A dream

23.

Ακούω κάτι βήματα στο σπίτι μου και αρχίζω να αγχώνομαι.Μάλλον μπήκε μέσα ο Κάμερον και η Νικόλ , μα πως ;Τότε θυμάμαι πως είχα αφήσει ανοιχτή την πόρτα στην πίσω πλευρά του σπιτιού , που εκεί βρίσκεται η αυλή και μουτζώνω τον εαυτό μού για την ανευθυνότητά μου.
Τρέχω γρήγορα προς το δωμάτιό μου και την στιγμή που πάω να κλειδώσω την πόρτα του, ο Κάμερον μπαίνει μέσα , πιάνει τα χέρια μου γρήγορα , τα βάζει πίσω μου και μου τα δένει με ένα σχοινί που κρατούσε .
Πριν προλάβω να αντιδράσω , χώνει στο στόμα μου ένα μαντίλι ,έτσι ώστε να μην μπορώ να μιλήσω.
Με δυσκολία πια μπορώ να αναπνεύσω και έχω αρχίσει να ζαλίζομαι.Δεν έχω ιδέα τι μπορεί να κάνει ο Κάμερον και φοβάμαι .
Νιώθω το δωμάτιο να σκοτεινιάζει...

SHAWN'S POV
Είμαι τόσο χαρούμενος που τα ξαναβρήκα επιτέλους με την Κάθριν , μου είχε λείψει.
Η αλήθεια είναι οτι φοβόμουν την αντίδρασή  της όταν ξυπνούσε και συνειδητοποιούςε πως κοιμόταν στο κρεβάτι μου , μαζί μου.
Έτσι ξαφνιάστηκα όταν με φίλησε , γιατί περίμενα πως θα ήταν τσαντισμένη και οτι θα γίνονταν χειρότερα τα πράγματα μεταξύ μας , αλλά μάλλον ούτε εκείνη δεν άντεξε άλλο να είμαστε μακρυά ο ένας από τον άλλον.
Σκέφτομαι να την πάρω τηλέφωνο μετά για να συναντηθούμε αύριο εαν δεν έχει κανονίσει κάτι , διότι τώρα είμαι αρκετά κουρασμένος και το μόνο που θέλω να κάνω είναι να πέσω για ύπνο.
Έτσι πάω στο κρεβάτι μου και ξαπλώνω .Δεν μπορώ να σκεφτώ τίποτα άλλο πέρα από την Κάθριν , ακόμη κι αν προσπαθήσω να την βγάλλω από το μυαλό μου για λίγο δεν γίνεται .Αυτή η κοπέλα με τρελαίνει , με κάνει να χάνω την λογική μου , είναι όλη την ώρα μέσα στο κεφάλι μου και με αποσυντονίζει.Έχει κάνει ενδιαφέρον την ζωή μου , ποτέ κανένα άλλο κορίτσι δεν ήταν σαν αυτή , την Κάθριν την έχω ερωτευτεί , ενώ οι άλλες νόμιζα πως μου άρεσαν .
Βέβαια δεν ήμουν σε σχέση πολλές φορές, διότι κάποια στιγμή πριν τρία ή τέσσερα χρόνια είχα γνωρίσει ένα κορίτσι για το οποίο είχα έντονα συναισθήματα από την αρχή.Τα φτιάξαμε και με έκανε να νιώθω πολύ χαρούμενο όποτε βρισκόμουν κοντά της .Κάποια μέρα όμως που είχα πάει μια βόλτα μόνος μου , την είδα να φιλιέται με ένα από τους καλύτερούς μου φίλους , ένιωσα πάρα πολύ προδωμένος εκείνη την στιγμή και από τους δύο τους .Από τότε έπαψα να κάνω σχέσεις για αρκετό καιρό ,γιατί φοβόμουν πως θα ξαναπληγωθώ , μετά όμως αποφάσισα πως πρέπει να το ξεπεράσω αυτό και με την βοήθεια των φίλων μου τα καταφερα .Πραγματικά τους είμαι ευγνώμων , διότι θα μπορούσε τώρα να μην ήμουν με την Κάθριν , επειδή θα φοβόμουν .

...Επόμενο πρωί...
Πιάνω το κινητό μου στο χέρι μου κα ψάχνω στις επαφές μου το όνομα της Κάθριν για να της τηλεφωνήσω.Αφού το πατήςω ,περιμένω λίγη ώρα μέχρι να παντήσει στην κλήση μου , όμως δεν το σηκώνει , μάλλον θα κάνει κάτι και δεν θα το ακούει , θα την ξαναπάρω αργότερα.

KATHERINE'S POV
Ανοίγω τα μάτια μου και την ίδια στιγμή νιώθω ένα πόνο στα χέρια μου , τότε συνειδητοποιώ πως είναι δεμένα.Σηκώνω το κεφάλι μου και βλέπω τον χώρο στον οποίο βρίσκομαι , δεν φαίνονται πολλά , καθώς το σκοτάδι κυριαρχεί , όμως μπορώ να διακρύνω έναν καναπέ που ακουμπάει σε έναν τοίχο και ένα τραπέζι στον απέναντι.
Μάλλον είμαι σε κάποιο υπόγειο.
Ξαφνικά , ακούω την πόρτα να ανοίγει και βλέπω την Νικόλ να μπαίνει μέσα στο δωμάτιο.
-Καλά , με δουλεύεις ;τι νομίζεις οτι θα καταφέρεις με αυτόν τον τρόπο;Την ρωτάω θυμωμένη.
-Θέλω να σε δω να υποφέρεις , θέλω να ακούσω τις κραυγές πόνου σου.
-Δεν πας καλά .Λέω , ενώ δεν μπορώ να πιστέψω αυτά που μόλις άκουσα.
Εκείνη την στιγμή έρχεται ο Κάμερον , ο οποίος σκύβει μπροστά μου , ώστε να με κοιτάζει στα μάτια , εφόσον βρίσκομαι στο πάτωμα.Εκείνος με κοιτάει και μετά γελάει λίγο.
-Λοιπόν Κάμερον , εγώ φεύγω , ξέρεις τι πρέπει να κάνεις τώρα.Λέει η Νικόλ στον Κάμερον και πηγαίνει προς την πόρτα.
Ο Κάμερον τότε παίρνει ένα κομμάτι από ύφασμα και το δένει γύρω από το στόμα μου.Έπειτα μου ρίχνει ένα χαστούκι στο μάγουλο και το κεφάλι μου πέφτει στον τοίχο από την δύναμη του.Στην συνέχεια σηκώνεται όρθιος και με κλοτσάει στην κοιλιά ,δεν μπορώ όμως να κάνω τίποτα για να τον σταματήσω , είμαι μόνη μου ,δεμένη σε ένα υπόγειο με έναν ψυχοπαθή .
Ο Κάμερον συνεχίζει να με χτυπάει σε όλο μου το σώμα ασταμάτητα και το πρόσωπό μου έχει γεμίσει με τα δάκρυά μου , τα οποία τρέχουν σαν καταράκτες από τα μάτια μου.
Ο Κάμερον με κλοτσάει στο στέρνο και πια νιώθω ανίκανη έστω και να κουνηθώ .Ύστερα απομακρύνεται από το μέρος μου και πηγαίνει προς την πόρτα .
-Να ξερείς , αυτή είναι μόνο η αρχή .Λέει ο Κάμερον πριν φύγει και κλειδώσει την πόρτα .Δεν θα έκανα βέβαια και διαφορά εαν δεν την κλείδωνε , θέλω να πω πως τα χέρια μου και τα πόδια μου είναι δεμένα και πονάω σε κάθε μέρος του σώματός μου.
Τι θα κάνω ;πως θα φύγω από εδώ πέρα ;Ο Κάμερον και η Νικόλ είναι τρελοί , πλέον τους έχω ικανούς ακόμη και να με σκοτώσουν.
Φοβάμαι...