KURTARMAK UĞRUNA

29.Bölüm

Pamir
"Tamam hata ettim, haklısın. Ben hatalıyım." kahretsin! Her şeyi yanlış anlamıştı. Tek hatam o kızın evime gelmesini kabul etmekti. Kendi evimde bile kalmıyordum ki. Kayla beni itip koşmaya başladı. Bende arkasından koştum. Yakaladığımda belinden sarıldım.

"Beni bir dinle Kayla!" Ağlıyordu. Göğüsüme vurup duruyordu.

"Kendine gel! Bana hiç mi güvenin yok senin! Bu kadar basit mi yani!" Yaptığı şey zoruma gidiyordu. Tamam karşılaştığı manzara hoş bir manzara değildi evet ama sevgime hiç mi güvenmemişti.

"Senin evinde başka bir kadın! Sen çıplaksın! Bana bunu nasıl yaparsın!" Ağlıyordu karşımda. Dayanamadım canını acıtacağımı da bilsem kolundan tuttup vurmasını engelledim. Sımsıkı sarıldım. Ne kadar itmeye çalışsada itemedi. Daha fazla debelenmeyi bıraktı. O öfkesinin yerini ağlamaya bıraktı tekrar. Sımsıkı sarıldım.

"Her şeyi yanlış anladın. Lütfen ağlama lütfen yapma. Her şeyi anlatacağım. İnanmıyorsan Olga'ya sorarsın. Tek hatam o kıza yardım edip evime almak oldu yemin ederim." Ses çıkarmıyordu. O an yüreğimin parçalara ayrıldığını hissetmiştim. Bugünün böyle olacağını beklemiyordum. Bir gün Kayla'nın benim yüzümden böyle bir sebepten dolayı bu şekilde üzüleceği ağlayacağı aklıma bile gelmezdi. Onu ağlattığım için kendimden nefret ediyordum.

"Seni dinlemek istemiyorum! Rahat bırak beni!" Gevşek tutmamdan yararlanıp kollarımın arasından çıktı.

"Kes sesini Kayla! Beni dinleyeceksin diyorsam dinleyeceksin!" dedim ve bacaklarından yakalayıp omzuma attım.

"Bırak beni! Ne yaptığını sanıyorsun sen! Pamir dur sana söylüyorum! Seninle bir yere gelmeyeceğim!" O bağırıp çağırırken gayette eve doğru yürüyordum. Oda benimle mecbur geliyordu.

"Hayvan! Bir şeyleri bana zorla yaptıramazsın! Hayvansın işte! Yine eski öküz hayvan Pamir oldun değil mi? Ne yapacaksın eve götürüp bağlayacak mısın beni kaç miyim diye!"

"Gerekirse onu da yaparım ama bağlayamaya ilk ağzından başlarım." Ben bunları söylerken debelenmeye devam ediyordu. İnsanların bize bakmasına aldırış etmeden yürüdük.

Eve geldiğimizde Olga direk yanımıza geldi.

"Ne o yeni sevgilinle mi tanıştıracaksın!" Ah bu kız beni çıldırtacaktı.

"Saçmalamayı kes artık!" Olga'ya işaret ettim yanımızdan gitti.

"Önce beni dinle Kayla! Sadece sus ve beni dinle. Anlattıklarımdan sonra bana olan tepkin ne olacak bilmiyorum belki benden nefret ediceksin belki gitmek isteyeceksin. Bana gözlerini öyle bölertme tabikide seni aldatmadım! Sadece dinle. Susup dinleyeceksin söz mü?"

"Tamam söz."

"Uzay seni kaçırdığı zaman her yolu denedim ama seni bulamadım. Bana yardım eden adamlar vardı ya Kartal dediğim. Onlar bana öyle babalarının hayrına yardım etmedi. Önceden pis işlere bulaşmıştım. Eroin kokain alabilmek için bu şarttı. Beni onlar yetiştirdi onlar büyüttü bile diyebilirim. Sonra bir gün Kartal'ın bana bir borcu vardı. Can borcu ve ben ayrılmak istedim onlardan. Daha fazla pisliğe batmak istemedim. Yeteri kadar paramda vardı. Normalde asla kabul etmezler. Çıkmak imkansızdır ama sırf o borç yüzünden kabul etti. Uzay başka çarem olmadığında onlara gideceğimi bildiği için bu kadar uzun tuttu seni yanında anladın mı? Benim seni bulup tekrar Kartal'ın adamı olmamı istedi. Bu da planın bir parçasıydı."

   Öylece şaşkın şaşkın bana bakıyordu.
"Ben yine Kartal'la çalışıyorum Kayla. Bütün pislikleri yapmak zorundayım. Benim çok iyi silah kullandığımı biliyor. Eskiden çok iş yaptık ve bu defa ondan kurtulamayacağım sevdiğin adam bu işte. Olga'ya gelince onları fuhuş için bir arabada Yahya denilen bir adamla birine götürüyorduk. Yahya çok tehlikeli bir adam. Kartal'ın normalde kız'larla ilgili pek bir şeyi olmuyor. Genelde uyuşturucu felan ama Kartal Yahya ile iş yapmak istedi ve adam beni yanından ayırmıyor. Onda bana itici gelen bir şeyler var. Bu kızları götürürken birileri bize saldırdı. Herkes kaçtı bir kaç tanesi öldü. Olga'yla kaldım. Kızı kurtardım. Karakola bıraktım. Ama ben bıraktığımda gitmemiş. Evimin adresinide vermiştim. Bir sorun çıkar diye. Karakolda bir şey yapamıyorlarmış pasaportu her şeyi onlarda. Ve kız bağımlı. Para olmayınca başının çaresine bakamamış ve bir gece buraya geldi. Kıza git diyemedim. Krize girmişti çok kötüydü Kayla! Ve o buraya gelince bu evde kalmadım bile. Tam bugün üstümü değiştirmeye gelmiştim eve. Bir süre kalsın istedim. Zil sesini duyunca hemen baktım o sırada üstüm çıplaktı ama Kartal'lardır diye korktum. Çünkü onlara kızın öldüğünü söyledim."  Şimdi bana öyle bakıyordu. Tüm bunlar ağır gelmiş olmalıydı.