A dream

72.

Στέκομαι μπροστά από το παράθυρο μπερδεμμένος μετά από αυτό το τηλεφώνημα.Το μόνο που βλέπω είναι ο χώρος για να παρακάρουμε τα αυτοκίνητα.Όλα δείχνουν φυσιολογικά , δεν παρατηρώ τίποτα παράξενο κι αυτό είναι που με τρομάζει περισσότερο ύστερα από μια τόσο περίεργη συνομιλία.Δεν ξέρω εάν πρέπει να δώσω σημασία ή να πάω να ελέγξω εάν είναι όλα καλά.Βέβαια , το αυτοκίνητό μου είναι εκεί , άρα θα πάω είτε θέλω είτε οχι....καλύτερα όμως να πάω σε δέκα λεπτά.
...
Βγαίνω έξω από το δωμάτιο κλείνοντας την πόρτα πίσω μου.Περπατάω στον μεγάλο διάδρομο κατευθυνόμενος προς την έξοδο.Ξαφνικά ,ένα χέρι με σταματάει κάνοντας μέ να τρομάξω , εφόσον το κτίριο είναι σχεδόν άδειο.
Γυρνάω πίσω και μπροστά μου αντικρίζω μια ψηλή κοπέλα με μαύρα μακριά μαλλιά .....αποκλείεται.
Το πρόσωπό μου σοβαρεύει και γουρλώνουν τα μάτια μου.
-Κι εγώ χαίρομαι που σε βλέπω.Λέει ειρωνικά και μετά γελάει , ενώ εγώ δεν κάνω τίποτα.
-Τι θέλεις εσύ εδώ;Την ρωτάω νευριασμένος.
-Σον , δεν καταλαβαίνω γιατί έχεις τόσα νεύρα.Περίμενα πως θα χαιρόσουν λίγο παραπάνω όταν θα με έβλεπες.Έτσι κάνουν οι φίλοι.
-Ναι ,δεν θα διαφωνίσω , έτσι κάνουν οι φίλοι ...να σου θυμίσω όμω ότι εμείς δεν είμαστε.
-Καλά , ακόμη είσαι θυμωμένος για αυτό που είχε γίνει πριν τόσο καιρό;
-Ήμασταν φίλοι , μέχρι που με έκανες να απατήσω την Κάθριν ενώ ήξερες ότι ήμασταν μαζί.
-Ήταν απλά ένα φιλί κι εξάλλου εάν είχες τόσο μεγάλο πρόβλημα , ας σταματούσες. (Flashback:κεφάλαιο 29-30)
-Μιράντα, μήπως ξεχνάς οτί είχα πιεί και εσύ το εκμεταλλεύτηκες αυτό;Της λέω τσαντισμένος.
-Δηλαδή ...δεν ένιωσες τίποτα τότε;
-Εμμ προφανώς...
Τότε , εκείνη με πλησιάζει αρκετά και μου δίνει ένα απαλό φιλί σχεδόν πάνω στα χείλη μου.Μόλις συμβαίνει αυτό κάνω απότομα ένα βήμα πίσω
-Απλά μείνε μακριά από την ζωή μου.Λέω καθώς στρίβω από την άλλη πλευρά και απομακρύνομαι από εκείνη.
Η Μιράντα στέκεται εκεί , κοιτάζοντας με να φεύγω και στο πρόσωπό της υπάρχει ένα πονηρό βλέμμα , όμως δεν δίνω σημασία.
Βγαίνω έξω από το κτίριο και πηγαίνω προς το αυτοκίνητό μου που βρίσκεται στο βάθος του πάρκινγκ.
Την στιγμή που ανοίγω την πόρτα του και είμαι έτοιμος να μπω , ακούγεται ένας ήχος από πίσω.Γυρνάω το κεφάλι μου και δεν βλέπω τίποτα .Μόλις γυρνάω το κεφάλι μου μπροστά , νιώθω ξανά ένα χέρι να ακουμπάει την πλάτη μου...

KATHERINE'S POV
Δεν ξέρω εάν έκανα το σωστό που τα βρήκα με τον Σον ξανά.Μετά από όλα αυτά που έχουν συμβεί , τα πράγματα μεταξύ μας είναι διαφορετικά ή τουλάχιστον έτσι νιώθω εγώ.Προς το παρόν ίσως να είμαι λίγο απόμακρη στην αρχή .Πιστεύω πως θα ήταν καλό να κρατήσω τις αποστάσεις μου για λίγο καιρό , μέχρι να είμαι σίγουρη πλέον πως μπορώ να τον εμπιστευτώ ξανά και να γίνουμε όπως ήμασταν κάποτε.

...το απόγευμα της επόμενης ημέρας...
ZAYN'S POV
Όλη την ημέρα είμαι στο σπίτι , χωρίς να κάνω τίποτα.Κάνω απλά βόλτες εδώ μέσα και πού και πού χαζολογάω στο κινητό μου για να περάσει η ώρα .
Δεν έχω όρεξη να κάνω τίποτα , θέλω να μείνω εδώ μέσα μόνος μου.
Κοιτάζω γύρω τον χώρο καθώς βολεύω τα πόδια μου καλύτερα στο κρεβάτι.Τότε , το βλέμμα μου πέφτει σε ένα κόκκινο κουτί που βρίσκεται δίπλα από την πόρτα του δωματίου μου.Δεν θυμάμαι τι έχω εκεί μέσα , το έχω από μικρός.
Χωρίς να το καταλάβω , βγαίνω έξω από τα σκεπάσματα και πλησιάζω το κουτί.
Κάθομαι στο πάτωμα μπροστά του και σηκώνω το καπάκι του .
Μέσα υπάρχουν αρκετά παλιά μου βιβλία , με πολύχρωμες εικόνες και όμορφα σχέδιο.Την προσοχή μου τραβάει όμως μια σκισμένη μου ζωγραφιά , την είχε σκίσει ο Κάμερον κάποοια στιγμή που τσακωνόμασταν.Δεν τσακωνόμασταν συχνά , αλλά όποτε συνέβαινε δεν ήταν για χαζούς λόγους.Όταν μου την έσκισε αυτή την ζωγραφιά ήταν λίγα χρόνια πριν.Είχαμε τσακωθεί γιατί είχε σκοπό να κάνει κάτι άσχημο με μια φίλη του Σον.Δεν θυμάμαι τί , αλλά ούτε και ποια κοπέλα ήταν αυτή , θυμάμαι όμως ότι δεν κατάφερε να κάνει αυτό που ήθελε...
Ξαφνικά το κουδούνι της πόρτας ακούγεται κάνοντας με να κλείσω γρήγορα το κουτί και να πάω να ανοίξω.
Μόλις ανοίγω την πόρτα , βλέπω τον Τζάστιν να με κοιτάει με ένα μεγάλο χαμόγελο.
-Τζάστιν , τι έπαθες;Τον ρωτάω ενώ συνεχίζει να δείχνει σαν ένα πεντάχρονο που μόλις έφαγε παγωτό.
-Μάντεψε τι σκέφτηκα.Λέει ενθουσιασμένος κι εγώ έχω αρχίσει να αγχώνομαι , αφού ποτέ δεν μου βγαινει σε καλό όταν έχει κάποια ιδέα.
-Λοιπόν , άκου , σκέφτηκα να σου γνωρίσω μια φίλη μου , θα τα πάτε τέλεια εσείς οι δύο.Λέει σκουντώντας με στον ώμο και κλείνοντας το μάτι του.
-Τζάστιν , ή περνάς μέσα ή φεύγεις .Του λέω και εκείνος μπαίνει μέσα με κατεβασμένο το κεφάλι και κάθεται στον καναπέ.
-Λοιπόν, έχεις κανένα νέο;Τον ρωτάω και κάθομαι απέναντί του.
-Κάτι έχω...Απαντάει και με κοιτάζει με ένα χαμόγελο ...
KATHERINE'S POV
Ανοίγω την μπαλκονόπορτα και όταν κάθομαι σε μια από τις καρέκλες , ακούγεται ο ήχος του κινητού μου.Κοιτάζω την οθόνη και ανοίγω το μήνυμα που μόλις τώρα σταλθηκε σε εμένα από άγνωστο νούμερο.
Είναι κάτι φωτογραφίες.Τις κοιτάζω καλύτερα και συνειδητοποιώ πως εκεί φαίνεται ο Σον με μια κοπέλα που δεν είμαι εγώ να φιλιούνται.

Λυπάμαι Σον , αλλά αυτό το παιχνίδι παίζεται με δύο...