A dream

80.

KATHERINE'S POV

-Γιατί δεν μου λες απλά γιατί είσαι έτσι;Λέει ο Σον ήρεμα σταματώντας το αυτοκίνητο στην άκρη του δρόμου.
-Ναι , έχεις δίκιο , θα έπρεπε να πετάω από την χαρά μου τώρα που έμαθα ότι ο Κάμερον ζεί ακόμη και βέβαια εσύ το ήξερες.
-Εντάξει συγγνώμη , ξέρω ότι ήταν λάθος ,σου εξήγησα όμως γιατί το έκανα αυτό.Λέει ο Σον υψώνοντας τον τόνο της φωνής του κι εγώ επιλέγω να μην πω κάτι και απλά κοιτάζω έξω στον δρόμο.Ο Σον μπλέκει τα δάχτυλά του στα μαλλιά του πηγαίνοντάς τα πίσω και ξεφυσάει.
-Μωρό μου συγγνώμη , δεν ήθελα να σου φωνάξω , απλά δεν ήθελα να ρισκάρω τίποτα.Θα πέθαινα εάν πάθαινες κάτι εσύ ή η Μπελλα.Λέει ο Σον έχοντας πλέον ηρεμήσει και κοιτάζοντάς με παρ'όλο που εγώ έκανα το ίδιο.
Το χέρι του χαϊδεύει απαλά το μπούτι μου κι εκείνος δεν λέει κάτι άλλο , το σώμα του είναι γυρισμένο προς το μέρος μου και συνεχίζει απλά να με κοιτάζει.
Εγώ γυρνάω να τον κοιτάξω και βολεύομαι καλύτερα στη θέση μου , ενώ το χέρι του είναι ακόμη στο μπούτι μου.
-Ναι , σε καταλαβαίνω.Λέω ανέκφραστα.
-Έλα , σε παρακαλώ , μην μου κρατάς μούτρα...ξέτεις ότι σε αγαπάω.
-Ναι.Του λέω χωρίς να τον κοιτάξω κι εκείνος με αφήνει κάπως πληγωμένος και ξαναμπαίνει στον δρόμο.

Δεν του έχω θυμώσει ακριβώς , βασικά δεν ξέρω πως θα έπρεπε να νιώσω σε μια τέτοια κατάσταση.Απλά χρειάζομαι λίγο χρόνο για να ηρεμήσω και να συνειδητοποιήσω τι συμβαίνει.
Ο Σον μου είπε πως δεν χρειάζεται να ανησυχώ για τον Κάμερον , αλλά δεν ξέρω εάν πρέπει να τον πιστέψω.Ο Κερον είχε κάνει πολλά στο παρελθόν και δεν νομίζω πως έχει αλλάξει.Γιατί να ήθελε να αλλάξει.

ZAYN'S POV

Μόλις ανοίγω την πόρτα , τα μάτια μου γουρλώνουν και παγώνω.
Ο Κάμερον στέκεται μπροστά μου και δίπλα του είναι ο Τζάστιν ...πεσμένος στο έδαφος με μελανιές , γρατζουνιές και τα χείλη του είναι πρισμένα με αίμα να τρέχει από αυτά.
Αποκλείεται να είναι αυτός ο Κάμερον , ο Κάμερον είναι νεκρός .
-Τι πάθαμε Ζέιν ;Δεν σου έλειψα;Λέει ειρωνικά ο ... Κάμερον και έχει ένα πονηρό χαμόγελο.
Νιώθω σαν να μειώνεται ο αέρας το δωμάτιο και προσπαθώ να πάρω ανάσες.
-Τι..τι έπα..έπαθε ο.. ο Τζάστιν.Λέω με δυσκολία στρέφοντας το βλέμμα μου στον αναίσθητο Τζάστιν .
Ο Κάμερον γελάει και μου ρίχνει μια μπουνιά στο πρόσωπο ρίχνοντάς με κάτω .Όλα στον χώρο γυρίζουν και το σκοτάδι καλλύπτει το οπτικό μου πεδίο.Κάνω μια προσπάθεια να κουνηθώ , όμως γρήγορα αποδικνύεται αποτυχημένη καθώς όλο μου το σώμα έχει μουδιάσει.Χωρίς να το καταλάβω , χάνω πλήρως τις αισθήσεις μου και τα μάτια μου κλείνουν.

...

Τα βλέφαρά μου ανοίγουν .Είμαι ξαπλωμένος στον καναπέ του σαλονιού μου .Είναι βράδυ και η τηλεόραση είναι ανοιχτή.
Μάλλον έβλεπα όνειρο , έδειχνε όμως τόσο αληθινό.
Σηκώνομαι από τον καναπέ και κατευθύνομαι προς την κουζίνα για να πιω λίγο νερό.
Μόλις μπαίνω μέσα στο δωμάτιο , το πόδι μου κουτουλάει σε κάτι στο πάτωμα.Κατεβάζω το κεφάλι μου προς αυτό και τότε πετάγομαι λίγω πιο πίσω από τον φόβο μου.
Στο πάτωμα βρίσκεται ο Τζάστιν , στην κατάσταση στην οποία ήταν και στο όνειρό μου.Μήπως τελικά δεν ήταν όνειρο;
Αλλά τότε πως κατέληξα στον καναπέ με ανοιχτή την τηλεόραση;

Αγγίζω το μάγουλό μου και το πρόσωπό μου παίρνει μια έκφραση πόνου.Γρήγορα πηγαίνω μπροστά από την τζαμαρία και από την αντανάκλαση μπορώ να διακρίνω μια μελανιά στο δεξί μου μάγουλο.Δεν έχω χρόνο για αυτό όμως.
Πηγαίνω πίσω στον Τζάστιν και σκύβω μπροστά του.
Τι θα κάνω τώρα;Είναι αναίσθητος και δεν νομίζω πως το να τον πάω στο νοσοκομείο θα ήταν η καλύτερη ιδέα από την στιγμή που δεν ξέρω κάν πώς κατέληξε σε αυτή την κατάσταση.Μάλλον όμως αυτή είναι η μοναδική μου επιλογή εφόσον δεν γνωρίζω τι πρέπει να κάνω για να τον βοηθήσω.

...την επόμενη μέρα...

KATHERINE'S POV

Ο ήχος του κινητού μου ακούγεται και σηκώνομαι από την πολυθρόνα για να πιάσω το κινητό μου.
Είναι ο Σον.
-Γειά.Λέω στον Σον .
-Γειά ..εμ θέλω να σε δω .Λέει ο Σον σαν να με παρακαλάει.
-Έγινε κάτι;
-Όχι , απλά δεν θέλω να είμαστε έτσι.
-Πως "έτσι";
-Είσαι θυμωμένη μαζί μου και το ξέρω.Έχεις δίκιο , αλλά δεν θέλω να χαλάσουμε την σχέση μας γι'αυτό.
-Πότε θέλεις;
-Θέλεις να έρθεις στο σπίτι μου το απόγευμα;Λέει και από τον τρόπο που ακούγεται η φωνή του μπορώ να καταλάβω πως χαμογελάει.
-Εμ ... ναι , είναι εντάξει .Τα λέμε.Λέω λίγο πριν το κλείσω.
Δέχτηκα να τον δω , γιατί πραγματικά πρέπει να μιλήσουμε.Ούτε εμένα μου αρέσει να

Το κουδούνι της πόρτας ακούγεται λίγα λεπτά αργότερα και πηγαίνω στην πόρτα.Η Κριστίν θα είναι την είχα καλέσει να έρθει , βέβαια είναι λίγο νωρίς.Μόλις την ανοίγω , σκέφτομαι να την κλεισω γρήγορα πριν μπει...