A dream

26.help

...πέντε λεπτά πριν...

SHAWN'S POV
Ο Κάμερον με πυροβόληςε στο πόδι , αφού με είχαν δεσει σε αυτήν την καρέκλα και ακόμη δεν έχει σταματήσει να αιμοραγεί.Με πονάει τόσο πολύ , που πια δεν το αισθάνομαι.
Προσπαθώ να κοιτάζω προς τα πάνω , ώστε να μην βλέπω το πάτωμα που έχει γίνει κόκκινο από το αίμα μου .
Τωρα στην κατάσταση που βρίσκομαι δεν μπορώ σίγουρα να δραπετεύσω από εδώ και να βοηθήσω την Κάθριν .
Τις σκέψεις μου διακόπτει ο ήχος της πόρτας , καθώς ανοίγει και μπαίνει μέσα ο Κάμερον.
-Εππ Σονούλη τι έπαθες;Λέει ο Κάμερον με ύφις γεμμάτο ειρωνία.
-Κάμερον δεν πας καλά .
-Δεν περίμενα πως θα ήσουν ζωντανός.Λέει ο Κάμερον και η φωνή του σοβαρεύει.
Έρχεται προς το μέρος μου , με κοιτάζει για λίγο και μετά με κλοτσάει στο τραυματισμένο μου πόδι .Εγώ φωνάζω από τον πόνο και νιώθω το αίμα μου να φεύγει με ακόμη πιο μεγάλη ταχύτητα.
Όμως ο Κάμερον μάλλον δεν έχει σκοπό να με βασανίσει απλά , θέλει να με δεί πρώτα να υποφέρα και στη συνέχεια να πεθαίνω.Έτσι βγάζει το όπλο που έχει στην τσέπη του και στοχεύει πάνω μου.Μόλις βλέπω πως σημαδεύει το τραυματισμένο μου πόδι , καταλάβαινω πως αυτή την φορά θα πονέσω πολύ περισσότερο.
Ο ήχος του όπλου του ακούγεται και η σφαίρα τρυπάει το δέρμα μου , ακριβώς δίπλα στην πληγή μου.Τότε βγαίνει μια πολύ δυνατή κραυγή από το στόμα μου και ο πόνος είναι ο διπλάσιος , σαν να μου άνοιξε δύο πληγές .Βασικά , νιώθω σαν μου έκπψε το πόδι .
Ο Κάμερον όμως εξακολουθεί να βρίσκεται στο δωμάτιο και αυτό με αγχώνει.
Χωρίς να το καταλάβω μου ρίχνει μια μπουνιά στην πληγή.Εγώ δαγκώνω τα χείλη μου για να συγκρατηθώ και να μην φωνάξω .
-Καλή τύχη Μέντες.Λέει ο Κάμερον καθώς απομακρύνεται από το μέρος μου και ακούγεται το ηλίθιό του γέλιο , ενώ βγαίνει από το δωμάτιο.
Την στιγμή που προσπαθώ να χαλαρώσω το σώμα και να ηρεμήσω , αρχίζω και χάνω τις αισθήσεις μου .Ο χώρος γύρω μου νιώθω ότι κάνει κύκλους και σιγά σιγά όλα σκοτεινιάζουν.

KATHERINE'POV
Η πόρτα ανοίγει και βλέπω τον Κάμερον να μπαίνει μέσα .
-Τι του έκανες ;Του φωνάζω με όση δύναμη μου έχει απομείνει και εκείνος γελάει για λίγο.
-Μην ανησυχείς , εξάλλου ήδη χαμένος ήταν.
-Κάμερον , έτσι και έχει πάθει κάτι , θα το πληρώσεις.
-Τώρα εγώ θα έπρεπε να σε φοβηθώ;Νομίζω πως και οι δύο ξέρουμε ποιός από εμάς τρομάζει ποιόν.Λέει σκύβοντας και με κοιτάζει στα μάτια.Εγώ γυρίζω το κεφάλι μου για να αποφύγω το βλέμμα του , όμως εκείνος με το χέρι του πιάνει το πιγούνι μου και με αναγκάζει να τον κοιτάξω .
-Τι θέλεις από την ζω μου;Γιατί ιέλεις να με βλέπεις να υποφέρω;Λέω , καθώς δάκρυα κυλάν από τα μάτια μου.
-Οο γλυκιά μου σταμάτα το δράμα.
-Ποιο δράμα ; Με δουλεύεις;Με απήγαγες εαν το ξέχασες.
-Έγω έκανα απλά αυτό που θα με έκανε να νιώσω καλύτερα.
-Δηλαδή νιώθεις καλύτερα όταν με βιάζεις και με κακοποιείς ;Νιώθεις καλά όταν μου καταστρέφεις την ζωή.Του λέω φωνάζοντας , χωρίς να σκεφτώ αυτά που λέω.
Ο Κάμερον τότε πηγαίνει προς τραπέζι και παίρνει στα χέρια του ένα κομμάτι ύφασμα και το τυλίγει γύρω από το στόμα μου και φεύγει , χωρίς να κλειδώσει την πόρτα , απλά την κλείνει.
Καθώς κλαίω , βλέπω ένα μαχαίρι αλουμπισμένο στην άκρη του τραπεζιού.Έτσι κάνω μια προσπάθεια να σηκωθώ και τα καταφέρνω παρ'όλο που τα πόδια μου είναι δεμένα.Με δυσκολία πιάνω το μαχαίρι και κόβω τα σχοινιά στα χέρια μου και αφού τα έχω ελευθερώςει ,  λύνω αυτά στα πόδια μου και αθόρυβα ανοίγω ελάχιστα την πόρτα για να βεβαιωθώ πως κανείς δεν είναι εκεί.
Στην συνέχεια , βγαίνω από το δωμάτιο και ανοίγω την πόρτα την διπλανού.Το θέαμα με σοκάρει , είναι ο Σον δεμμένος σε μια καρέκλα γεμάτος αίματα , τα οποία τρέχουν στο πάτωμα και έχουν δημιουργήσει μια λίμνη απο αίμα.Τα μάτια του είναι κλειστά , τον πλησιάζω και ακουμπάω το χέρι μου στην καρδιά του για να δω αν αναπνέει και ευτυχώς είναι ζωντανός.Δεν μπορώ να κάνω τίποτα για να σταματήσω την αιμοραγία , πρέπει να πάει στο νοσοκομείο.
Πρέπει να φύγω από εδώ για να φωνάξω βοήθεια.Έτσι προχωράω στις μύτες των ποδιών μου για να μην ακουστώ προς την έξοδο και για καλή μου τύχη δεν υπάρχει κανείς εκεί.
Μόλις βγαίνω έξω , βλέπω ένα μέρος που δεν το έχω ξαναδεί ποτέ .Δεν υπάρχει σχεδόν κανένα κτίριο εδώ , γεγονός που θα δυσκολέψει τα πράγματα για εμένα.
Τότε, βλέπω μια ταμπέλα που λέει που βρίσκομαι και εγώ καταλαβαίνω πως είμαι σε κάποιο απομακρυσμένο μέρος της πόλης που το έχω ακουστά.
Αρχίζω να τρέχω γρήγορα , όσο δύσκολο κι αν μου είναι , διότι πρέπει να βρω βοήθεια.Το μέρος όμως αυτό δεν έχει ούτε σπίτια , ούτε μαγαζιά, έχει μόνο εγκατελειμένες αποθήκες.
Ξαφνικά βλέπω μπροστά μου μια πινακίδα , η οποία μου λέει να πάω αριστέρα για να πάω προς το κέντρο της πόλης.

...μια ώρα μετά...
Εδώ και ώρα περπατάω , αλλά δεν έχω φτάσει ακόμη.Τα πόδια μου πονάνε και έχω εξαντληθεί.
Εκείνη την στιγμή νιώθω τα πόδια μου να μουδιάζουν και τις αισθήσεις μου να χάνονται.Χωρίς να το θέλω , κλείνουν τα μάτια μου και το σώμα μου πέφτει στο έδαφος.