A dream

51.

Το βλέμμα μου συναντάει το δικό του .
-Μου λείπεις...Λέει ο Σον με την γλυκια του φωνή και εγώ τον κοιτάζω απορημένη.
-Τι εννοείς ;Τον ρωτάω μπερδεμένη και εκείνος με κοιτά στα μάτια χωρίς να αφήσει το χέρι μου και ανασταινάζει σαν να θέλει να μιλήσει και να μην μπορεί , σαν σκέφτεται κάτι και να μην ξέρει εάν πρέπει βα το κάνει.
-Απλά...απλά δεν αντέχω μακρυά σου.Δεν μπορώ να σε βλέπω με κάποιον και αυτός να μην είμαι εγώ.Κάθριν όλο αυτό το χρονικό διάστημα που δεν είμαστε μαζί , νιώθω κενός μέσα μου...Λέει κι εγώ προσπαθώ να επεξεργαστώ αυτά που μόλις τώρα μου είπε.Δεν περίμενα να μου τα πει όλα αυτά.Νόμιζα πως με είχε ξεπεράσει και οτί απλά ζήλευε λίγο στην ιδέα οτι η πρώην του τα έχει με κάποιον άλλον και πως απλά δεν το είχε συνηθίσει.
-Δώσε μόνο μία ακόμη ευκαιρία και δεν θα τα θαλασώσω.Προσθέτει και εγώ κουνάω αρνητικά το κεφάλι μου .
-Σον , σε παρακαλώ , μπες λίγο στην θέση μου , μόνο αυτό σου ζητάω.Νομίζεις ότι μπορώ πια να σε εμπιστευτώ;Του απαντάω και νιώθω τα μάτια μου να βουρκώνουν και στην συνέζεια ένα δάκρυ να κυλά στο μάγουλό μου .
-Κάθριν , καταλαβαίνω .Το ξέρω πως είμαι ο πιο ηλίθιος άνθρωπος στον κόσμο , αλλά δεν αντέχω.Λέει και μου χαϊδεύει απαλά το μάγουλο , ενώ τα δάκρυα πέφτουν πάνω στο χέρι του.
-Λυπάμαι Σον...Λέω και φεύγω μόλις τελειώσω την πρόταση , ώστε να μην μπορέσει να πει κάτι παραπάνω και μπαίνω γρηγορα στο αυτοκίνητο.Τα δάκρυα τρέχουν ασταμάτητα στα μάγουλά μου καθώς οδηγώ.
Το μόνο που θέελω αυτή την στιγμή είναι να μείνω μόνη μου και να κλάψω μέχρι να μην υπάρχουν άλλα δάκρυα και να έχουν πια στεγνώσει τα μάτια μου.
Φτάνω γρήγορα στο σπίτι μου και αφήνω ελέυθερα τα δάκρυά μου να κυλήσουν σε όλο μου το πρόσωπο και σιγά σιγά κατευθύνονται προς τον λαιμό μου.
Το μόνο που ακούγεται αυτή την στιγμή , είναι το κλάμα μου .Τον θέλω πραγματικά και μου λείπει υπερβολικά , προσπαθώ να τον ξεχάσω , αλλά δεν γίνεται.Δεν μπορώ να τον βγάλλω έτσι έυκολα από το μυαλό μου , είναι αδύνατο.Νιώθω πράγματα για τον Τζάστιν , αλλά αυτά που νιώθω για τον Σον , δυστυχώς είναι πολύ περισσότερα.Ακόμη κι αν ηθελα να τον βγάλλω από το μυαλό μου , δεν γίνεται , διότι έχουμε την Μπέλλα.Θέλω να είμαι μαζί του , αλλά δεν μπορώ , δεν μπορώ να τον εμπιστευτώ μετά από αυτό που μου έκανε και δεν με έχει απατήσει μόνον μία φορά.
Ξαφνικά , το κουδούνι της πόρτας ακούγεται και το αγνοώ.Μετά , ξαναχτυπάει και καταλαβαίνω ότι μάλλον πρέεπει να την ανοίξω.Σκουπίζω τα δάκρυα στο πρόσωπό μου και κατευθύνομαι προς την είσοδο του σπιτιού μου για να την ανοίξω.
Τότε βλέπω τον Τζάστιν μπροστά μου , ο οποίος με κοιτάζει σαν να τον βασανίζει κάτι μέσα του και εγώ του λέω να περάσει μέσα.
-Κάθριν , πρέπει να σου πω κάτι.
-Τι έγινε;Τον ρωτάω κάπως αγχωμένη.
-Πρέπει να χωρίσουμε.Απαντάει και το βλέμμα του είναι στο πάτωμα και το λέει σαν να μην το θέλει πραγματικα.Εγώ τον κοιτάζω απορρημένη.
-Δεν καταλαβαίνω.Του λέω κοιτάζοντας μέσα στα καστανά του μάτια.
-Απλά πρέπει .Μου λέει αποφεύγοντας το βλέμμα μου.
-Δηλαδή μου ζητάς να χωρίσουμε και δεν μου κες τον λόγο;Τον ρωτάω λίγο εκνευρίσμενη πλέον.
-Δεν έχει σημασία .Σε αγαπώ , αλλά δεν γίνεται να είμαστε μαζί πια.
-Εντάξει , όπως θες.
-Συγγνώμη .Λέει και φεύγει χωρίς να πει τίποτα παραπάνω.
Καλά , τι ήταν αυτο τώρα;Με χώρισε;Ήταν το τελευταίο πράγμα που περίμενα να συμβεί , θέλω να πω πως όλα πήγαιναν μια χαρά.Καλύτερα όμως που έγινε έτσι , γιατί σκόπευα να τον χωρίσω κάποια στιγμή , διότι δεν έχω ξεπεράσει ακόμη τον Σον και ένιωθα πως τον κορόιδευα τον Τζάστιν.

..το επόμενο πρωί...
Το κουδούνι της πόρτας ακούγεται και πηγαίνω γρήγορα προς τα εκεί...