Pamir Arabada ilerliyorduk. Berkan yan tarafımda oturuyordu. Yine birilerinin canı yanacaktı galiba. Bu işten çok sıkılmıştım artık. Evet çok iyi silah kullanıyordum evet çok iyi dövüşüyordum ama bir yere kadardı. Tüm bunları insanların canına kastetmek için kullanıyordum. Bu uyuşturucu alıp vermek işide canımı sıkmaya başlamıştı. Bir baskın yesek her şeyin sonu olabilirdi. Soğuk kanlıydım artık, insanlara zarar vermek beni çok etkilemiyordu belkide hiç. Çünkü ben neyim var neyim yok kaybetmiştim. Taki Kayla'ya kadar. Şimdi birini öldüreceğim zaman gözlerinin içine bakamıyordum. Çatışmaya girince onlara bakamıyordum. Kayla bana bir vicdanım olduğunu hatırlatan tek kadındı. Beni iyi yapan tek insan. Eğer onuda kaybedersem dünyayı ateşe verir kül ederdim. Kimse önümde duramazdı. İçindeki iyilik onunla hayat buluyordu.
"Geldik Pamir. Çek sağa." Berkan'ın sesiyle düşüncelerinden kurtuldum ve arabayı durdurdum. Gelmeden önce biraz ot içmiştik. Gözlerim yine kıpkırmızıydı. Ama iyi ki kafam yerindeydi. Arkamızda da bir koruma aracı vardı. Her ihtimale karşı Kartal vermişti. Bu aralar mantığı devreye girmeye başlamıştı heralde. Depo gibi bir yere yürümeye başladık. Siyah bir araba bizi karşıladı. Yanlarında durduk.
"Kartal abinin selamı var." Adamlar bize göz ucuyla baktı. Yan taraftaki adama işaret etti. Para çantasını getirdi diğer adam. Böyle bir pisliğin içinde olmak beni çıldırtıyordu. Her insan gibi normal bir ailem olmasını istiyordum.
Belki benim olmamıştı ama çocuklarımın olacaktı. O an Kayla'yı düşündüm. Onunla güzel bir aile kurabilirdik. Nasıl kurtulurduk bilmiyorum ama belki belki hayallerimiz gerçek olabilirdi.
"Pamir." diyen Berkan'la düşüncelerimden kurtuldum. O sırada arabadaki adam gözlerini açmış bana bakıyordu.
"Pamir sen misin?" Diye sorup direk arabadan inip önümde durdu.
"Evet te" söze devam edicektim ki konuşmamı yarıda kesti.
"Senden önce şanın yürüyor Pamir, Kartal çok şanslı bunun yanı sıra Kartal'ı bitirmek isteyen adamların gözü sende dikkat et derim." tabi bir de bu eksikti değil mi? O kadar dert bitti bide beni ortadan kaldırmaya çalışan adamlarla mı uğraşıcaktım?
"Ben buradayım, gözü bende olanlar yerimi biliyor."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
dedim yüzümdeki ifadeyi bozmadan ve çantayı alıp yürümeye başladım. Berkan da o sırada malın olduğu çantayı verdi ona.
"Gerçekten de çok cesaretli." dediğini duydum. Bir şey demeden yürüdüm. Arabaya binip Berkan'ın gelmesini bekledim.
"Neden hep böyle öfkelisin Pamir."
"Öfkeli değilim söyledikleri çileden çıkartıyor o kadar." bu çocuk ta bu aralar hep benimle sohbet etmeye başlamıştı.
"Yahya'yla neden çalışmak istemediğini hala söylemedin. İnanabiliyor musun Kartal abi senin için o adamı postaladı ben hala inanamıyorum."
