A dream

21.

Μόλις τώρα ξύπνησα και δεν έχω καθόλου όρεξη να σηκωθώ από το κρεβάτι μου , ούτε θέλω να πάω στο πάρτι της Σελένα σήμερα .Δεν ξέρω τι θα κάνω εάν δώ τον Σον , τον αγνοώ τόσες μέρες τις κλήσεις του και σίγουρα θα θέλει να μου μιλήσει.Πρέπει όμως να πάω στο πάρτι , όλοι θα είναι εκεί και δεν θα είναι ωραίο να μην πάω εγώ που είμαι φίλη της.
Έτσι , αποφασίζω να σηκωθώ από το κρεβάτι και να πάω αρχικά να πλύνω το πρόσωπό μου , μήπως καταφέρω και ξυπνήσω.
Κατευθύνομαι προς το μπάνιο και στέκομαι πάνω από τον νιπτήρα , κοιτάζω την αντανάκλαση μου στον καθρέφτη και βλέπω τους μαύρους κύκλους γύρω από τα μάτια μου , οι οποίοι ελπίζω να έχουν εξαφανιστεί μέχρι το βράδυ.
Έπειτα πηγαίνω πίσω στο κρεβάτι μου και κάθομαι λίγο χωρίς να κάνω τίποτα.Ασυναίσθητα βάζω τα κλάματα και ξαπλώνω την πλάτη μου πίσω και ξεφυσσάω , γιατί δεν μπορώ να έχω μια κανονική σχέση με τον Σον?Γιατί πρέπει να υπάρχει κάτι συνεχώς που να μας κάνει να τσακωνόμαστε?
Τα δάκρυα κυλάνε ακόμη στα μάγουλά μου , όμως δεν με ενοχλεί, πολλές φορές νιώθω την ανάγκη να κλάψω , να βγάλλω από μέσα όλα αυτά που με στενοχωρούν και να ξεσπάσω.
Θέλω στ'αλήθεια να μιλήσω με τον Σον , θέλω να ακούσω τι έχει να μου πεί ...βασικά μπορώ να φανταστώ τι χει να μου πει .Με πληγώνει όμως το γεγονός ότι πίστεψε πως δεν τον αγαπάω .
Ίσως σήμερα να είναι η ευκαίρια μου να μιλήσω με τον Σον και να λυθεί το πρόβλημα , βέβαι το θέμα είναι πως δεν έχω το κουράγιο να το κάνω αυτό , μου είναι δύσκολο να κάνω τέτοιου είδους συζητήσεις.Το πιο πιθανών είναι να μην καταφέρω να του πω τίποτα και να βάλλω τα κλάματα , αυτό κάνω πάντα γιατί είμαι δειλή.Το ξέρω πως είμαι σκληρή με τον εαυτό μου , όμως αυτή είναι η αλήθεια.

Εντάξει ...το μόνο που πρέπει να κάνω προς το παρόν είναι να ηρεμήσω , δεν μπορώ να αποφεύγω τον Σόν για πάντα .
Σηκώνομαι απ το κρεβάτι μου και σκουπίζω με το μανίκι της μπλούζας μου το πρόσωπό μου , το οποίο πια έχει γίνει μούσκεμα από τα δάκρυά μου .Δεν θέλω να δώ πως είμαι στον καθρέφτη , σίγουρα τα μάτια μου θα είναι κόκκινα από το κλάμα και δεν θα είναι πολύ ωραίο το θέαμα.

....το απόγευμα....
Είμαι σχεδόν έτοιμη για το πάρτι της Σελένα ,το μόνο που λείπει να κάνω είναι να βγάλλω τις πυτζάμες μου προσεκτικά για να μην χαλάσω το μακιγιάζ μου και να βάλλω το φόρεμα.
Αφού το φορέσω και βάλλω και τα τακούνια μου πάω μπροστά από τον καθρέφτη.Η αλήθεια εναι πως πολύ εύκολα κάποιος θα μπορούσε να καταλάβει πως δεν είμαι και πολύ καλά ψυχολογικά.Έτσι προσπαθώ να χαμογελάσω και το χαμόγελό μου δείχνει αληθινό , παρ'όλο που δεν είναι.

....μία ώρα μετά....
Βρίσκομαι μαζί με την Κριστίν μπροστά από την είσοδο του σπιτιού της Σελένα , μπαίνουμε μέσα και βλέπουμε ότι υπάρχει πάρα πολύς κόσμος και δεν μπορούσαμε ούτε να καταλάβουμε ποιοι ήταν όλοι αυτοί, διότι οι περισότεροι χόρευαν και ο φωτισμός ήταν αρκετά χαμηλός.
Εκείνη την στιγμή το βλέμμα μου πέφτει πάνω στον μόνο άνθρωπο που δεν χόρευε , ήταν ο Σον , καθόταν σε μια ξαρέκλα απλά κοιτώντας το ποτήρι του σκεπτικός.Την στιγμή που τον βλέπω , αρπάζω το χέρι της Κριστίν και την τραβάω για να πάμε προς την αντίθετη πλευρά.Εκείνη με κοιτάει παραξενεμένη , αλλά μετά καταλαβαίνει γιατί είμαι έτσι ,αφού είδε και εκείνη τον Σον.
Τώρα καθόμαστε σε ένα καναπεδάκι , εγώ σηκώνομαι και πάω να πάρω ένα ποτό .Το ένα έγινε δύο , το δύο έγινε τρία , το τρία έγινε τέσσερα και πάει λέγοντας , με άλλα λόγια μέθυσα.

...SHAWN'S POV...
Είμαι εδώ πέρα τουλάχιστον μία ώρα και δεν έχω σηκωθεί από αυτή την καρέκλα , το μόνο που κάνω είναι να κοιτάζω ένα ποτήρι που βρίσκεται μπροστά μου , αυτή την στιγμή ακόμη κι αυτό το βρίσκω ενδιαφέρον.
Δεν έχω όρεξη να χορέψω , ούτε να έρθω εδώ δεν ήθελα , αλλά με ανάγκασε ο Τζάκ.Δεν μπορώ να βγάλλω με τίποτα την Κάθριν από το μυαλό μου , η αλήθεια είναι πως εδώ ήρθα με την ελπίδα πως θα την δω , βέβαια , εκείνη δεν θα θέλει να μο μιλήσει.Σηκώνω το κεφάλι μου για να την εντοπίσω και τότε επιτέλους την βλέπω.Κάθεται μόνη της στο μπάρ με τα ποτά και στηρίζει με τα χέρια της το κεφάλι της.
Έτσι παίρνω το θάρρος και πηγαίνω προς το μέρος της .Εκείνη αντιλαμβάνεται την παρουσία μου και γυρνάει λίγο το κεφάλι της λίγο για να με κοιτάξει και μετά ξανακάθεται όπως ήταν πριν.
-Κάθριν...σε παρακαλώ άκουσε με.
-Σε ακούω. Λέει αδιάφορα
-Συγγνώμη , ξέρω πως είμαι απαίσιος και με το δίκιο σου μου έχεις θυμώσει , δεν μπορώ όμως χωρίς εσένα.Λέω ενώ προσπαθώ να μιλάω δυνατά , ώστε να νε ακούει γιατί η μουσική είναι αρκετά δυνατά.
-Δεν με νοιάζει.Λέει γελώντας και εγώ παραξενεύομαι από αυτό που μόλις τώρα άκουσα.
-Έεμμ ... τι εννοείς;Λέω και εκείνη με αγνοεί και τότε την παρατηρώ καλύτερα.
-Κάθριν , έχεις πιει.Την ρωτάω .
-Μόνο λίγο νεράκι καλέ .Μου απαντάει γελώντας πάλι.
-Κάθριν είσαι μεθυσμένη ...έλα μαζί μου .