The Two of Us

T2OU 6

Chapter 6
      
    
Miguel's PoV
     
  
Kanina pa ako hindi mapakali, palakad lakad ako dito sa loob ng office ko saka ako sisilip sa labas.

"Badtrip!" 

Nasambit ko sa sarili ko saka tinignan ang wrist watch ko. It's already 12:56 in my watch and she's not here yet.

Wala kong pasensiya sa paghihintay! For all my life ngayon lang ako naghintay ng ganito and it irritates me.

"S-Sir---" 

"Where is she??"  Tanong ko kay Kris.   "Hm. Sir, I tried to call her but she's not answering her phone but I called her bestfriend, Apple and she said that she's on the way with a friend,  boy friend daw po yata?"

It irritates me more sa sinabi niya but I tried to calm myself and nod.  "Ok. Thank you Kris."

Umupo ako sa swivel chair ko at humarap sa malaking pader sa likod ko habang pinapaikot-ikot ang phone sa kamay ko.

That's the reason kaya wala pa siya dito. Alam niyang may lakad kami tapos nakikipagkita pa siya sa boyfriend niya, kung sino man yan I dont care! Ilang minuto nalang pero wala pa siya. I don't have patience on waiting! Ayoko ng pinaghihintay talaga ako.

"Badtrip!!"  Bulalas ko ng makita ko sa wrist watch ko na 1:09 na pala and she's late for a 9 minutes.

"S-Sir nandito na po si Mori." Nang marinig kong nagsalita si Kris kaya humarap ako sa kanila. Sinenyasan ko si Kris na okay na kaya umalis na siya at dalawa nalang kami ni Mikomori ang naiwan dito.  "Bakit ka late?" Tanong ko sa kanya.

Tinignan niya ang orasan niya saka niya pinakita sa akin ang wrist watch niya.  "Nakita mo yan Sir? 12:59 pm palang at may 1 minute pa ko kaya ibig sabihin lang 'non hindi ako late dahil ang usapan natin 1 in the afternoon, di ba? di ba?"

This woman!! THIS WOMAN! Urggg! 

Hindi ako agad nakasagot sa kanya, tumayo ako at ipinakita ang wrist watch ko.  "It's 13:09 and 51 seconds in my watch, so it means late ka ng 9 minutes, 51 seconds." nanlaki ang mga mata niya sa sinabi ko, malamang ay hindi siya makapaniwala sa pinakita ko.

She almost cursed me.

Napailing nalang ako saka kinuha ang kamay niya.   "U-Uy Boss!" bulalas nito.

Hindi na rin siya nakakibo ng kalikutin ko ang relo ko. "Dapat parehas tayo ng oras para hindi tayo naglalamangan sa oras ng isa't-isa. We need to be on the same time, ALWAYS!"

"O-Ok po?"

"Let's go!"

Hindi ko na siya hinintay pang sumagot. Nauna na akong naglakad papuntang elevator. Maliit lang tong Resort pero pinalagyan pa rin ni Madam Kim ito para kapag dumalaw siya rito ay free siyang makaakyat sa taas. Nakawheelchair lang kasi si Madam Kim.

Pagbukas ng elevator ay pamilyar na mukha ang bumungad sa amin. Napangiti ako saka tinawag ang pangalan niya.

"Gian..."  /  "Boss."

Ngumiti siya saka niya ako niyakap, as a brotherhood.  "Kumusta Boss?"  tanong nito sa akin. Napailing ako sa kanya saka muling ngumiti.  "I'm fine. A bit busy but I tried to finish it as soon as possible. I heard you're on leave pero anong ginagawa mo dito sa Resort?"

Natawa siya ng mahina saka may inabot sa akin na isang envelop.  "Madam Kim wants me to give this to you that's why I'm here." Napakunot ang noo ko, kinuha ko ito sa kanya at binuksan. Ilalabas ko na sana yung papel ng magsalita siya.