DOKTOR I Siyahın Dansı 1+2

✴40.BÖLÜM// KESİT✴

Minicik bir kesit atmak istedim sizlere🙊🙊 Tam bölüm cumartesi bölüm saatimizde 😍😗 seviyorum sizi 💚💙💜💛kalpler olmadan atmak gelmiyor içimden 😊😊

***

Arda kurtarıcım olmuştu. Onu görür görmez yerimden kalktım. Egemen'i yanımda görmüştü ve durumu anlamıştı. Burada durmak istemediğimi biliyordu. Ağlayan kalbime inat akmamak için direnen gözlerime daha fazla eziyet edemezdim. Arkamı dönmüş gidecekken yıllar sonra tenime değen teni ile gözlerimi kapadım. Ne demişti Arda?

'...unuttuğunu zannettiğin her şey, tüm inancın, diz çöker hasretin karşısında.'

Hasret kilitli satırlar arasından kurtulmuş gün yüzüne çıkmıştı. Onu öyle sevmiştim ki nefret etmeye yerim kalmamıştı. Bunu onu ilk gördüğüm an anlamıştım. Başımı ona dönmeden neredeyse tısladım. Özlediğim dokunuşlarını bedenimde istemiyordum.

"Ne var?"

Bileğimdeki eli kelepçe gibi takılı kalmıştı koluma. Daha fazla dayanamayıp başımı ona döndüm. Kafedeki insanların bakışları yavaş yavaş bizim üzerimize kayıyordu.

Çenesiyle beni bekleyen Arda'yı gösterdi. Sakalları mı uzamıştı onun?

"Üzüyor mu seni?"

Bakışlarım saniyelik Arda'ya kaymış sonra evin yolunu biliyor gibi gözlerine dönmüştü. Güldüm. Beni ondan daha çok kim üzebilirdi ki? Katilimdi o benim. Her defasında öldürmekten çekinmeyen ezeli düşmanım...

Kolumu sinirle ondan çekince elli boşluğa düşmüştü.

"Beni ağlatmıyor."

Cevabım net ve soğuğu kesen bir bıçak gibi keskindi. Arkamı dönüp Arda'ya bile bakmadan arabaya bindim. Arda da çalıştırmış, ufukta koybolan bir gemi gibi kıyı gözden çıkarmıştı.

Eve gelince direk odamı çıkıp kağıdı elime aldım. Son demiştim ama olmamıştı. Bugün de tekrar ölmüş yine yeniden doğamamıştım.

***

Sustuklarımı büyütüm içimde... Sustuklarımla kocaman bir aşk inşa ettim yüreğimde ve inandımm hep,sırf sen inanıyorsun diye. Hani diyorsun ya aşk içinde kalanlardan ibarettir diye öyle çok biriktirdim ki seni içimde bir tek gözyaşlarımla birlikte çıkabildin dışarı. Yağmur gibi düştü yaşlar yüreğime... Ve geceler o ayaz mı ayaz geceler,el ayak çekilmişken etraftan çıkıveriyorsun hayata.

Gözlerinle konuşuyorum içimde kalanları,sustuklarımı gözlerine anlatıyorum.Sonra bakıyorum ki,dışarıda güneş dağların arasında haylazca doğmaya hazırlanıyor,tekrar içime hapsediyorum seni. Seni,hayalini,sevgini ve o gözlerini... Yüreğime yüklüyorum seni ve sana dair her şeyi. Susuyorum hep yaptığım gibi...

***

Kalemi elimden bıraktığım an bir yaşım da serbest kalmıştı. Adam gitmişti, arkasında bir şair bıraktığından habersiz...