A dream

40.Do it!

...Το χέρι μου πονάει πάρα πολύ και νιώθω το κεφάλι μου ότι κοντεύει να σπάσει .Σηκώνομαι όρθια και αισθάνομαι σαν να είμαι πτώμα , σαν να έχω περπατήσω κάτι αιώνες.Τίποτα από το προηγούμενο βράδυ δεν είναι ξεκάθαρο στο μυαλό μου , στιγμές από χθες έρχονται στο κεφάλι μου σαν διάφορες σκηνές από ταινία , που εάν τις δεις δεν θα καταλάβεις την υπόθεση διότι λείπουν σημεία ....αυτό ακριβώς συμβαίνει σε εμένα τώρα .Θυμάμαι πως πήγα στο μέρος που μου είπε ο Σον , μπήκα μέσα και εκεί δεν θυμάμαι να είδα κανέναν , μετά κάποιος με χτύπησε και τώρα βρίσκομαι εδώ , μόνη μου, στη μέση ενός δάσους , χωρίς κινητό μαζί μου για να επικοινωνήσω με κάποιον για να με βοηθήσει.Το μόνο που μπορώ να κάνω αυτή την στιγμή , είναι να προσπαθήσω να φύγω από αυτό το δάσος και να βρω ένα μέρος με κόσμο.

Αυτό που με αγχώνει περισσότερο , είναι ότι ακόμη δεν ξέρω που είναι ο Σον ή το κυριότερο... εάν είναι καλά.

CAMERON'S POV

-Πρέπει να τον πάμε στο νοσοκομείο .Λέει ο Χάρη πανικοβλημένος .

-Πραγματικά , δεν με νοιάζει καθόλου μα καθόλου εάν ο φλώρος υποφέρει.Λέω δίνοντας έμφαση στην λέξη "καθόλου" και ο Χάρη κουνάει αρνητικά το κεφάλι του.

-Μα κοίταξε τον λίγο ... έχει χάσει το χρώμα του , το δέρμα του έχει γίνει χλομό και δεν μπορώ καν να καταλάβω εάν αναπνέει.Λέει ο Χάρη φωνάζοντας πια και δείχνει τον Σον , ο οποίος είναι στο πάτωμα και η μπλούζα του έχει γίνει κόκκινη.

-Χαλάρωσε λίγο , εξάλλου έχουμε δέσει την πληγή , σταμάτα να φέρεσαι σαν φοβιτσιάρης...αν και όλοι ξέρουμε ότι είσαι.Του λέω με την φωνή μου να έχει τον ίδιο τόνο που έχει και η δική του.

-Με δουλεύεις τώρα?Υπάρχει περίπτωση να τον σκότωσες και εσύ μου λες αυτές τις μαλακίες?Δηλαδή είσαι απίστευτος.

-Εσύ δέχτηκες να με βοηθήσεις , δεν σε ανάγκασε κανείς και πριν από αυτό δεν είχες κανένα πρόβλημα ούτε να τον απαγάγεις , ούτε και να τον χτυπήσεις.Ποιόν είναι τώρα το πρόβλημά σου ?Απόν πότε νοιάζεσαι για τον Σον και δεν το ήξερα?

-Δεν νοιάζομαι , ούτε νοιαζόμουν ποτέ γι αυτόν , όμως έχω συναίσθηση της κατάστασης και ακόμη και να μην είναι νεκρός έχουμε ήδη μπλέξει πολύ άσχημα.

Μα καλά , ποιό είναι το πρόβλημά του?Εάν φοβόταν , ας μην δεχόταν εξαρχής να βοηθήσει σε όλο αυτό.

Τότε μπαίνει μέσα στο δωμάτιο διακόπτοντάς μας η Νικόλ.

-Σταματήστε !Κάμερον λυπάμαι ...αλλά ο Χάρη έχει δίκιο , θα καλέσει εκείνος την αστυνομία και εμείς θα φύγουμε για να μην μας βρουν.Λέει η Νικόλ με αυστηρό ύφος και καταλαβαίνω πως ο,τι και να της πω δεν θα καταφέρω τίποτα , έτσι δεν προσπαθώ να την πείσω να αλλάξει γνώμη.

KATHERINE'S POV

...οχτώ ώρες μετά...

Έχει νυχτώσει εντελώς πλέον και εγώ εδώ και κάτι ώρες δεν έχω σταματήσει ούτε για ένα λεπτό να περπατάω και στ'αλήθεια νιώθω πως από λεπτό σε λεπτό θα χάσω τις αισθήσεις μου και θα πέσω στο έδαφος.

Μετά από λίγο , τελειώνει αυτό το πλήθος των ψηλών δέντρων και μπροστά μου επιτέλους βλέπω ένα δρόμο και λίγο πιο μακρυά φαίνονται τα φώτα της πόλης.

Με όση δύναμη μου έχει απομείνει αρχίζω να τρέχω γρήγορα προς την πόλη.

...Μετά από μία ώρα και τριάντα λεπτά...

Μετά από αρκετή ώρα και πολύ τρέξιμο , φτάνω στο σπίτι μας , που πάλι καλά δεν είναι στο κέντρο της πόλης και ήταν πιο κοντά μου.Μπαίνω μέσα και φωνάζω το όνομα του Σον για να δω εάν είναι εδώ , παρ'όλο που κάτι μέσα μου λέει ότι δεν είναι και όντως αυτό συμβαίνει.Κάθομαι σε μια καρέκλα για ξεκουραστώ λίγο μετά από όλο αυτό σήμερα και πιάνω το κινητό στα χέρια μου για να προσπαθήσω να επικοινωνήσω με τον Σον.Τότε όμως βλέπω ένα μήνυμα από την Αλία , την αδελφή του Σον:"Μόλις δεις το μήνυμα , πήγαινε στο νοσοκομείο , ο Χάρη τον βρήκε σε μια αποθήκη άσχημα τραυματισμένο"

Σηκόνομαι απότομα από την καρέκλα, βγαίνω έξω από το σπίτι και πηγαίνω στο αυτοκίνητο.

Οδηγώ και το μόνο που σκέφτομαι στον δρόμο για το νοσοκομείο , είναι ο Σον.Ανησυχώ για το τι του έχει συμβεί .Δεν θέλω να τον χάσω και τώρα είναι η δεύτερη φορά που τον πάνε στον νοσοκομείο σε άσχημη κατάσταση και δεν έχω το κουράγιο να το ζήσω και αυτό.

Μπαίνω μέσα στο νοσοκομείο και βλέπω την Αλία να κάθεται σε ένα από τα καθίσματα έξω από μια πόρτα.Τα μάτια της είναι κόκκινα από το κλάμα και τα χέρια της τα σκουπίζουν συνεχώς.