DOKTOR I Siyahın Dansı 1+2

✴ÖZEL BÖLÜM/1✴

Herkese yeniden merhabaaaaagggg 🤗 Çok özledim biliyor musunuz? Çok fazla... Birlikte satır aralarında kaybolmak tek dileğim. Özel bölümler devam etsin mi? Önce onu bir sorayım 🤔🤔 Sizleri çok seviyorum Doktor ailem.

Benimle çıktığınız serüvene devam etmek istiyorsanız diğer kitaplarımda buluşmak dileği ile...😍

- Ölümün Ayak İzleri
- Ağır Kalpler

( Sizin bir yıldız hakkınız olsa ne dilerdiniz?) 💙💚💛💜

***

EGEMEN...

Uzak diyarlarda oyalanmaların eşiğindeydi, özlem. Kokusunu bilipte bulamamak gibiydi. İçin yanar, yanar da söndüremezsin ya? Öyleydi. Biraz buruk biraz korkaktı. Parçalanmış yapbozun kalbi kaybolmuştu. Eksikti. Benim gibiydi. Cümleler bile yetimdi. Öznelerini kaybetmiş, anlamlarını yitirmişti.

Güneş benim için doğmuyordu artık. Ama toprak benimdi. Tamamiyle benimdi. Çünkü toprak... Onu bana tek hissettiren şeydi.

"Baba?"

Gülümsemek bile zor geliyordu bazen. Bana gülümsemeyi unutturmayan tek varlığım, gözlerini boncuk boncuk açmış bana bakıyordu.

"Deniz'im."

Kokusu annesi gibiydi. Her şeyiyle Toprak'tı. Gözleriyle, gülüşüyle, hareketleriyle... Sevdiğim kadın adıyla ölmüştü ama geriye öyle bir çiçek bırakmıştı ki... Kızımızı... Okyanus benimdi ama Güneş çoktan bakmıştı.

"Bana annemi anlatır mısın?"

Küçük bedeni o kadar hafifti ki ufak bir rüzgârda uçacak diye korkuyordum. Eline rüzgar değse canı acır mı diye düşünüyordum.

"Tabi Mavilim... Neyi merak ediyorsun mesela?"

Derya Sultan saçlarını iki yandan ördüğü için kafasını göğsüme koyamıyordu. Saçları bozulmasın diye o kadar dikkatliydi ki. Bozulursa yeniden yaparım dediğimiz her an, annem geri geldi mi,diyordu. Haklıydı. Hiçbir şey eskisi gibi güzel olmuyordu. O küçücük kalbiyle bile biliyordu bunları. Minicik elleriyle hayata sarılmıştı Deniz'im. Bilmem kaç sıfır geriden geliyordu.

Annesinin kokusunu istiyordu her gece. Her rüyası Toprak'tı. Bazen rüyasında gülümsüyordu. O küçük dudakları ufak bir tebessümle parıldıyordu. Kim bilir? Belki de Toprak rüyalarında geliyordu ona. Doya doya sevemediği kızını seviyordu. Ona masallar anlatacağım dediği anları yaşıyorlardı belki.

"Hmmm... Mesela adımı annem mi Deniz koymak istedi?"

Evet diyemedim ilk başta. Evet canımın içi, annen saçlarını okşarken Deniz'im demeyi çok istiyordu diyemedim. Usulca kafamı salladım. Yutkunamıyordum.

"Can Ağabeyime soruyorum soruyorum söylemiyor. Neden bana annemi anlatmıyorsunuz?"

Bu soru öylesine sıradan sorulan sorulardan değildi. Her harfi buram buram özlem kokuyordu. Benim minik kızım, annesi gibi olmak istiyordu.