A dream

73.

Το φως του ήλιου μπαίνει στο δωμάτιό μου και πέφτει πάνω μου κάνοντάς με να ξυπνήσω .Σηκώνω την πλάτη μου και την ακουμπάω πίσω στο κρεβάτι.Κάθομαι και κοιτάζω τον απέναντι τοίχο προσπαθώντας να μην κλάψω.Είναι αργά όμως, αφού τα πρώτα δάκρυα έχουν αρχίσει να κυλάνε στα μάγουλά μου.Βάζω τα χέρια μου στο πρόσωπό μου και νιώθω τα δάκρυα να αυξάνονται και να βρέχουν τις παλάμες μου.
Δεν αντέχω άλλο , γιατί δεν μπορώ να έχω μια φυσιολογική σχέση;Βασικά, μόνο με τον Σον συμβαίνουν όλα αυτά , με κανέναν άλλο .
Σκουπίζω τα μάτια μου και πιάνω το κινητό μου στο χέρι μου , δεν είμαι καθόλου σίγουρη για το τι θα κάνω τώρα ή τι θα έπρεπε να κάνω.
Ίσως να έπρεπε να μιλήσω με τον Σον , αλλά θα ήθελα να βρεθεί για μια φορά στη θέση μου.

ZAYN'S POV
Ο ήχος του κινητού μου ακούγεται και στην οθόνη βλέπω το όνομα του Τζάστιν .Σέρνω το κουμπί στην οθόνη και τοποθετώ το κινητό δίπλα από το αυτί μου.
-Τζάστιν , εάν με παίρνει τηλέφωνο για να μου πεις για αυτή την φίλη σου που με θέλει , να το ξεχάσεις.Του λέω μόλις το σηκώνω .
-Όχι , όχι , ήθελα να σου πω ότι είμαι κοντά και θα περάσω από το σπίτι σου για να πάμε καμιά βόλτα.
-Βαριέμαι να βγω έξω , έλα να κάτσουμε εδώ εάν θέλεις.
-Όχι , συνεχώς βαριέσαι , ετοιμάσου και μόλις χτυπήσω το κουδούνι να βγείς έξω.Εκτός κι αν θέλεις να σου κανονίσω ραντεβού...
-Αυτό να ξέρεις ονομάζεται εκβιασμός.
-Το ξέρω.Λέει ο Τζάστιν και μπορώ να καταλάβω το σατανικό χαμόγελο που έχει σχηματιστεί στο πρόσωπό του αυτή την στιγμή.

...μία ώρα μετά...
KATHERINE'S POV
Σκέφτομαι πως θα ήταν καλύτερο να μην κάνω κάτι που θα το μετανιώσω , απλά θα απομακρυνθώ από τον Σον.Αυτό έπρεπε να κάνω μάλλον από την αρχή και απλά ταλαιπωρούσα το εαυτό μου σε μια σχέση που είχε τελειώσει εδώ και πολύ καιρό.Θέλω να ηρεμήσω και να ξεχαστώ.Βαρέθηκα να ανησυχώ για το τι θα γίνει με τον Σον
Βγαίνω από το αυτοκίνητό μου και περπατάω στο πεζοδρόμιο κατευθυνόμενη προς μια καφετέρια στην γωνία του δρόμου.
Νιώθω βλέμματα πάνω μου , όμως τα αγνοώ.Το έχω συνηθίσει πλέον.
Καθώς προχωράω , βλέπω μια γνωστή φυσιογνωμία...
Όχι...
Μα γιατί σε εμένα;Δεν γίνεται να πάω κάπου και να μην συναντήσω κάποιον γνωστό;Δεν ζητάω πολλά , λίγη ηρεμία μόνο.
Ο Τζάστιν και ο Ζέιν είναι λίγο πιο μπροστά μου και προχωράνε ευθεία .Μάλλον δεν με έχουν προσέξει .Τότε όμως , ο Τζάστιν με κοιτάζει και μου χαμογελάει .Χωρίς να το καταλάβω , βρίσκονται και οι δύο μπροστά μου.
-Γειά σου Κάθριν , τι κάνεις;Με ρωτάει ο Ζέιν .
-Καλά , εσείς πως είστε;Ρωτάω απευθυνόμενομενη και στους δύο.
-Μια χαρά.Απαντάνε ταυτόχρονα και γελάνε .
-Λοιπόν, χάρηκα πολύ που σας είδα , απλά βιάζομαι λιγάκι.Θα σας δω λογικά και στο πάρτυ της αδελφής μου μεθαύριο , σωστά;
-Ναι .Μου απαντάει ο Ζέιν και τους αποχαιρετώ πριν συνεχίσω να προχωράω.
Πηγαίνω στην καφετέρεια και οαραγγέλνω τον καφέ μου.Άφου τον πληρώσω , βγαίνω έξω από το μαγαζί.
Καθώς προχωράω , ένα χέρι με σταματάει .Γυρνάω να δω ποιος είναι και βλέπω μπροστά μου τον Σον.
Κάποιος μάλλον μου κάνει πλάκα.Για έναν καφέ πήγα κι έχω ήδη συναντήσει τον Τζάστιν , τον Ζέιν και τον Σον , ο οποίος είναι το τελευταίο άτομο που θα ήθελα να δω .
Του χαρίζω ένα ψέυτικο χαμόγελο και μου χαμογελάει κι εκείνος.
-Λοιπόν , που πηγαίνεις;
-Στο αυτοκίνητό μου.Του απαντάω.
-Εμμ...μήπως έχεις λίγο χρόνο για να σου πω κάτι;Λέει κάπως σκεπτικός και παίζει με τα δάχτυλά του αμήχανα.
Τι να θέλει να μου πει;Ίσως θέλει να μου πει για τη φιλί με αυτή την κοπέλα και βασικά αυτό ελπίζω .
-Είναι κάτι σημαντικό;Τον ρωτάω και γνέφει καταφατικά.
-Ωραία , τι είναι;Του λέω.
-Γίνεται να πάμε κάπου αλλού ;Εδώ είναι γεμάτο κόσμο και αρκετοι μας βγάζουν φωτογραφίες.