A dream

70.

Είναι η ιδέα μου ή όντως ακούγεται σαν να ζηλεύει λιγάκι;Εγώ αυτή την στιγμή απλά τον κοιτάζω παραξενεμένη χωρις να ξερω τι πρεπει να πω τώρα και ανοίγω το στόμα μου για να μιλήσω .Σκέψεις περνάνε όμως από το μυαλό μου όπως για ποιον μιλάει , πως του ήρθε κάτι τέτοιο και το κλείνω το στομα μου χωρίς τελικά να πω κάτι.
-Δεν σε καταλαβαίνω.Του λέω και σηκώνεται από την θέση του.Πλέον βρίσκεται σχεδόν δύο βηματα μπροστά μου και με κοιτάζει .Από το βλέμμα του καταλαβαίνω πως με δυσκολία κρατάει την ψυχραιμία του , αλλά με την πρώτη ματιά δείχνει ήρεμος , όμως ενοχλημένος.
-Να σε βοηθήσω λοιπόν αφού δεν καταλαβαίνεις.Λέει ειρωνικά κάνοντας μια παύση στην φωνή του και τοποθετεί τα χέρια του κάτω από το στήθος του και συνεχίζει να μιλάει.
-Το όνομά του ξεκινάει από 'Ζ' και τελειώνει σε 'Ν'.Σε βοήθησα ;Είναι εύκολο , δύο γράμματα πρέπει να βρείς ακόμη.Λέει πάλι ειρωνικά , όμως ο τόνος της φωνής του είναι κανονικός.
-Και λοιπόν ...από που έβγαλες το συμπέρασμα ότι εγώ και ο Ζέιν είμαστε μαζί;Λέω και τοποθετώ χωρίς να το καταλάβω τα χέρια μου όπως κι εκείνος πριν.
-Σας έχω δει πως είστε μαζί....σαν ζευγαράκι...Λέει ο Σον και κάνει μια στροφη τα μάτια του , ενώ μετά το βλέμμα του πέφτει στον τοίχο στα δεξιά.
-Σοβαρέψου Σον , κάνουμε απλά παρέα.Του απαντάω κι εκείνος με κοιτάζει τοτε .
-Να σου υπενθυμίσω τότε , σε περίπτωση που το ξέχασες , πως τα φτιάξαμε.Λέει υψώνοντας τον τόνο της φωνής του και το στόμα μου ανοίγει λίγο από αυτά που ακούω.
-Σον , με εμάς ήταν διαφορετικά.Όπως και να'χει , εσένα δεν θα έπρεπε να σε νοιάζει από την στιγμή που με χώρισες.Του λέω θυμωμένη υπενθυμίζοντας του τι έχει συμβεί.
-Σου είπα ότι δεν είχα σκοπό να το πω , ήμουν θυμωμένος και σου ζήτησα να το ξεχάσουμε.Μου εξηγεί ο Σον και προσπαθώ να συγκρατηθώ από το να του χώσω χαστούκι.
-Σον , άλλη φορά τότε να σκέφτεσαι πριν μιλήσεις.
-Έχεις δίκιο , πρέπει να σκέφτομαι πριν μιλάω και...αυτό είχα κάνει εκείνη την μέρα.Λέει και εγώ παγώνω ακούγωντάς το αυτό.Νιώθω σαν να με πυροβόλησε κάποιος .Δεν περίμενα να μου πει κάτι τέτοιο και ειδικά όταν πριν λίγο προσπαθούσε να με πείσει ότι δεν ήθελε όντως να με χωρίσει.
-Δεν με παρατάς καλύτερα λέω εγώ;Λέω και απομακρύνομαι από εκείνον πηγαίνοντας προς το ανοιχτό παράθυρο που βρίσκεται λίγο πιο πέρα.
Προσπαθώ να μην κλάψω .Τα μάτια μου έχουν βουρκώσει.Δεν θέλω να κλάψω ...όχι για εκείνον , δεν αξίζει.Έχω κλάψει τόσες φορές εξαιτίας του ...μάλλον ήρθε το τέλος μας.
Καθώς κάθομαι μπροστά από το παράθυρο και κοιτάζω τον σκοτεινό ουρανό με τα αστέρια , ένα χέρι ακομπάει το μπράτσο μου απαλά και το χαϊδεύει.Εγώ παραξενεμένη , γυρνάω από την άλλη και αντικρίζω τον Σον μπροστά μου να με κοιτάζει με ένα απολογητικό ύφος και πλέον μπορώ να καταλάβω βλέποντας τα μάτια του πως είναι ήρεμος.Δεν είναι κόκκινα , όμως φαίνεται σαν να είχαν βουρκώσει πριν.
-Τι θέλεις;Τον ρωτάω αδιάφορα και ανοιγοκλείνω γρήγορα τα μάτια μου προκειμένου να μην μου ξεφύγει κάποιο δάκρυ.Ο Σον με τον αντίχειρά του χαϊδεύει γλυκά το μάγουλό μου και με κοιτάζει στα μάτια.
-Γιατί πρέπει να γίνονται όλα αυτά;Ρωτάει χωρίς να περιμένει απάντηση και προσπαθώ να μην κλάψω.
-Σον , δεν αντέχω άλλο.Λέω και χωρίς να το καταλάβω δάκρυα τρέχουν από τα μάτια μου .Ο Σον με κλείνει στην ακγαλιά του , είναι ζεστή και νιώθω όμορφα.
-Εγώ φταίω.Λέει χαμηλόφωνα χαϊδεύοντας τα μαλλιά μου , ενώ το κεφάλι μου ακουμπάει στο στήθος και τα δάκρυά μου πλέον κυλάνε χωρίς να το καταλαβαίνω.Έπειτα , μου δίνει ένα φιλί στο κεφάλι και πραγματικά δεν ξέρω πως πρέπει να νιώσω μετά από όλα αυτά.
Τον αγαπάω όμως...
Με απομακρύνει από την αγκαλιά του και με κοιτάζει στα μάτια κρατώντας ο ένας το χέρι του άλλου.
-Κάθριν , ό,τι κάνω είναι για το καλό μας.Λέει και έχει το ίδιο απολογητικό ύφος.
-Ναι , έχεις δίκιο , πρέπει να προχωρήσουμε...Του λέω και αφήνω τα χέρια του απότομα.
-Κάθριν, δεν το ενοούσα έτσι...