A dream

71.

-Κάθριν, δεν το ενοούσα έτσι...θέλω να είμαστε μαζί , όπως πριν...Λέει κοιτάζοντάς με στα μάτια και νιώθω τόσο μπερδεμένη.
-Σον , δεν μπορώ να σε καταλάβω.Την μία με αγνοείς και την άλλη μου λες πως θέλεις να είμαστε μαζί.Του λέω προβληματισμένη προσπαθώντας να καταλάβω τι συμβαίνει μαζί του.
-Απλά ...απλά σκέφτηκα οτι να ήρθε όντως το τέλος της σχέσης και θα έπρεπε να ξεκολλήσω , όμως δεν μπορώ , εσένα θέλω , καμία άλλη.Λέει ο Σον χωρίς να έχει πάρει τα μάτια του από τα δικά μου.
Εγώ στρίβω λίγο το κεφάλι μου για να επεξεργαστώ αυτά που συμβαίνουνε καλύτερα στο μυαλό μου.Ο Σον κρατάει τα χέρια μου και έχει χαμηλώσει το βλέμμα του χωρίς να έχει κάτι να πει κι ετσί επικρατεί η ησυχία στο δωμάτιο.
-Σον , θέλω απλά να σταματήσουμε τσακωνόμαστε , παλιά δεν ήμασταν έτσι.Του λέω κι εκείνος μου χαϊδεύει τα χέρια απαλά.
-Το ξέρω ...μπορούμε να προσπαθήσουμε όμως.Δεν είναι αργά για να γίνουμε όπως παλιά.Λέει ο Σον και εγώ τον κοιτάζω χωρίς να κάνω τίποτα , μέχρι που χωρίς να το σκεφτώ τον πληςιάζω και αρχίζω να τον φιλάω.Στην αρχή φαίνεται σαν να μην το περίμενε , αλλά σχεδόν αμέσως ανταποκρίνεται.Το χέρι του ακουμπάει μαλακά το μάγουλό μου και το άλλο είναι στην μέση μου.Μου είχε λείψει να με φιλάει.Εγώ απομακρύνομαι διακόπτωντας το φιλί μας και παίρνω μια ανάσα.
-Σον , μήπως ξέρεις πως θα φύγουμε από εδώ;Τον ρωτάω.
-Δεν ξέρω και δεν με νοιάζει αυτή την στιγμή.Μου απαντάει και με το χέρι του που βρίσκεται γύρω από την μέση μου , με τραβάει πιο κοντά του και με ενώνει τα χείλη .
Ακούγονται τακλεθδιά στην πόρτα και ανοίγει.Κανένας απο τους δύο μας δεν γυρνάει να δει ποιος είναι , μάλλον ο Μπράιαν θα είναι , αλλά και κάποιος άλλος να ήταν , δεν νομίζω πως θα σταματούσαμε.
-Σον , αφήνω τα κλειδιά και το κινητό σου εδώ.Λέει ο Μπράιαν ψιθυριστά και ο Σον γυρνάει για λιγό να τον κοιτάξει , κουνάει το κεφάλι του καταφατικά και συνεχίζει να με φιλάει.Τα χέρια μου είναι μπλεγμένα στα μαλλιά του , ενώ φιλιόμαστε .
-Σον , μάλλον πρέπει να φύγω ,η αδελφή μου θα με ψάχνει.Του λέω
-Δεν χρειάζεται , μπορώ να την παρω τηλέφωνο αν θες.Λέει ο Σον και τοποθετεί μια τούφα των μαλλιών μου πίσω από το αφτί μου.
-Όχι , καλύτερα να φύγω.Του απαντάω και κατευθύνομαι προς την πόρτα .Όταν την ανοίγω , η φωνή του Σον με σταματάει και γυρνάω να τον κοιτάξω.
-Εεμ..είμαστε εντάξει;Με ρωτάει κι εγώ του χαμογελάω .
-Το ελπίζω...Του απαντάω και βγαίνω από το δωμάτιο.

SHAWN'S POV
Δεν περίμενα οτι θα τα βρίσκαμε ...βασικά δεν την είχα ξεπεράσει , όμως το είχα πάρει απόφαση οτι αυτό θα ήταν το τέλος μας , ακόμη κι αν δεν το ήθελα στην πραγματικότητα.Το είχα συζητήσει όμως και με τον Τζακ και προσπάθησα να πείσω τον εαυτό μου πως αυτό θα ήταν το σωστό , αλλά δεν αντέχω μακρυά της.
Μετά από πέντε λεπτά , η πόρτα ανοίγει και μέσα μπαίνει ένας χαμογελαστός Μπράιαν και κάθεται δίπλα μου στον καναπέ.
-Παρακαλώ.Λέει ικανοποιημένος και το χαμόγελο στο προσωπό του είναι τόσο μεγάλο που ο,τι και να γίνει , δύσκολα θα σβηστεί από εκεί.Εγώ γυρνάω το κεφάλι μου για να τον κοιτάξω γελώντας ελαφρά ,ενώ κάθεται δίπλα μου και επιστρέφω το βλέμμα μου εκεί που βρισκόταν πριν.
-Πραγματικά σου μιλάω , τα πρώτα πέντε λεπτά , σκεφτόμουν τρόπους για να σε σκοτώσω .Του λέω κι εκείνος γελάει.
-Ναι , όμως φιλιόσασταν , άρα πέτυχα τον σκοπό μου.Λέει ο Μπράιαν και χαμογελάω , καθώς σκέφτομαι αυτά που έγιναν νωρίτερα.
Ξαφνικά , το κινητό μου χτυπάει .Κοιτάζω την οθόνη του και βλέπω ότι κάποιος με παίρνει με απόκρυψη και το κλείνω.Δεν θα είναι κάτι σημαντικό , αυτοί που παίρνουν με απόκρυψη , συνήθως κάνουν πλάκα .Αμέσως μετά , ο ήχος του κινητού μου ακούγεται για δεύτερη φορά .Είναι πάλι με απόκρυψη.
Ξεφυσάω και βάζω το κινητό δίπλα από το αφτί μου και περιμένω κάποιος από την άλλη γραμμή να μιλήσει.
-Γειά σας , συγγνώμη εάν σας ενοχλώ , απλά θα ήθελα να σας πω κάτι.Λέει ένας άντρας με βραχνή φωνή που δεν μου θυμίζει τίποτα απολύτως.Ο Μπράιαν εκείνη την στιγμή μου κάνει νόημα ότι φεύγει και εγώ κουνάω το κεφάλι μου καταφατικά.
-Ποιος είστε;Ρωτάω μπερδεμένος.
-Κοίτα έξω από το παράθυρο.Μου λέει πλέον με ένα πιο απειλητικό ύφος και εγώ ετοιμάζομαι να τερματίσω την κλήση , αλλά εκείνος συνεχίζει να μιλάει κι έτσι δεν το κλείνω.
-Κάνε αυτό που σου είπα.Λέει αυστηρά και πηγαίνω μπροστά από το παράθυρο .

Τότε κλείνω .