A dream

65. We all know his character

SHAWN'POV
Τρίβω τα μάτια μου και αφού τα ανοίξω , αλλάζω μεριά και βολεύομαι καλύτερα στα σκεπάσματα , καθώς βλέπω πως είναι πολύ νωρίς το πρωί ακόμη.
Τυλίγω τα χέρια μου γύρω από την μέση της Κάθριν .Κουνιέται λίγο και κολλάει το σώμα της πάνω στο δικό μου , ενώ την έχω στην αγκαλιά μου και τα χέρια της ακουμπάνε στο στήθος μου.
Κάθομαι και την κοιτάζω για λίγο , διότι δεν νυστάζω και είναι τόσο χαριτωμένη όταν κοιμάται.Τότε ανοίγει τα μάτια της και μου χαμογελάει.
-Σον , τι κάνεις;Με ρωτάει γελώντας λίγο και μόλις το λέει αυτό της δίνω ένα πεταχτό φιλί.
-Τίποτα.Της απαντάω γελώντας σαν να μην καταλαβαίνω τι μου λέει.
Ξαφνικά ακούγεται ο ήχος του κινητό μου και το πιάνω στα χέρια μου , ενώ την ίδια στιγμή σεπρνω το κουμπί για να απαντήσω στην κλήση.

KATHERINE'S POV
Το τηλέφωνο του Σον ακούγεται κι εκείνος το σηκώνει.Για λίγο δεν μιλάει και προσπαθεί απλά να συγκρατήσει το γέλιο του κι εγώ απλα κοιτάζω τριγύρω εφόσον δεν έχω κάτι άλλο να κάνω αυτή την στιγμή.
"Ρε , δεν μπορώ να μην γελάσω με αυτά που μου λες ", "καλά καλά τι άλλο περιμένεις να κάνω με αυτά που ακούω πρωινιάτικα;" ,"Δεν περίμενα να σου την πει μέχρι κι αυτός" ακούω τον Σον να λέει στο τηλέφωνο γελώντας και μετά από λίγο το κλείνει.
-Τι έγινε ;Τον ρωτάω παραξενεμένη βλέποντάς τον να γελάει.
-Τίποτα , απλά ο Τζακ ήταν σε ένα πάρκινγκ και για λίγο είχε κολλήσει το κλειδί του στην κλειδαριά του αυτοκινήτου και περνούσε από εκεί ο Τζάστιν και λέει στον Τζακ "μην ανησυχείς , όταν μεγαλώσεις θα μάθεις να ανοίγεις και το αυτοκίνητό σου" και ο Τζακ δεν είχε τι να πει και τον κοιτούσε σαν καθυστερρημένο καθώς έφευγε.Λέει ο Σον κι εγώ κουτουλάω το χέρι μου στο κεφάλι μου.

....Το απόγευμα....

ZAYN'S POV

Βλέπω την Κάθριν και της χαμογελάω καθώς με πλησιάζει και με χαιρετάει.

-Χαίρομαι που μπόρεσες τελικά να έρθεις .Της λέω ενώ πλέον βρίσκεται μπροστά μου.

-Ναι , πρόλαβα και τελείωσα όλες μου τις δουλειές νωρίς.

-Πως είσαι?

-Μια χαρά , εσύ?

-Κι εγώ το ίδιο , ήθελα απλά να σε γνωρίσω λίγο καλύτερα και να σε ρωτήσω κάτι...εάν μπορείς βέβαια.Της λέω και έχω αμφιβολίες για το εάν πρέπει να την ρωτήσω.Ίσως να μην θέλει να απαντήσει , γνωριζόμαστε λίγο καιρό και ίσως να μην θέλει να μην το πει σε εμένα.

-Ναι , φυσικά .

-Εεμ να... θα ήθελα να μάθω για τον Κάμερον , την συμπεριφορά του , τον θάνατό του ή τέλος πάντων κάτι που να ξέρεις για την ζωή του ...εάν θέλεις βέβαια ... έχω τους λόγους μου που σου το ζητάω αυτό.Λέω και έχω αρχίσει να φοβάμαι για την απάντησή της , μπορεί να μην θέλει να το συζητήσει αυτό , ο Κάμερον της φέρθηκε απαίσια και μάλλον προσπαθεί να τα ξεχάσει όλα αυτά και όχι να τα θυμηθεί.Εκείνη την στιγμή βλέπω το πρόσωπό της να σοβαρεύει και μετανιώνω που άνοιξα το στόμα μου και μίλησα.

-Νομίζω πως λίγο πολύ όλοι ξέρουμε τι χαρακτήρας ήταν ο Κάμερον , ακόμη κι αυτή που δεν τον είχαν γνωρίσει.Λέει και γελάει λίγο και νιώθω να ηρεμώ λίγο.

-Ναι , βασικά τον Κάμερον τον γνώριζα πάρα πολύ καλά και αυτός είναι ο λόγος που με ενδιαφέρει να μάθω γι'αυτόν πράγματα που ίσως να μην ξέρω.

-Όταν λες ότι τον ήξερες πάρα πολύ καλά , τι εννοείς?Με ρωτάει με απορρία στο πρόσωπό της.

-Εεμ ήμασταν ...πολύ καλοί φίλοι κάποτε , από όταν ήμασταν πολύ μικροί.Της απαντάω κι εκείνη γνέφει.Τότε την βλέπω να κοιτάζει τον χώρο , ελέγχοντας εάν μας ακούει κανένας.

-Θα σου πω κάτι που έμαθα πριν από λίγες μέρες , όμως δεν το έχω πει σε κανέναν , ούτε στον Σον , γιατί δεν είναι σίγουρο ακόμη και θέλω να μείνει μεταξύ μας.Λέει κοιτάζοντάς με στα μάτια .

-Δεν πρόκειται να το πω , μην ανησυχείς...