A dream

53.I can't stand it

-Δύο εβδομμάδες περίπου πριν δεις τις φωτογραφίες , ήρθε ο Κάμερον στο σπίτι και...Σταματάει για λίγο και εγώ νιώθω απίστευτα μπερδεμένη με αυτό που μόλις άκουσα , όμως κάτι μου λέει μέσα μου πως αυτό που θα μου πει ο Σον μετά , δεν θα είναι και πολύ καλό...
Κοιτάζω τον Σον περιμένοντας να ακούσω ποιά είναι τέλος πάντων η αλήθεια.Δεν μπορώ να φανταστώ τι μπορεί να είναι και αυτό με αγχώνει αρκετά , αφού πριν λίγο έμαθα πως αυτά που γνωρίζω δεν ισχύουν.
Ο Σον παίρνει μια ανάσα και το βλέμμα του για μερικά δευτερόλεπτα απομακρύνεται από εμένα και μετά επιστρέφει εκεί όπου βρισκόταν .Ανοίγει το στόμα του έτοιμος να μίλησει και φαίνεται πως δεν είναι σίγουρος για αυτό που πάει να κάνει.
-Λοιπόν ...όπως είπα , ο Κάμερον είχε έρθει στο σπίτι.Δεν ήθελα να το μάθεις και γι'αυτό έκλεισα κατευθείαν την πόρτα μόλις σε άκουσα , επειδή δεν ήθελα να αναστατωθείς.
-Δεν θα ήταν η πρώτη φορά που θα τον έβλεπα ώστε να αναστατωθώ.Αυτό ήταν που έπρεπε να μάθω;
-Όχι , αυτό ήταν το λιγότερο.Ο Κάμερον τότε με απείλησε πως εάν δεν σε απατούσα με μια κοπέλα , αυτήν που είχες δει στις φωτογραφίες , θα φρόντιζε να αποβάλλεις ή να πεθάνεις και εσύ καί το παιδί μας.Μου είχε πει να μην σου τα πω όλα αυτά , γιατί αλλιώς θα σου έκανε κακό καί σε αυτή την περίπτωση.Δεν μπορούσα να το διακινδυνεύσω , δεν θα άντεχα εάν εσύ και το παιδί μας παθαίνατε κάτι.Οι τήψεις μου με σκότωναν μέρα με την μέρα.Ένιωθα απαίσια στην σκέψη ότι σε απάτησα και κάποια στίγμη που βρήκα το κουράγιο να σου το πω αυτό , είδα το Κάμερον να σου δείχνει αυτές τις φωτογραφίες.Λέει κι εγώ έγω έχω μείνει με το στόμα ανοιχτό από αυτά που μόλις άκουσα.Ποτέ δεν θα το περίμενα αυτο.
-Σον τι εννοείς;Δηλαδή...δηλαδή όλον αυτόν τον καιρό που εγώ νόμιζα πως με είχες απατήσει ...ήταν όλα για να μας προστατέψεις.Λέω και δάκρυα αρχίζουν να κυλάν στα μάγουλά μου χωρίς να το καταλαβαίνω και ο Σον τα σκουπίζει με τον αντίχειρά του.
-Σε παρακαλώ μην κλαίς , δεν αξίζει, ό,τι έγινε , έγινε.Λέει γλυκά και χαϊδεύει το μάγουλό μου απαλά.
-Δεν το πιστεύω πως με άφησες να πιστεύω πως με απάτησες , να μην θέλω να σε δω μπροστά μου και εσύ να μην λες τίποτα.Όλο αυτό το χρονικό διάστημα που έχουμε χωρίσει προσπαθούσα να σε ξεχάσω και να προχωρήσω και...Ο Σον ενώνει τα χείλη μας διακόπτοντάς με και εγώ για λίγο μένω ακίνητη , εφόσον αυτό δεν το περίμενα.Μετά από δύο δευτερόλεπτα ανταποδίδω στο φιλί του και τα χέρια μου τυλίγονται γύρω από τον λαιμό του.Μου είχε λείψει τόσο πολύ αυτό το συναίσθημα που έχω όταν είμαι μαζί του.Η αλήθεια είναι πως δεν αντέχω χωρίς αυτόν.
-Σε παρακαλώ , μην μου το ξανακάνεις , δεν θα αντέξω να σε χάσω .Λέω καθώς απομακρύνομαι λίγα εκατοστά μακρυά του .Ο Σον με κοιτάζει στα μάτια και προσπαθεί να βρει την ανάσα του.
-Δεν πρόκειται.Σε θέλω.Λέει και αμέσως με ξαναφιλάει και τα χέρια του είναι στην μέση μου.
-Σε μισώ.Του λέω γελώντας ανάμεσα στα φιλιά μας και γελάει κι εκείνος , ενώ μετά συνεχίζει να με φιλάει και τα χείλη του κατευθύνονται στον λαιμό μου.
-Σον , θα έλεγα καλύτερα να πάμε στην Μπέλλα .Λέω σταματώντας τον κι εκείνος μου χαμογελάει.
-Ναι , πάμε.Λέει και μου δίνει ένα πεταχτό φιλί στο στόμα καθώς σηκώνεται από τον καναπέ.

...ένα τέταρτο πιο μετά...
Ο Σον κι εγω κατευθυνόμαστε προς την είσοδο του σπιτιού του.Τότε ο Σον γυρνάει το κεφάλι του και με κοιτάει.
-Κάθριν , να σε ρωτήσω κάτι;
-Ναι , ρώτα με.
-Με τον Τζάστιν τι έγινε;
-Με χώρισε , μην ανησυχείς.
-Τι εννοείς ότι σε χώρισε ;Γιατί να το κάνει αυτό;Ρωτάει παραξενεμένος ο Σον και εγώ γελάω με την αντίδρασή του.
-Πάλι καλά όμως γιατί δεν τον άντεχα.Συνεχώς προσποιούνταν σαν να ήταν ο καλύτερος.Λέει και ένα γέλιο ξεφεύγει από το στόμα μου.
Μπαίνουμε στο σπίτι και εκεί βλεπουμε την Μπέλλα να παίζει με την αδελφή του Σον.Εκείνος μόλις βλέπει την Μπέλλα την αγκαλιάζει και της δίνει ένα φιλί στο μάγουλο και μετά πηγαίνω να παίξω μαζί της.
Ξαφνικά ακούγεται ο ήχος του κινητού μου και βλέπω στην οθόνη του πως κάποιος μου έστειλε μήνυμα...