The Two of Us

T2OU 22

   

Chapter 22
    
Miguel's PoV
     
     
A week had passed nong nahospital ako. Dexy restrained me from working the whole week. I feel so useless about it. Not working, tss. Even Mori makes an absences to my vision at palagi niyang kasama si Dexy na parang kanang kamay na niya.

I opened the door when someone knocked. It's Chef Nikki, as expected. Whole week na niya akong hinahatiran ng pagkain dito sa kwarto ko at whole week na din ako na para bang paralisado sa ginawa ng pinsan ko.

"Thanks Nik." I said bago ko sinara ang pinto. As I turn and saw my mini dining area, I heaved a sigh because it was loaded of trays with unfinished foods.

Umiling ako sa nakita ko saka sinimulang kumain kahit na ang kalat ng lamesa.  Pagkatapos ko dito ay inayos ko na ang lamesa. Wala naman ibang gagawa nito kundi ako lang at ayokong iasa sa iba.

Ibinalik ko sa Resto ang mga ginamit kong plato at trays. Wala namang nakapansin sa akin maliban nalang nong lumabas ako.

"Boss!" Sigaw niya saka tumakbo palapit sa akin. "Ok ka na ba?" Tanong niya with her full concern.

I smile.  "Yes. Thanks for your corcern."

"Edi kung ganon... Tara?"

"H-Huh?" Naguguluhan man pero wala na akong nagawa ng hilahin niya ako palabas ng resort. Mukhang alam ko na kung saan kami pupunta.

"Hi Ninong!"  Bati niya sa ninong Jojo niya at mukhang alam ko na ang gagawin niya---I mean namin.

"Oh 'nak, musta?" Bati ng ninong niy at nang makita ako ay kinamusta niya ako. "Oh Migs, ok ka na ba? Nakapagpahinga ka na ba ng maayos?"

Natawa ako at sinagot na lamang siya.  "Hindi naman po malala ang nangyari sa akin. Hindi lang po ako nakatulog ng ilang gabi, ewan ko nga sa pinsan ko sa sobrang pagkastricto e."

"Naku, ganyan talaga ang mga babae. Over protective ba at nagiging exage kung minsan. Ang asawa ko nga marinig lang na maubo ako, hay naku, sobra na ang pag-aalala kaya mahal na mahal ko yun." Sabay kaming napangiti saka sumakay sa bangka niya.

Like the first time, ganon pa rin ang ayos namin ni Mori nasa gitna siya at kami ni Manong Jojo ay nasa magkabilang dulo. At katulad din nong una pinipilit akong ngumiti ni Mori. Hindi nalang kasi cellphone ang pangpicture niya kundi ang regalo ko sa kanya.

"Migs, ngiti na kasi... Wag killjoy!" 

I smile to her and shrug my shoulder. How could I insist now when she looks cute on taking pictures. She also took pictures of Manong Jojo and the Islands.

"Why don't you study photography?" I suddenly asked.

"Gusto ko man pero mas gusto kong tapusin yung nasimulan kong course. Sabi kasi ng Tatay ko sa akin dati na kapag nasimulan mo na ay tapusin mo kahit mahirap pa ito kailangan kayanin, 'wag basta basta susuko."

She's correct. Now I know kung kanino siya nagmana. I wish I could meet her Dad someday but too late, he's gone now.

After a not so long ride we stop in an Island that she always go for. I can see in her face the excitement. Yes, she's very excited!

We went up the Island and saw few people enjoying the cliff jumping. Nasa pangatlo kaming pila ng ipasuot kay Mori ang life jacket at nagulat ako ng abutan niya ako.

"Sige na..." Pagpupumilit niya. Napalunok ako. Hindi yata ako handa sa gagawin namin na 'to besides kaliligo ko lang at wala akong pamalit dito.

"Dali na." Nakangiti sabi nito saka siya mismo ang nagkabit ng life jacket sa akin. "Mag-eenjoy ka rito." Sabi nito ng matapos niyang itali ang life jacket.