A dream

24.

...Το βράδυ...
Από το πρωί που με χτυπούσε ο Κάμερον , δεν έχει εμφανιστεί καθόλου , μόνο η Νικόλ ήρθε μια φορά για να μου αφήσει λίγο νερό και φαγητό.Ακόμη υποφέρω από τον πόνο , με δυσκολία κουνιέμαι , δεν έχω αλλάξει θέση από το πρωί, έχω παραμείνει στο ίδιο σημείο με τοκεφάλι μου να ακουμπάει στον τοίχο.Επίσης όλο μου το σώνα έχει γεμίσει με τεράστιες μελανιές από τα χτυπήματα του Κάμερον.Δεν μπορώ να πιστέψω πως μου συμβαίνουν όλα αυτά.

SHAWN'S POV
Έχω πάρει την Κάθριν εφτά φορές τηλέφωνο και δεν απαντάει .Δυστυχώς δεν δεν έχω τελειώσει ακόμα τις πρόβες και δεν μπορώ να περάσω από το σπίτι της να δω αν είναι καλά.Έχω αρχίσει να ανησυχώ για εκείνη , δεν μπορώ να καταλάβω γιατί δεν σηκώνει το τηλέφωνο , ελπίζω να είναι καλά.
Ίσως εαν πάρω τηλέφωνο την Κριστίν ή την αδερφή της να ξέρουν τι συμβαίνει , μπορεί απλά να είναι μαζί τους και να ξέχασε το κινητό της στο σπίτι της.
Έτσι , πληκτρολογώ το νούμερο της Κριστίν και περιμένω μέχρι βα το σηκώσει.
-Γεια σου Σον , είναι όλα εντάξει;
-Έεμ σε πήρα τηλέφωνο , διότι έχω τηλεφωνήσει στην Κάθριν σήμερα πολλές φορές και δεν μου το σηκώνει , μήπως ξέρεις που είναι;
-Μου είχε πει οτι σήμερα δεν είχε δουλειά και θα καθόταν στο σπίτι της να ξεκουραστεί, δεν έχω βέβαια μιλήσει μαζί της σήμερα καθόλου.
-Εντάξη , σε πέντε λεπτά τελειώνω , οπότε θα περάσω από το σπίτι της.
-Ωραία, γειά.
-Γεια.
...
Βρίσκομαι στο αυτοκίνητό μου τώρα και οδηγώ προς το σπίτι της Κάθριν.
Μόλις φτάνω παρατηρώ πως όλα τα φώτα είναι κλειστά , μάλλον λείπει ή απλά είναι σε κάποιο δωμάτιο που δεν φαίνεται.
Πηγαίνω στην είσοδο και χτυπάω το κουδούνι , χωρίς βα μου ανοίγει κανείς .Έτσι σκέφτομαι να δω μήπως κάθεται έξω στην αυλή .Όταν φτάνω εκεί , βλέπω την τζαμαρία ανοιχτή και μπαίνω μέσα στο σπίτι.
Ανοίγω το φως και φωνάζω το όναμά της , δεν παίρνω όμως απάντηση.Τότε βλέπω στο πάτωμα ένα κομμάτι χοντρού σκινιού , τι δουλειά έχει αυτό εδώ πέρα;

KATHERINE'S POV
Ακούω κάτι κλειδιά έξω από το δωμάτιο και μετά από λίγο η πόρτα ανοίγει και μπαίνει μέσα ο Κάμερον.Εγώ μόλις τον βλέπω πάω πίσω το σώμα μου και τα δεμένα χέρια μου προσπαθούν να τυληχθούν γύρω από τα γόνατά μου.Δεν έχω το κουράγιο να του μιλήσω , αλλά ακόμη και να το είχα , τον φοβάμαι.
Ο Κάμερον με πλησιάζει και σκύβειμπροστά μου , με το ένα του χέρι πιάνει το πιγούνι μου για να σηκώσει το κέφάλι μου και εγώ προσπαθώ να μην τον κοιτάξω στα μάτια .Εκείνη την στιγμή , μου ρίχνει ένα χαστούκι στο μάγουλο και μετά με διατάζει να πάω στον καναπέ.
-Τι θέλεις να κάνεις;Τον ρωτάω χαμηλόφωνα και ένα δάκρυ κυλάει από τα μάτια μου.
-Θα δεις, μην αγχώνεσαι.Λέει και ένα πονηρό χαμόγελο κάνει την εμφάνισή του στο πρόσωπό του.Αμέσως , αρχίζει να με φιλάει στο στόμα και στην συνέχεια κατευθύνεται προς τον λαιμό μου ,ενώ εγώ προσπαθώ να τον διώξω από πάνω μου ,όμως δεν καταφέρνω τίποτα.Μετά, μου αφαιρεί την μπλούζα και μου φιλάει το σώμα , δεν μπορώ όμως να κάνω τίποτα , είμαι δεμένη και ο Κάμερον εναι πολύ πιο δυνατός από εμένα.
Επειτα μου βγάζει το παντελόνι και εγώ κλαίω ασταμάτηα , καθώς σκέφτομαι τι θα συμβεί.Το μόνο που θέλω τώρα είναι να χωθώ στην αγκαλιά τπυ Σον και να μην βγω ποτέ από εκεί , πάντα νιώθω ασφάλεια όταν είμαι μαζί του.

SHAWN'S POV
Πριν λίγο μου ήρθε ένα μήνυμα από ένα άγνωστο νούμερο και λέει οτι ξέρει που είναι Κάθριν.Το μήνυμα έχει σταλεί από ένα μέρος της πόλης που δεν υπάρχει σχεδόν τίποτα εκεί , πέρα από κάτι αποθήκες.Εγώ ρώτησα στον άγνωστο αποστολέα που είναι και εκείνος μου είπε πως πρέπει να έρθω εκεί .
Δεν νομίζω πως είναι καλή ιδέα , όμως θα το ρισκάρω .
...πέντε λεπτά αργότερα...
Έχω φτάσει σε αυτό το μέρος , βρίσκομαι όμως ακόμη στο αυτοκίνητο , δεν ξέρω εαν έκανα το σωστό να έρθω εδώ .
Βγαίνω από το αμάξι και τότε κάποιος με χτυπάει με δυνάμη στα πλευρά , ώστε να πέσω κάτω και μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα μου έχει ήδη δέσει τα πόδια και τα χέρια.Γυρνάω το κεφάλι μου να δω ποιος μου το έκανε αυτό και βλέπω δύο τύπους που δεν τους αναγνωρίζω , οι οποίοι στην συνέχεια με πηγαίνουν μέσα σε ένα κτίριο και με κατεβάζουν στο υπόγειο.Εγώ προσπαθώ να φύγω , μα δε μπορώ με χουν δέσει πολύ σφιχτά και εκείνοι είναι δύο , ενώ εγώ είμαι μόνος μου.Αφού κατέβουμε στο υπόγειο , βλέπω την Νικόλ και τον Κάμερον.Την στιγμή που τους βλέπω γουρλώνω τα μάτια μου , διότι αδυνατώ να πιστέψω αυτό που βλέπω.Φυσικά και ξέρω οτι είναι τρελοί και οι δύο ,όμως δεν περίμενα ποτέ να με απαγάγουν.
Ο Κάμερον με κοιτάζει και γελάει.
-Επ τι έγινε Σονούλι;Λέει με ειρωνικό ύφος ο Κάμερον και μου έρχεται να του χώσω μια μπουνιά στη μούρη.
-Είστε σοβαροί και οι δυό σας;Λέω και με αγνοούν η Νικόλ και ο Κάμερον και οι άλλοι τύποι με πηγαίνουν σε έναν διάδρομο.Αφού τον διασχίσουμε όλο , φτάνουμε σε μία πόρτα στο τέλος του .
Μόλις την ανοίγουν μένω κόκαλο από την εικόνα που αντικρίζω :η Κάθριν είναι ξαπλωμένη στο πάτωμα σχεδόν λυπόθιμη , αίματα τρέχουν από το στόμα της , το σώμα της είναι γεμάτο μελανιές και τα ρούχα της είναι σκισμένα...