A dream

75.

Ο Τζάστιν στέκεται απέναντί μου .Δεν τον βλέπω πολύ καθαρά , καθώς ο φωτισμός είναι χαμηλός , δηλαδή το ακριβώς με την μουσική.Έχουμε όμως απομακρυνθεί από το μέρος μετα ήχεια και έτσι να μπορούμε να ακούμε ο ένας τον άλλον.Περνάμε ωραία .Ο Τζάστιν είναι πολύ φιλικός και πάντα περνάμε καλά μαζί , κάνοντας πλάκες , εφόσον πλέον και οι δύο μας κάνουμε σαν να μην είχε συμβεί τίποτα μεταξύ μας .
Η ατμόσφαιρα λοιπόν αυτή όμως δεν είναι δύσκολο να αλλάξει απο λεπτό σε λεπτό και γίνει άβολη , εξαίτιας της ερώτησής μου.
-Γιατί με είχες χωρήσει;Τον ρωτάω σοβαρή πλέον και τα μάτια μου κοιτάζουν μέσα στα δικά του.
Το χαμόγελο του Τζάστιν μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα έχει μετατραπεί σε μια ευθεία γραμμή.Την ίδια στιγμή το χέρι του τρίβει τον λαιμό του αμήχανα , δίχως να ξέρει τι να κάνει.Το βλέμμα του αποφεύγει το δικό μου και καταλήγει τελικά στον τοίχο που βρίσκεται αριστερά του.
Ανοίγει ελάχιστα το στόμα του έτοιμος βα μιλήσει , η απαλή φωνή του οπμως δεν ακούγεται.Μάλλον , δεν περίμενε αυτή την ερώτηση , ή τουλάχιστον νόμιζε πως ήταν περιτή.Για εκείνον ίσως και να ήταν , αλλά για εμένα όχι .Τα πηγαίναμε καλά μεταξύ μας και ξαφνικά μου ζήτησε να χωρίσουμε.Ένας φυσιολογικός άνθρωπος σίγουρα θα είχε την περιέργεια ή την απαίτηση να γνωρίζει τον λόγο.
-Εμμ Κάθριν...να..εμ..δεν νομίζω οπως έχει νόημα πλέον.Λέει κάνοντας πάυσεις στη φωνή του και εγώ τον κοιτάζει ερωτηματικά.Τι εννοεί δεν έχει σημασία πλέον ;Δηλαδή του έκανα κάτι εγώ που δεν του άρεσε και τώρα πια που δεν είμαστε μαζί δεν έχει σημασία;Έχω μπερδευτεί αλλά η αλήθεια είναι πως είμαι αρκετά περίεργη να μάθω και αφού βρήκα την ευκαιρία να τον ρωτήσω , θέλω να πάρω και απάντηση.
-Απλά θέλω να ξέρω , είναι παράξενο;
-Όχι ...όχι δεν είναι.Βασικά έχεις δίκιο.Για να είμαι ειληκρινής μαζί σου , ποτε δεν σταμάτησα να ενδιαφέρομαι για εσένα .Ένιωθα όνως τίψεις όσο ήμαστα ζευγάρι ... τίψεις που καθε φορα που έβλεπα τον Σον , αυτές τις λίγες φορές που δεν πήγαινε η αδελφή σου την Μπέλλα σου στον Σον , έτσι ώστε να τον αποφύγεις... παρά την αντιπαλότητά σας , μπορούσα να δω μέσα στα μάτια σας το αίσθημα του φόβου... του φόβου σας να μην αποκαλύφετε τα πραγματικά σας συναισθήματα.Ήξερα ότι ήσασταν φτιαγμένοι να είστε φτιαγμένοι για να είστε μαζί και το επιβεβαίωνα κάθε φορα που σας έβλεπα και τους δύο στον ίδιο χώρο.Η συμπεριφορά σας άλλαζε κατευθείαν μόλια αντιλαμβανόσασταν ο ένας την παρουσία του αλλου.Δεν αμφέβαλλα ποτέ για την αγάπη και το ενδιαφέρον σου προς εμένα ...απλά καταλαβαίνεις ... κάτι μέσα μου , μου έλεγε πως δεν έκανα το σωστο.Λέει τελικά ο Τζάστιν σκεπτικός , χωρίς τίποτα να τον διακοψει .Καθομαι απλά σιωπηλή και τον αντικρίζω ανίκανη να κάνω κάτι άλλο .Χωρίς δεύτερη σκέψη μετά από λίγο του χαμογελάω  και από το στόμα μου βγαίνει ένα χαμηλόφωνο "ευχαριστώ".Ο Τζάστιν ανταποδίδει το χαμόγελο .

...μία ώρα αργότερα...
Ο Ντίλαν λέει κάτι στην Κριστίν και ένα όμορφο χαμόγελο σχηματίζεται στο πρόσωπό της με τα λόγια του.Κάθε φορά που τους βλέπω έτσι χαίρομαι και για να μην λέω ψέματα , ίσως να ονειρεύομαι να είζα κι εγώ μια τέτοια σχέση , χωρίς προβλήματα και τσακωμούς , ή τουλάχιστον όχι συχνούς.Μέσα μου όμως δεν σταματάω να ελπίζω πως θα βρω κάποιον να με κάνει να ξεχαστω .Φυσικά και δεν προσδοκώ κανένα πρίγκιπα , δεν είμαι ούτε ονειροπόλα , ούτε χαζή , το μόνο που ζητάω είναι να μπορέσω να νιώσω πως πλέον οι ανησυχίες που είχα στο παρελθόν έχουν εξαφανιστει .Μια γυναίκα έχει ανάγκη να νιώθει ασφάλεια.
Η φωνή μου δεν ακούγεται καθόλου στην συζήτηση του Ντίλαν και της Κριστίν μαζί με την Τζέσικα.Η αδελφή μου αντιλαμβάνεται πως οι σκέψεις βρίσκονται κάπου αλλού κι έτσι στρέφεται προς το μέρος μου , ρωτώντας με κάτι σχετικό με το θέμα για το οποίο συζητούν.Η φωνή της ηχεί στα αυτιά μου σαν ένας τρόπος για να με "ξυπνήσει".Πριν προλάβω να πω το οτιδήποτε , τι κινητό μου αρχίζει να τρίζει και στην οθόνη του γράφει έναν άγνωστο αριθμό.Στην πραγματικότητα δεν είχα σκοπό να το σηκώσω , όμως αυτή ήταν η ευκαιρία μου να αποφύγω τις αδιάκρητες ερωτήσεις της παρέας μου.
Σηκώνομαι λοιπόν από τον καναπέ και κατευθύνομαι προς το μέρος που βρισκόμουν προηγουμένως με τον Τζάστιν , όπου εκεί ο ένταση της μουσικής μου επιτρέπει να επικοινωνήσω καλύτερα.
Μόλις φτάνω εκεί , την στιγμή που είμαι έτοιμη να απαντήσω στην κλήση , αυτός που με παίρνει τηλέφωνο , το κλείνει.Δεν δίνω ιδιαίτερη σημασία , ρίχνω το σώμα μου πίσω στο τοίχο και ξεφυσάω.Έχω ανάγκη να μείνω μόνη μου για λίγο , γενικά σήμερα δεν είχα όρεξη να πάω στα βραβεία.
Τα μάτια μου κοιτάζω στο μαύρο γυαλιστερό πάτωμα και μεχρι κι αυτό δείχνει ενδιαφέρον αυτή τη στιγμή.Ακούγονται διάφοροι θόρυβοι , μουσική , γέλια , συζητήσεις και οι περισσότεροι εδώ φαίνεται να διασκεδάζουν , όμως μου είναι πολύ εύκολο να τους αγνοήσω και να χαθώ στις σκέψεις μου.
Ξαφνικά , νιώθω μια παρουσία δίπλα μου .Στην αρχη δεν δίνω σημασιά .Στη συνέχεια όμως , μια οικειά σε εμένα φωνή ακούγεται και γυρνάω το κεφάλι μου προς τα εκεί.Προς μεγάλη μου έκπληξη ο Σον στέκεται δίπλα μου και ακουμπάει το χέρι του στον ώμο μου
-Είσαι καλά ;Με ρωτάει δείχνοντας ενδιαφέρον και εγώ χωρίς να μπορώ να του πω ψέματα , κουνάω το κεφάλι μου αρνητικά σαν να παραδίνομαι επιτέλους.
-Βρε μωρό μου , συγγνώμη .Μου λέει γλυκά κοντα στο αφτί μου , χαϊδεύοντας τα χέρια μου.
-Σε θέλω.Του λέω χωρίς καθόλου σκέψη και αμέσως συνειδητοποιώ τι είπα μόλις τώρα.Το χειρότερο όμως δεν είναι αυτό , το χειρότερο είναι πως το εννοούσα .Δεν αντέχω χωρίς αυτό και απλά κοροϊδεύω τον εαυτό μου.
-Κι εγώ αγάπη μου .Λέει ο Σον έχοντας το ίδιο ύφος με πριν και στα χείλη του να σχηματίζεται ένα όμορφο χαμόγελο .
Μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα τα απαλά του χείλη έχουν ενωθεί με τα δικά μου.Δεν κάνω τίποτα για να εμποδίσω αυτό το φιλί , είναι σαν να το ζητούσε ο οργανισμός μου.
Ο Σον δαγκώνει το κάτω χείλος μου κανοντας με να αναπνέω πιο βαριά , ενώ την ίδια στιγμή τα χέρια του κάνουν βόλτες σε όλο μου το σώμα.
-Θες να φύγουμε ;Ρωτάει ο Σον και γνέφω καταφατικά .