A dream

60.

SHAWN'S POV
Τα μάτια μου ανοίγουν και τότε πάνω μου βλέπω τον γαλάζιο ουρανό και μικρά λευκά σύννεφα σε αυτόν ... πάνω υποτίθεται όμως ότι θα έπρεπε να βλέπω το ταβάνι αντί γι'αυτό.Τι ακριβώς έγινε χθες;
Τα χέρια μου στηρίζονται στο έδαφος και σηκώνω την πλάτη μου.Νιώθω όλο μου το σώμα και μάλλον φταίει το γεγονός ότι με πήρε ο ύπνος στην αυλή μου.
Σέρνω την πόρτα της βεράντας και μπαίνω μέσα στο σπίτι .Ανεβαίνω γρήγορα τα σκαλιά και πηγαίνω στο δωμάτιο της Μπέλλα για να δω εάν κοιμάται καινα βεβαιωθώ πως όλα είναι καλά , διότι ο το βράδυ ήμου έξω και μπορεί να με χρειαζόταν.Τόσο ανεύθυνος...
Πηγαίνω στο δωμάτιό της.Εκεί την βλέπω να κοιμάται και ανακοφίζομαι που βλέπω πως όλα είναι εντάξει.Την πλησιάζω και μετακινώ μια καρέκλα που βρίσκεται που βρίσκεται λίγο πιο πέρα , βάζοντάς την δίπλα στο κρεβάτι της και την χαζεύω όσο κοιμάται.Είναι τόσο γλυκιά .Μοιάζει αρκετά με την Κάθριν , έχει το χαμόγελό της και γενικά , οποιοσδήποτε θα μπορούσε να καταλάβει πως είναι κόρη της.Είναι και οι δύο τόσο όμορφες...
Της δίνω ένα φιλί στο μάγουλο , πάω να φύγω , όμως της δίνω άλλο ένα και μετά φεύγω.

KATHERINE' S POV
Πιάνω το κινητό μου στα χέρια μου και ψάχνω τον όνομα του Σον στις επαφές μου και το πατάω.Τοποθετώ το κινητό στο αυτί μου και περιμένω μέχρι να μου απαντήσει ο Σον.Αυτός ο ενοχλητικός ήχος του τηλεφώνου ακούγεται όσο περιμένω  , δεν το σηκώνει και έτσι αποφασίζω να το κλείσω.Ίσως να του τηλεφωνήσω ξανά αργότερα.
Ξαφνικά το κινητό μου δονείται και πατάω το το κουμπί στην οθόνη για να απαντήσω στην κλήση.
-Κάθριν , συγγνώμη που δεν το σήκωσα πριν , απλά έκανα μπάνιο και δεν πρόλλαβα.Έγινε κάτι;Μου λέει ο Σον
-Δεν πειράζει .Δεν έγινε κάτι , ήθελα να σου πω ότι άυριο είναι το πάρτυ μετακόμισης της Κριστίν και του Ντύλαν .Θα πάμε μαζί , σωστά;Τον ρωτάω , χωρίς να είμαι σίγουρη γι'αυτό .
-Εεμ ναι ..ναι να πάμε μαζί.Απαντάει ο Σον σαν να σκέφτεται και κάτι άλλο την ίδια στιγμή.
-Εεμ.. ωραία , θα τα πούμε.

...την επόμενη μέρα...
Η πόρτα ανοίγει και μπροστά μου βλέπω την Κριστίν , την οπόια την χαιρετάω και την αγκαλιάζω , ενώ ο Σον κάνει το ίδιο μετά από εμένα.
-Αχ πόσο χαίρομαι που σας βλέπω ξανά μαζί.Λέει κοιατάζοντάς μας και τους δύο με ένα μεγάλο χαμόγελο και εμείς απλά της χαμογελάμε , αφού δεν ξέρουμε τι θα μπορούσαμε να της απαντήσουμε σε αυτή την περίπτωση.
Προχωράμε μαζί της προς ένα καναπέ , περνώντας ανάμεσα από αρκετό κόσμο και καθόμαστε.Προς το μέρος μας έρχεται ο Ντύλαν χαμογελαστός , μας χαιρετάει και δίνει ένα πεταχτό φιλί στην Κριστίν .Εκείνος τότε αρχίζει να λέει διάφορα πράγματα με τον Σον .Έτσι εγώ με την Κριστίν πηγαίνουμε λίγο πιο πέρα για να πούμε τα δικά μας κι εμείς.Εκείνη την στιγμή , βλέπω τον Τζακ να μιλάει με την αδελφή μου , την Τζέσικα και να είναι αρκετά κοντά ο ένας στον άλλον .Τους βλέπει ο Σον και αμέσως γυρνάει το κεφάλι του και με κοιτάζει με ένα πονηρό χαμόγελο και εγώ κάν το ίδιο.
Ξαφνικά όμως , το βλέμμα μου πέφτει σε έναν άνδρα που στέκεται διπλα από την σκάλα και μιλάει με έναν άλλο .Είναι μελαχρινός , με σκούρα καστανά μαλλιά και κάτι μου θυμίζει...
-Ο Ζέιν...Λέω παραξενεμένη κοιτάζοντάς τον.
-Αα ναι.Απαντάει κάπως αδιάφορα η Κριστίν και δεν δίνει σημασία .
-Ναι .Βασικά , μου τον είχε γνωρίσει ο Ντύλαν.Ο Ζέιν και ο Ντύλαν γνωρίζονται από παλιά και είναι αρκετά συμπαθητικό παιδί.Εντομεταξύ , αυτός είναι ζωγράφος και πραγματικά ζωγραφίζει υπέροχα , διότι έχω δει ορισμένα του σχέδια και ζωγραφιές και έχει ταλέντο.Μου απαντάει η Κριστίν .
-Αα ...τέλος πάντων .Πάω στον Σον και στον Ντύλαν.
-Αα εντάξει , πάω τότε λίγο στην κουζίνα και ξαναέρχομαι.Μου λέει και εγώ της γνέφω .
Κάθομαι δίπλα στον Σον και εκείνος ενώνει τα χείλη του με τα δικά μου , μόλις με βλέπει και μόλις απομακρύνεται από εμένα , τοποθετεί το χέρι του πίσω από το κεφάλι μου , στην πλάτη του καναπέ και συνεχίζειτην συζήτησή του με τον Ντύλαν , ο οποίος ύστερα από λίγο πηγάινει να χαιρετήσει έναν φίλο του που μόλις τώρα ήρθε , αφήνοντάς μας μόνους.
-Λοιπόν...Λέει ο Σον και με κοιτάζει πλέον στα μάτια.
-Τι έγινε;Του λέω απορημένη.
-Εεμμ...το σκεύτηκες αυτό που λέγαμε;Ξέρεις ...για να μείνουμεμαζί.Λέει και μπορώ να καταλάβω από τον τρόπο που με κοιτάζει ότι είναι αγχωμένος.