Aras'ın arabasını ben kullanmıştım. Ne kadar kendi evime götürmek istesemde kabul etmedi. Onun evine gelmiştik. Pamir tek yumrukla çocuğun suratını ne hale getirmişti. Aras yol boyu bir elimi tutmuş bir öpmüştü. Onu sevdiğimi felan düşünüyor olmalıydı ama orda olanlar sadece Pamir'in inadına yaptığım bir şeydi. Ama Aras'a gerçekten değer veriyordum. Hatta belki seviyordumda. Bilmiyorum Aras'la zaman geçirmeyi seviyordum evet peki bir aşık olarak mı? Asıl soru şuydu; Pamir'in seni öptüğü anı aklından çıkarabiliyor musun Kayla?
"Pamir neyden bahsediyordu Aras?" yüzüne bakmadan sordum bu soruyu.
"Bir şey den bahsetmiyor Kayla, bana güvenmeni istiyorum sadece bu kadar." bunu düşünmeye başladım. Aras'a güveniyor muydum? Birilerine güvenmeyi geldiğim şehirde geçmişimin tozlu raflarında bırakmıştım. Tekrardan güvenebilir miydim? Ayağa kalkan Aras'a baktım. Çekmeceyi açıp içinden bir poşet çıkardı. Yanına alıp oturdu. O da neydi? O o ot muydu? Gözlerimi ona diktim.
"Bahsettiği bu işte Kayla."
"Sen mi içiyorsun?" şaşkın bir ifadeyle sordum.
"Hepimiz içiyoruz, Hayal, Tamay..." ciddi miydi bu ya?
"Öyle bakma Kayla kimyasal değil sadece kafayı çekiyoruz bazen bir şey olduğu yok." hayır baktığım o değildi. Eksik bir şeyler vardı. Ot için mi Pamir o kadar saklamaya çalışıyordu? Ot'u yoldan geçen biri bile içerdi. Eksik bir şeyler olduğuna emindim. Adının çarşaf olduğunu bildiğim kağıda sarmaya başladı. Sonrada yakıp içti.
"Denemelisin, hatta birlikte içmeliyiz." gülüyordu. Konuşan Aras değildi sanki.
"Yani Pamir'in beni içine çekmekten korktuğu karanlık bu muydu?"
"Sen ne sandın ki?" Hala gülüyordu. Sadece ot dedim içimden. Madem Pamir korkuyordu o zaman onu daha fazla korkutmalıydım. Aras'ın elinden aldım ve içmeye başladım. Pamir'e inat ne yapıyordum ben böyle? Neden sürekli içten içe ona öfkelenip ona ters şeyler yapıyordum bilmiyordum. Tüm o hareketleri bunun için miydi yani? Tüm o eziyet, o suratı, hadi ama bunun neresi karanlık? O gizemli halleri kimyasal olmayan bir şey yüzünden miydi? Kafamın hafiften hoş olduğunu hissetmeye başladım. Sabaha kadar sohbet edip gülecektik bu gidişle...
Pamir Gözlerimi denize çevirmiştim. Bu kadar öfkeli hissetmemi anlayamıyordum bir anlam veremiyordum. Aras beni Kayla ile tanıştırmadan önce Kayla'yı okula ilk girerken gördüğüm o an geldi gözümün önüne. Bir anlığına masum olduğuna inanmıştım. Sonra Aras'la takıldığını görünce çok sinirlenmiştim. Öfkemi kontrol edemiyordum. İzin vermemeliydim. Kayla'nın şuanda Aras'la gitmesine izin vermemeliydim. Bunu neden yaptığımı bilmiyorum. Dün o kadar çok içmiştim ki saatlerce Kayla'yı takip etmiştim. Sonra gidip o sahnede onu öptüm. Juliet... Sahnedeki hali gelince aklımda gülümsedim. Onu öptüğümde nasılda utanmıştı. Ama devam etmişti. İnadı tutuyordu bazen bu kızın. Ama yapamazdım. Aras'ın aptalca takıntısıydı işte. Aynısını Hayal'e de yapmıştı. Lisede onu o aramıza almıştı. Sonra kızı kullanmıştı. Sonrada hiç bir şey olmamış gibi en yakın dostu olmuştu. Hayal'in ilk aşkıydı Aras. Hatta şuan bile aşık olabilirdi. Ama belli etme gibi bir lüksü yoktu. Aynısını Kayla'ya da yapacaktı. Hayal'e nasıl ilk otu o içirdiyse şimdi aynı şekilde onada içiriyordu. Acaba Kayla içer miydi? Ot içmekle başlayan Hayal'i düşündüm. Ailesini kaybettiği zaman iyice yıkılıp asla içmemesi gereken şeyler içmeye başlamıştı. Aras'la ikisi kafayı bulurken tek istediğim onları kurtarmaktı. Belki Aras'ı değil ama Hayal'i öyle. Hep kız kardeşim gibi olmuştu. Sonra kendimi o bataklığın tam ortasında buldum. Partilerimizde dönen kokainler eroinler... Evet belki azaltmıştık ama asla vazgeçmemiştik. Geçen seneye kadar sürekli içer kafayı bulurdum. Sonra büyük bir hata hepimizi mahfetmişti. Üçümüzün en büyük sırrıydı. Ya aynısı Kayla'ya olursa? Diye düşündüm. Onun o mavi gözleri geldi aklıma. Sonra Aras'ın elinden tutup gidişi. Kahretsin ondan nefret ediyordum. Hayır ona karşı sevgi yoktu içimde. Başımıza bela olmasını istemiyordum sadece.
"LSD geldi bugün, aldım bende." Hayal gözleri kıpkırmızı bir şekilde bana bakıyordu.
"İyi bir mal mı peki?" dedim. Bu bataklığa düşmek vardı. Ama kurtulmak yoktu. Elini kaptırsan kolunu bırak ruhuna kadar alırdı. Denemiştim. Kurtarmayı çok denemiştim. Şimdi kendimin kurtarılmaya ihtiyacı vardı. Hepimizin. Özellikle Hayal'in. Hepimizden daha çok içiyordu. Daha çok kullanıyordu. Ben iradeliydim. Gözlerim Hayal'in morarmış kollarına kaydı. Öylece baktım. Sürekli bandaj takardı kollarına. Biri görse çoktan içeri almışlardı.
"Evet iyi bir mal, Aras nerde? " çok güzel soru. Şimdi nasıl söyleyecektim. Ne diyecektim?
"Şey o yani bak Hayal." ben devam edemeden gözleri dolmuştu bile
"Kayla ile birlikte değil mi?" Gözlerinde öfke değilde hüzün var gibiydi.
"Canım acıyor Pamir." dedi. Yanına yaklaştım ve onu kollarımın arasına aldım. Hüngür hüngür ağladı. O sert kabuğunun altında böylede pamuk gibi bir kız vardı işte. Keşke Hayal, keşke sana daha farklı bir gelecek sunabilseydim. Tamay'da bize katılmıştı. İçtik, içebildiğimiz kadar içtik. Hissettiğim öfke dinmemişti. Bu halde Aras'ın evine gitsem ne olurdu ki? Zaten ev 3 sokak aşağımızdaydı. Kafam o kadar da hoş olmamıştı. İyi gelmiş rahatlamıştım. Oraya kadar araba kullanabilirdim heralde. Kayla ile ne durumdaydı? Görmem gerekiyordu. Ona zarar vermezdi Aras'ı tanıyordum ama Kayla'ya yiyecek gibi baktığı zamanlar geldi aklıma. Yola koyulmuş gidiyordum. Evinin önüne geldiğimde duraksadım. Yapmalı mıydım? Yapmamalı mıydım? Yapacaksın Pamir! Hayal'i kurtaramadın, geçen sene ölen kızdan sen sorumlusun onuda kurtaramadın, Aras zaten kurtarılmak bile istemedi, kendini de kurtaramadın! Ama Kayla kurtarılmaya ihtiyaç duymadan onu çekip götüreceksin buradan. Bir hışımla evinin kapısını çalmaya başladım. Kapıyı Açan Aras'a ağzım açık bakakaldım. Üstü çıplaktı. Yüzünde adi bir sırıtış vardı kafamı biraz içeri götürüp Kayla'ya bakmaya çalıştım ve gördüğüm şey karşısında kalbim sıkıştı nefesim kesildi ve orada Aras'ı öldürmek istedim!
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
