KATHERINE'S POV
Εδώ και μία ώρα κάθομαι στο κρεβάτι μου και βλέπω τηλεόραση , βασικά , την έχω απλά ανοιχτή , χωρίς να παρακολουθώ κάτι συγκεκριμένο.Βαριέμαι τόσο πολύ και έχω πάρει τηλέφωνο τον Σον τρεις φορές , όμως δεν το σήκως καμία από αυτές και έχω αρχίσει να ανησυχώ.Βέβαια ίσως να είναι στο μυαλό μου και απλά να μην το ακούει.
Ας κάνω άλλη μια προσπάθεια να του τηλεφωνήσω , μπορεί να το σηκώσει.
Βρίσκω το όνομά του στις επαφές του κινητού μου , το πάτάω και περιμένω.
Ξαφνικά , ακούγεται μια φωνή από το τηλέφωνο μια γυναικεία φωνή , δεν φαίνεται όμως να μιλάει σε εμένα ούτε να έχει καταλάβει πως έχει απαντήσει στην κλήση.
Προσπαθώ έτσι να καταλάβω τι λέει και ακούω "ωωχ τι θα κάνουμε;Δεν το πιστεύω πως το έκανες αυτό , έχουμε μπλέξει πολύ άχσημα".Μετά από αυτό δεν κατάφερα να ακούσω κάτι άλλο , χάθηκε μάλλον το σήμα.
Είμαι αρκετά μπερδεμένη , ποιά ήταν αυτή και για τι ακριβώς μιλούσε;Ο Σον τι σχέση έχει με αυτό ;Μήπως μου κρύβει τίποτα; Αλλά τον εμπιστεύομαι και ξέρω πως εάν συνέβαινε κάτι θα μου το έλεγε , εμπιστευόμαστε ο ένας τον άλλον.
Λίγα λεπτά αργότερα , ακούω έναν ήχο μηνύματος από το κινητό μου.
Το ανοίγω για να δω απο ποιον είναι και βλέπω οτι είναι από τον Σον:
"Είμαι σε μια αποθήκη κοντά στο δάσος και τακτοποιούμε κάτι πράγματα εκεί , γι'αυτό μπορεί να αργήσω λίγο να γυρίσω , μην ανησυχείς όμως, εάν θέλεις πέρνα από εδώ .Θα τα πούμε , αντίο"
Εάν ο Σον είναι στην αποθήκη , τότε γιατί αυτή η κοπελίτσα που σήκωςε μάλλον καταλάθος το τηλέφωνο είπε ότι έχουν μπλέξει άσχημα;Είμαι πιο μπερδεμένη από ποτέ , δεν καταλαβαίνω τι συμβαίνει.Αν αργήσει κι άλλο , θα πάω να τον βρω.
Σηκώνομαι από το κρεβάτι και βγάζω από το κομοδίνο μου ένα άλμπουμ φωτογραφιών μου από παλιά , για να περάσει λίγο η ώρα μου.
Καθώς το ξεφυλίζω , σταματάω σε μια σελίδα , στην οποία είναι κολλημένη μια φωτογραφία από όταν ήμουν δεκαέξι χρονών....Ήταν μια από τις χειρότερες περιόδους της ζωής μου , που σίγουρα δεν θα ξεχάσω εύκολα .Ήταν όταν έχασα ένα από τα πιο σημαντικά άτομα στην ζωή μου , ήταν όταν πέθανε η γιαγιά μου , ήταν από τους λίγους ανθρώπους που με καταλάβαίναν.Ήμουν πολύ δεμένη μαζί της , την εμπιστευόμουν και της έλεγα ο,τι μου συνέβαινε και εκείνη με βοηθούσε και μου έδινε συμβουλές.Ήταν σαν δεύτερη μητέρα μου ,περνούσα πάρα πολύ χρόνο μαζί της.Επίσης , δύο μέρες μετά ανακάλυψα ότι το αγόρι μου με απατούσε .Ήμουν πάντοτε κλειστός άνθρωπος , όμως από τότε που έγιναν όλα αυτά ,για τουλάχιστον τρία χρόνια παραήμουν κλειςτός άνθρωπος ,δεν ήθελα να λέω στους άλλους αυτά που μου συμβαίνουν και δεν έκανα σχέσεις , δεν ήθελα να ερωτευτώ.Μετά όμως γνώρισα τον Σον , ο οποίος με έκανε να ξεχάσω όλα αυτά που με είχαν στενοχωρήσει και να ξεπεράσω όλους αυτούς τους φόβους μέσα μου.Με βοήθησε να συνεχίσω να κάνω αυτό που μου αρέσει , δηλαδή να τραγουδάω.Βέβαια , ήμουν ήδη γνωστή τραγουδίστρια , αλλά δεν ξέρω για πόσο ακόμη θα κρατούσε αυτό εάν δεν είχα γνωρίσει τον Σον.
Κλείνω το άλμπουμ με τις φωτογραφίες και κοιτάζω την ώρα .Θα πάω να τον βρω καλύτερα , έχει αργήσει αρκετά και έχω αρχίσει να φοβάμαι λίγο.
Αλλάζω ρούχα , παίρνω το μπουφάν μου και βγαίνω απο το σπίτι .Μπαίνω στο αυτοκίνητο και ξεκινάω .Έχω καταλάβει που βρίσκεται η αποθήκη , οπότε δεν νομίζω να μπυ πάρει πολύ ώρα να την βρω.
Ξαφνικά , ακούγεται ο ήχος του κινητού μου και βλέπω ότι έχω ένα μήνυμα από τον Σον.
Πηγαίνω στην άκρη το αυτοκίνητο και παίρνω στα χέρια το κινητό μου για να διαβάσω αυτό που μου έχει στείλει.Λέει:"είμαι ακόμη στην αποθήκη και μάλλον θα αργήσω να γυρίσω"
"Καλά , έρχομαι"Του απαντάω και συνεχίζω τον δρόμο για την αποθήκη....το επόμενο πρωί...
Ανοίγω τα μάτια μου και είμαι ξαπλωμένη στο σκληρό κρύο έδαφος .Βλέπω ένα άγνωστο μέρος , δεν έχω ξανάρθει ποτέ εδώ...είναι δάσος.Έχει πάρα πολλά ψηλά καταπράςινα δέντρα ...σαν αυτά που βλέπω στους εφιάλτες μου ,γενικώς αυτό το μέρος θυμίζει με αυτό που βλέπω σε αυτούς.
Πιάνω το χέρι μου , το οποίο πονάει , χωρίς να ξέρω τον λόγο και προσπαθώ να καταλάβω γιατί βρίσκομαι εδώ.Ωωχ ...νομίζω πως ξέρω τι έγινε .Ναι , θυμήθηκα τι έγινε χθες το βράδυ.Ο Σον...τι θα κάνω;
Κοιτάζω τριγύρω μήπως βρω τίποτα που θα με βοηθήσει να βρω κοσμο .
Μα γιατί σε εμένα;
YOU ARE READING
A dream
Fanfiction... -Κάθριν...από ο,τι κατάλαβα μάλλον ξέρεις τι έγινε χθες...Λέει και σταματάει την πρότασή του. -Δεν ξέρω γιατί πράγμα μου μιλάς.Λέω κάνοντας την ανήξερη -Αφού δεν ξέρεις , τότε γιατί είσαι έτσι? Ο Σον και η Κάθριν είναι διάσημοι τραγουδιστές και...