Ang Asawa Kong Multimillionaire

33

Eniki's pov

"HINDI AKO PAPAYAG!!!!" sabay kaming napatayo ni Ranz ng pumasok si Tita.

"No way! Hindi ako papayag na maghiwalay ang #TEAM RANZEKI!!!!"

Napanganga ako sa sinabi ni tita. Ano daw ulit yun?

"Mom.. what are you talking about?"tanong ni Ranz na nakakunot ang kilay.

"May fansclub kasi ako na binuo.. #Team RANZEKI"masaya niya pang sabi.

"Anyway! No! No! No! Walang maghihiwalay! I am not allowing that"sabi niya at umirap.

"Mom your not the one-"

"No buts Son.. you promised to your Lolo.."sabi ni Tita habang nagtatalo sila ay nakanganga lang ako.

SPEECHLESS... Sino ba makakapagsalita sa lahat hg nangyayari? Magdadrama na sana ako tapos..

"Eniki.. tigilan muna ang pagpapaubaya mo diyan sa bruhang si Trishalyn"baling niya sakin.

Di ako nakasagot at bumaling naman siya kay Ranz.

"I hate that Girl Ranz.. Kaya please lang stay away from her kung ayaw mong matamaan sakin"sabi ni Tita.

"Tama na 'to ok.. Give me that damn papers Rhanzhel"sabi ni Tita inabot naman ni Ranz sa kanya ang mga papeles at halos lumuwa ang mata ko ng punitin niya iyun sa harap namin ni Ranz.

"Kung mahal ko ang isang bagay hindi ko iyun hinahayaang masira ng iba"sabi ni Tita.

"Oh well dahil ok na kayo.. Ranz, galingan mo ah.. I heard championship ngayon.. Goodluck son"sabi ni Tita.

"Eniki.. you are the wife fight for your role don't let anyone stole what is rightfully yours!"sabi ni tita at tinapik ako sa balikat.

"Im a huge Fan of Team Ranzeki"sabi niya pa at tumatawang umalis.

"My Mom is crazy"sabi ni Ranz kaya napatawa nalang ako.

"So.."sabi niya..

Napatingin naman ako sa kanya. Napakamot siya sa batok niya kaya nagtataka nalang na nakatingin ako sa kanya.

"Sorry Ranz.."sabi ko at yumuko lumapit namin siya at yinakap ako.

"Im not letting you go..Again"sabi niya kaya niyakap ko siya pabalik.

Pagkatapos ng Drama namin sa opisina ni Tito ay nagdesisyun kaming libutin ang School Ground..

"Date ba 'to?" Biro ko.

Hinawakan niya naman ang kamay ko.

"Why are you so stupid?" sinamaan ko naman siya ng tingin.

"Porke't matalino ka lang eh!"sabi ko pa.

Piningot niya naman ang ilong ko at tumawa.

"Wait here"sabi niya at lumapit siya sa isang booth.

Napalingalinga lang ako at napapangiti sa mga booth na andito.

"Can we talk?"napalingon ako sa likod ko at nakita si Jacob.

"Pero-"hindi ko na naituloy ang sasabihin ko ng hinila na niya ako.

Dinala niya ako sa likod ng building at binatawan ang kamay ko.

"Sorry"sabi niya.

"Nadala lang ako ng emosyon ko nun. I'm sorry kung natakot man kita nun"sabi niya.

Linapitan ko siya at hinawakan ang balikat niya.

"Wala akong balak na saktan ka pero kahit magsorry po ako ng ilang ulit alam kong di ko mawawala ang sakit na nandiyan"sabay turo ko sa puso niya.