A dream

48.I'm an idiot

Η καρδιά μου χτυπάει τόσο γρήγορα και έντονα από το άγχος μου που νιώθω οως σε λίγο θα πεταχτεί από το στήθος μου.
Το χέρι μου ακουμπάει στο πόμολο της πόρτας της βεράντας και γρήγορα την τραβάω για να ανοίξει.
Η Κάθριν , η οποία στέκεται μερικά μέτρα πιο μπροστά , έχει γυρισμένη την πλάτη της και μπροστά της είναι ο Κάμερον και κάτι της λέει.Μάλλον θα μπήκε από την πίσω πόρτα του σπιτιού , που είναι στην αυλή.Τι κάνει όμως εδώ ;Πολύ φοβάμαι όμως οτι ξέρω γιατί ήρθε και θα τα και νιώθω όσο άγχος δεν είχα νιώσει ποτέ ξανά στην ζωή μου.
Μόλις ανοίγω την πόρτα και βγαίνω έξω στην αυλή , η Κάθριν αντιλαμβάνεται την παρουσία μου και κυρνάω από την άλλη πλευρά για να με δει.Ο Κάμερον της κάνει νόημα οτι φεύγει πριν φτάσω στο μέρος τους , αφήνοντάς μας μόνους μας.
Τα μάτια της είναι κόκκινα από το κλάμα και δάκρυα κυλούν πάνω στα μάγουλά της.
Έρχομαι μπροστά της και της πιάνω απαλά , κοιτάζοντάς την με ένα απολογητικό βλέμμα.Εκείνη αρπάζει αμέσως το χέρι της και με χαστουκίζει στο μάγουλο , κάνοντας με να αγγίξω το σημείο που με χτυπήσω , αφού τον νιώθω να κοκκινίζει από το τσούξιμο.
-Πως μπόρεσες να μου το κάνεις αυτό ;Λέει φωνάζοντας και τα δάκρυα τρέχουν ασταμάτητα από τα μάτια της κάνοντας την καρδιά μου να σπάει σε μικρά κομματάκια.Δεν αντέχω να τη βλέπω έτσι , ειδικά όταν ξεπρω πως εγώ ευθύνομαι που είναι σε αυτή την κατάσταση.Είμαι πιό ηλίθιος , ηλίθιος, ηλίθιος που υπάρχει σε αυτό τον κόσμο.
-Συγγνώμη , πραγματικά δεν ξέρω , έχεις κάθε λόγο να μου είσαι θυμωμένη.Της λέω ,ενώ δεν έχω ιδέα τι να της πω , αφού έχει δίκιο σε ο,τι και να μου πει σε αυτή την περίπτωση.
-Δεν χρειάζεται να ζητάς συγγνώμη , εξάλλου αρχίζω σιγά σιγά να καταλαβαίνω.Μάλλον με δούλευες τόσο καιρό και εγώ ήμουν η ιλήθια που νόμιζα οτι με αγαπούσες .Λέει χωρίς να χαμηλώσει την ένταση της φωνής της και με τους αντίχειρές της σκουπίζει τα μάτια της, παρ'όλ που δεν πρόκειται να σταματήσει να κλαίει και αυτό με στενοχωρεί αφάνταστα.Την αγαπάω και της φέρομαι σαν να θέλω να της δείξω το αντίθετο.
-Σου το υπόσχομαι , δεν πρόκειται να το ξανακάνω , μόνο εσένα θέλω , καμία άλλη δεν με ενδιαφέρει.Της λέω καθώς η φωνή μου βγαίνει με δυσκολία από το στόμα μου πλέον και νιώθω την καρδιά μου να χτυπάει ακόμη δυνατά περιμένοντας να ακούσω τι θα μου πει.
-Σον , όχι , σε παρακαλώ , όχι άλλες υποσχέσεις , διότι ξέρω ότι δεν θα τις τηρήσεις.Ποιό είναι το νόημα λοιπόν;Λέει κλαίγοντας και προσπαθεί να παίρνει ανάσες ανάμεσα από τους λυγμούς της.
-Αγάπη μου , σε παρακαλώ ηρέμησε , δεν κάνει και καλό στο παιδί .Της λέω προσπαθώντας να την ηρεμήσω , αλλά απ'ότι φαίνεται κάνω το αντίθετο.
-Άσε μας ρε Σον , τώρα σε ένοιαξε το παιδί.Όταν με απατούσες με την άλλη όλα ήταν εντάξει .Την προηγούμενη εβδομάδα παραλίγο να το χάσω το παιδί .Λέει έχοντας χάσει την ψυχραιμία της πια για τα καλά και καλύπτει το πρόσωπό της με τα χέρια της.
Εγώ μόλις το ακούω κοκαλώνω και γουρλώνω τα μάτια μου προσπαθώντας να καταλάβω τι μου είπε και μου συμβαίνει.Πως γίινεται να συνέβη κάτι τέτοιο και εγώ να ήμουν τόσο στον κόσμο μου που δεν κατάλαβα τίποτα.Νιώθω σαν να χάνω την γη κάτω από τα πόδια μου , παραλίγο να χάσουμε το παιδί μας εξαιτίας μου .
-Συ-συγγνώμη.Είναι το μόνο που μπορώ να πω μετά από αυτό το σοκ .Μου είναι δύσκολο να το συνειδητοποιήσω αυτο που μου είπε πριν.
-Παράτα με και πήγαινε να βρεις την γκομενίτσα σου εάν αυτο σε κάνει χαρούμενο.Εξάλλου δεν θέλω να νιώθεις πως είσαι αναγκασμένος να είσαι μαζί μου.Λέει , αφού έχει ηρεμήσει κάπως σε σχέση με πριν και κοιτάζει το έδαφος , εφόσον μαλλον δεν θέλει ούτε να με βλέπει .Νιώθω τα μάτια μου να βουρκώνουν , όμως δεν θέλω κλάψω , όχι μπροστά της.Δεν θέλω να αλλάξει την συμπεριφορά της απέναντί μου μόνο και μόνο επειδή με λυπάται .
Ξαφνικά , η Κάθριν χάνει τις αισθήσεις της...