir kar tanesi gibiyim.

***

Kapılar kapanır kapanmaz ikinci ameliyathaneye girdim ve beni hazırlamalarını bekledim. Tamamı yeşilden oluşan ameliyat elbisesini giyip, eldivenlerimi taktım. Maskemi de kafamdan geçirip hastaya ilerledim. Bizi uzun ve zor bile ameliyat bekliyordu anlaşılan. Çünkü her adımımda arkama bakmadan kaçmak geliyordu içimden.

Korkuyordum. Şimdiye kadar girdiğim tüm ameliyatlarda başarılı olan ben, şimdi hastayı masada bırakmaktan ölümüne korkuyordum. Eğer ben başarısız olursam nasıl derdim dışarda beni umutla bekleyen adama?

'Üzgünüm, hastayı kaybettik.'

Ya da en beteri.

' Elimden gelen her şeyi yaptım ama kurtaramadık.'

'Olmaz Toprak,olmaz! Bu masum ruhu yaşatman lazım, senin. Onun önünde yaşayacağı çok yıllar var. Olmaz. Şimdi ölemez. İzin veremezsin!'